Verslag van de rit naar de Catsberg en de Mont Noir op 30 juni 2024

Op een doorsnee zondagochtend , zo rond de klok van 7u30 , is de Zoeten Inval al vele malen de startplaats geweest van een groep wielertoeristen die, omringd en beschermd door de wielergoden , de moederlijke bedstee verlaten en opofferen voor een half dagje zelfkastijding en fysieke marteling. Zeker als er de avond ervoor bachanele uitspattingen aan vooraf zijn gegaan. De President himself verpinkte echter niet, en was stipt aanwezig op het appel. Dit seizoen maakten we al kennis met Tlaloc, god van de neerslag en daarmee samenhangende omstandigheden van kou , wolken , donder en bliksem. We maakten ook al kennis met Aeolus, god van de winden, verspreider van zowel felle noorderwinden als gure oostenwinden .Niets van dit alles want de Zoeten oogde vandaag aangenaam zomers en droog, met een lichte, aangename bries, dit onder ideale wielertemperaturen. Aan de start werd ook nog maar eens duidelijk dat veiligheid hoog in ons vaandel staat aangeschreven want niet minder dan 5 van de 6 aanwezigen hadden een scheidsrechterlijk fluitje om hun nek hangen. Enkel Patrick beschikte over zijn eigen fluitje, dat wel een metertje lager hing . En of er gefloten werd bij elke bocht of opdoemend autoverkeer. Patrick glunderde ook bij het showen van zijn vernieuwde oldtimer Peugeot. . Eigenhandig werden de resten van zijn val weggetoverd tot een spiksplinternieuwe oldtimer. Of hoe zat dat nu weer ? Vandaag maakten we echter kennis met Absentus , god van de afwezigen. Want zeg nu zelf , 14 afwezigen op een ledenaantal van 20 … Absentus heeft goed huisgehouden .Het zal zeker niet aan onze Geert gelegen hebben. Donderdag had onze berggeit topoverleg gepleegd met zijn Garmin-toestel en speciaal een dagje verlof ingezet om zijn rit tot in de puntjes voor te bereiden. Respect Geert. .Al snel merkten we dat Geert zijn beste beentje had voorgezet en er een ***** sterren rit wilde van maken, want al van bij de aanhef door Moorsele werden de vertrouwde wegels in de spreekwoordelijke vuilbak gekieperd en werden nieuw baantjes aangesneden. Nieuwe baantjes , en heel af en toe ook baantjes die niet bestaan, nietwaar Marc ? We kregen met de kilometer ook steeds schonere en idyllischer landschappen met posterklare vergezichten voorgeschoteld. Via de zijflanken van de Kemmelberg en de Lettenberg naderden we ook de Frans Belgische grens waar er kwistig met hoogtemeters werd rondgestrooid. De intussen onsterfelijke quote van Marc “ gelukkig gaat het nu omhoog” kwam in eenieders gedachtengang piepen. Terwijl de niet geëlectrifeerden onder ons het zwart voor de ogen kregen op de Catsberg en Zwarte berg nam Marc tijdens het klimmen nog de tijd om zijn neusgaten uit te prutsen, zijn tanden te poetsen, zijn haar goed te leggen , de digitale krant te lezen op zijn gsm en zijn vrouwtje eens liefdevol op te bellen. Ondergetekende wist tegelijk niet meer van welke parochie hij afkomstig was. Vergis u echter niet : onder de EP V-max motor van Marc schuilt echter een Tinekesvriend die een ijzersterke conditie heeft opgebouwd en vlotjes ook de vlakke, snellere tussenstukken verteert. Het doet vooral plezier te zien dat Marc opnieuw het ware wielerplezier heeft terug gevonden . Mooi zo ! Ondertussen vond de achterband van Matthias het nodig om even op de pauzeknop te drukken en zich luidkeels te laten leeglopen. Terwijl iedereen genoot van dit prachtige Franse landschap dat eens Vlaanderen toebehoorde , klaarde handige Matthias zijn klusje met sprekend gemak. Op de terugweg werd, met de wind in de rug, de snelheid en ons gemiddelde wat opgevijzeld en maakten we ook kennis met de 8-jarige Jack uit Geluveld die met zijn papa meeschoof op onze terugtocht Al gauw bleek dat de toekomst van de wielersport en onze club verzekerd is want deze knaap nam enthousiast en met trots geregeld wat kopwerk voor zijn rekening, wat hem prompt een vetbetaald contract opleverde . Met dank aan onze scoutingscel. Straf en schattig tegelijk ! De complimentjes voor de schone rit vlogen intussen rond de oren van onze Geert . Geert nam deze in dank aan en spoorden hem aan nog harder op zijn pedalen te trappen. In die mate zelfs dat zijn ketting er de geest aan gaf en doormidden gekliefd werd door de beukende machtsuithalen van onze berggeit. Een kapotte ketting betekent zonder pardon einde verhaal en de bezemwagen opzoeken. Vrouwlief werd vriendelijk maar kordaat uit haar keuken gebeld , de patatjes stonden nu net te pruttelen zeg , om Geert uit zijn eigen parcours te halen. We bolden voldaan richting de heimat in Heule waar we met veel nagenot konden terugkijken op een pracht van een rit . Volgende week is Geert opnieuw aan zet richting de Zwalmstreek, tot dan ! 6 man, 105km, 25,6 gem Joost