Verslag van de rit naar Diksmuide op 4 juni 2023

Hoge bomen vangen verdorie veel wind ….. Als je lid bent van een gesteld lichaam als de Tinekesvrienden, staat de pers steeds paraat om het minste feit op te blazen tot ongekende proporties. Zo was er deze week de ferm besproken tuimelperte van ons fel gewaardeerd lid, parcoursbouwer, ex-kampioen en bovenal levend icoon, Marc. Over zijn ongelukkige val na Gullegem Koerse doen voor het ogenblik de wildste verhalen de ronde. Sommigen gewagen over die ene Leffe te veel, anderen durfden zelfs vertellen dat hij heimelijk het feestgedruis verlaten had met de mooie dame in het rood uitgedost die u kon bewonderen op de sociale media. Zij zou, volgens het fake news natuurlijk , zittend op de bagagedrager van zijn tweewieler Marc uit evenwicht gebracht hebben en zo in de lager gelegen dijk beland zijn … Dergelijke verhaaltjes zorgen natuurlijk voor hoge verkoopcijfers bij de schrijvende pers maar eigenlijk is de ware toedracht heel duidelijk en eenvoudig. Nadat Marc een werkvergadering had afgerond met een prominent lid van een andere toonaangevende wielerploeg en waarbij toekomstige samenwerkingsverbanden besproken werden, fietste hij welgezind huiswaarts en was hij zodanig aan het nadenken over zijn eerstvolgende rit als parcoursbouwer waardoor hij de omgeving uit het oog verloor en pardoes de berm inreed. Om alle speculaties de kop in te drukken en verder onheil te vermijden, handelde ons bestuur bliksemsnel en accuraat en werd volgend perscommuniqué verspreid. “Naar aanleiding van een spijtig ongeval, overkomen aan ons prominent lid Marc Dewaele delen wij mede dat aan de val met spijtige gevolgen zijnde een breuk van zijn edele schouder, geen bijkomende feiten moeten gekoppeld worden maar dat dit voorval gewoon te catalogeren valt onder een banaal fietsongeluk dat iedereen kan overkomen. Voor de rest zal noch door betrokken lid, noch door het bestuur verdere commentaar geleverd worden in verband hiermee en achten wij deze zaak als afgesloten, einde citaat.” Marc zelf, die ondertussen ook reeds de verzamelde pers aan zijn voordeur kreeg, reageerde kort en krachtig op de vraagstelling van de journalisten en riposteerde met de historische woorden “Et alors? Decroo is toch ook op zijn bakkes, sorry hoofd gevallen !”. Daarna gooide hij pardoes de deur dicht en werd zo het voorval ook letterlijk met een knal afgesloten. Dat het ondertussen de Tinekesvrienden toch maar mooi voor de wind gaat, bewees de grote opkomst zondagmorgen: 14 leden en een gastrenner, met name Matthias Vanneste, broer van die andere illustere Vanneste. Onder een stralende zon werd met gestrekte draf richting Noord gereden zonder dat Murphy ook maar één keer kon of durfde tussenkomen. Met de regelmaat van een klok ging de snelheid boven de 30 per uur, kliefden we door de Westhoek als was het zachte boter en werden we verwend met het ene prachtig zicht na het andere… Langs de Ijzer werden we door parcoursbouwer Kevin nog gratis getrakteerd op een cursus waaierrijden en als een goed geoliede machine gingen de snelheden nog forser de hoogte in. Aan de Ijzertoren werd halt gehouden voor de obligatoire foto en versnapering. Tevens was het een leerzame halte waarbij verrijkende uitleg gegeven werd over de letters AVV –VVK: volgens sommigen betekent dit Alle Vette Vrouwen Vechten Voor Kamiel en berichtgeving van Phillipe, nog steeds met de pols in een brace maar met een messcherpe geest, bracht de echte betekenis: Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor de VK ! Ook verrijkend waren de commentaren op de LBTQ-kleuren en het al dan niet uit de kast komen ….. Vlaamse “klap” letterlijk in de schaduw van het Vlaamse monument ! Amper bekomen van het sprintnummer werd het stalen ros alweer bestegen en slaagde Kevin er nog in om deze zogezegde “vlakke rit” met 298 hoogtemeters te spijzen. Blijkbaar had hij alles dat ook maar enigszins omhoog en omlaag ging, ingeschakeld in het traject: “Merkemberg”, “Houthulstberg” ….en ten slotte werden de kuiten een laatste keer sterk gegeseld op de legendarische “Keuneleute”. In Moorsele spatte het peloton uit elkaar en opteerde sommigen voor een drink in een plaatselijke taverne, bood Diederik de bereidwilligen een drankje aan bij hem thuis en opteerden nog anderen voor een snelle deugddoende douche in de vertrouwde omgeving. En op die manier kwam een einde aan een zeer snelle rit van 96 km aan een gemiddelde van niet minder dan 28,9 kilometer per uur. Zondag is Geert opnieuw aan de beurt met heel wat klimkilometers en heeft de voorzitter 30 graden beloofd ! Wie wil dat nu missen ??? Yvan