Verslag van de rit naar Diksmuide en de Yzertoren op 28 juli 2024

Op deze glorieuze zondagochtend, onder een onafgebroken blauwe hemel als een schilderdoek, verzamelen 7 Tinekesvrienden zich met stralende gezichten en vol goede moed. De zon straalde als een gouden munt in de lucht en de lucht rook naar ons volgend wieleravontuur. Wisselweekend in het verkeer en ook een wisselweekend in de deelnemerslijst. Deze week vertrokken opnieuw talloze vrienden op buitenlands trip maar vandaag verwelkomen we Diederik, terug uit de Noordse fjorden en Xavier, heelhuids terug uit het verre Sicilië . Ook een aangenaam weerzien met sponsor Hans , niet gekend als vroege vogel maar worstelend met een jetlag meegebracht uit Thailand, voor Hans is het momenteel 12u30, ideaal tijdstip voor een fietstrip. Aan de start verder Patrick, Fabien, Arne en ondergetekende. Op het programma een rit die Xavier vakkundig delegeerde naar de digitale wereld met als resultaat een tocht naar Diksmuide en zijn Yzertoren, woensdag laatst verkend door de President himself en goed bevonden. In het peloton is the talk of the bunch uiteraard het bericht van Philippe dat deze week insloeg als een bom in ons Tinekeshart. Op doktersbevel geen sympathieke Keizer Philippe meer in ons bollend midden. Er wordt al meteen druk gebrainstormd en talrijke voorstellen passeren de revue om Red Philippe kost wat kost in de club te behouden: benoemen tot Secretaris-Generaal voor het leven lijkt mij het mooiste voorstel, in het voetbal speelt de secretaris toch ook niet mee in de competitie. Ook wordt hij verzocht verder het ritverslag te schrijven, vol metaforen. Xavier neemt zijn verantwoordelijkheid als ritarchitect en neemt het commando. Langs landelijke wegen passeren we de kazerne van DOVO, onze ontmijningsdienst van het leger. De officier van wacht is content dat onze eerstaanwezende artillerist Joost niet mee is, herinner u de vorige verslagen met de bommen en granaten van Tripadvisor Joost. Voor Merkem worden we ingehaald door het peleton van pelAton, geen typefout maar een sportieve fietsclub die zijn naam "peleton" moest aanpassen na een claim uit Amerika, ongelooflijk. We haken onze wagonnetjes aan en glijden comfortabel mee in hun slipstream aan een strak tempo van +30/u. Terwijl we ons een weg banen door het indrukwekkende decor van de Westhoek doemt het verleden om ons heen op. We fietsen door de Vaderlandse slagvelden van de Eerste Wereldoorlog: Merkem, Luigem, Driegrachten , waar de aarde nog steeds de echo's van de geschiedenis fluistert. Hier is de lucht doordrenkt met een melancholie die als een dunne mist over de velden hangt, ons herinnerend aan de offers die voor de vrijheid zijn gebracht. De kazematten lijken als oude wachters die met hun verweerde gezichten ons aansporen om de verhalen van dappere zielen nooit te vergeten. Het volgende deel van onze odyssee leidt ons langs de oevers van de IJzer, een stroom van glinsterend glas dat als een zilveren lint door het landschap kronkelt. De fietsbanden zoemen over de weg als bijen die zich een weg banen door een bloemige weide, ons voortstuwend met een strak tempo. De velden om ons heen zijn een zee van groen , een schuilplaats voor fauna en flora. De natuur rond ons vormt een betoverende symfonie: het gekwetter van de vogels, het ruisen van de bladeren en het ritmische geratel van de fietskettingen. Ons peloton is een levende rivier van energie, stuwend als een onzichtbaar klankbord dat de vreugde van de samenhorigheid viert. We genieten van de pitstop in het zicht van de oude, gedynamiteerde en de nieuwe Yzertoren, echt een puur wielertoerisme gevoel. De terugweg wordt aangevat met behulp van de rugwind en we laten het tempo niet meer zakken, iedereen doet zijn duit in het kopwerkzakje. De hellingen van Klerken en Terrest worden vlot opgepeuzeld en aangekomen aan de Keuneleute draait Xavier de gaskraan volledig open, alleen en bewonderenswaardige Hans en Espagnol Patrick kunnen zich in zijn wiel vastbijten. Het is pas 11u en we zijn al in Moorsele, te vroeg om al naar huis te gaan en we doen ons lokaal "In de Zoeten Inval" nog eens alle eer aan. De President regeert met volmachten en laaft de dorstigen. We klinken op de prachtige zonnige rit en genieten na met talloze anekdoten. 96 km aan 28.3 gem en 334hm President en Philippe