Verslag van de bergrit naar Ellezelles en omstreken 22 juli 2018
We zeggen en schrijven 22 juli 2018, één dag nadat de eenheid van
het land vanuit het Koninklijk paleis beklemtoond en verweven werd met de
glansprestatie van de Rode Duivels. Koning Phil is fier op zijn landgenoten net
als onze president fier is op zijn Tinekestroepen die wekelijks reclame maken
voor den Aldi en telkens verzamelen onder de Anderlechtleuze : “een gezonde
geest in een gezond lichaam”. Uiteraard heeft koning congé ook zijn
rechten maar dat belette niet dat er
toch 10 dappere Westvlamingen verzameling bliezen voor een onvervalste Alpenrit
onder leiding van onze notoire berggeit Geert Sioen. De startinterviews werden
beheerst door gesprekken over het historisch wereldrecord dat de Heulenaars
vrijdag op hun palmares mochten bijschrijven : het Belgisch record santé zeggen
(Deerlijk, 1005 stuks) werd verpulverd en het wereldrecord (Portugees dorp
Anadia, 1233 stuks) werd verbroken. Zomaar even
1373 santézeggers in de Kortrijkse feestgemeente bij uitstek en dit met
medewerking van Tineksvrienden als de president-fondateur, Geert Depoortere 1,
Bart Huysentruyt en Frederik Mahieu. Fietsen én drinken : het gaat hand in
hand! Feesten en Tinekesvrienden : het zijn synoniemen.
Jan Desmet greep de berggelegenheid te baat om zich rustig neer te
vleien in de zetel van de sportdirecteur terwijl het uitkijken was naar het
medekopmanschap voor Geert. Niemand minder dat good old Willy nam de kopkoe bij
de horens en kliefde op zijn welbekende en elegante manier met sprekend gemak
de aanvangskilometers doormidden. Mechanische doping staat nog altijd niet in
de agenda van onze SB/PM en zoals hij momenteel fietst zal dit nog jaren op
zich laten wachten. Geert liet er geen gras over groeien en trakteerde ons
alras op de eerste hoogtemeters van de dag : een gezapige beklimming van de
Keiberg bracht iedereen op temperatuur en deed ons al proeven van de eerste, in
de zon badende vergezichten. Dit smaakte absoluut naar meer en hoe langer we
richting pitstop opschoven, hoe bergachtiger en pittoresker het landschap werd.
Dit was niet alleen hard labeur maar ook volop genieten. Zo martelde de Cote d’
Arabie hart-en beenspieren nadat Simon de eerste cartouche van de dag had
afgeschoten. En danseuse en in verspreide slagorde hesen we ons één per één
naar boven waarbij sommigen stiekem droomden van een lift naar het hoogste
verdiep. Net bekomen van deze hoogtemeters wachtte al een nieuwe uitdaging op
onze artillerietroepen. Nonkel Marc moeide zich nu met open vizier in de
voorste gelederen en ging onverdroten de “vijand” te keer. Le Gauquier graaide
opnieuw in ons krachtenarsenaal maar ook deze bult verdween moeiteloos in onze
achterzak. Het zweet parelde op de voorhoofden, het zitvlak kreeg het warm, Red
Philip vroeg zich af wat ons toch bezielde om op zondagmorgen dergelijke krachttoeren uit te halen. Wie
begon te denken aan een pitstop dacht
verkeerd want onze ritarchitect serveerde eerst nog iets van een totaal andere
orde : een klim richting top van het idyllische Muziekbos via de gevreesde
Kanarieberg. Stijgingspercentages van 15% martelden lijf en leden, blikken
stonden op oneindig en nu was het de president die de kat de bel aanbond en à
la Lucien Van Impe omhoog klauterde. Iedereen bereikte gezond en wel en in
fluitmodus het dak van de etappe waarop Jan lekkers en gekoelde frisdrank liet
aanrukken. Hartelijk dank Jan, het voelde aan als een paradijselijk genot.Met
nog een 40-tal km voor de boeg werd nog even bij Geert gepolst naar het verdere
ritschema. Het “ergste” bleek achter de rug al deed onze geografische positie
toch iets anders vermoeden. En toch : na enkele spectaculaire afdalingen van
o.a. de Korte Keer bleek ultiem nog de integrale beklimming van de Tiegemberg
het dessert van de dag te worden. Hier plaatste Willy van bij de voet een
joekel van een demarrage waarna het peloton via de oortjes maar 1 opdracht
meekreeg van de sportdirecteur : favoriet Willy terugpakken! Uiteindelijk werd
deze fantastische rit afgesloten met een ultieme krachtinspanning langs het
Kanaal waarbij de achtervolgers een demonstratie ploegentijdrit ten beste gaven
nadat Simon, de president en Arne zich in het wiel van een trainende toprenner
hadden genesteld.
Duidelijk een 5-sterrenetappe met dank aan
parcoursbouwer Geert en de afwisselende kopmannen. 100 km, 25,8 gemiddeld, 10
deelnemers en 783 hm. Tot zondag voor de Plugstreetssensatie olv de president!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op 
Verslag van de rit naar Kruishoutem en Huise 15 juli 2018
Nu de tenoren in de Tour goochelen met seconden en de
Rode Duivels het welletjes vonden in Rusland, besloot ook onze gele truidrager
Piet om de spanning in ons klassement aan te wakkeren. Hij stuurde zijn
vakantiekat naar de start waarop onze ervaren clubfondateur Mark niet aarzelde
om de leidersplaats al dan niet tijdelijk over te nemen. Spanning
verzekerd de komende weken, want naast Mark zijn er ook nog andere kapers op de
kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het gele
kleinood zwermen. Bestuurslid Petra en echtgenoot Dirk zijn momenteel trouwens in het land van
Macron fietsgeschiedenis aan het schrijven. We kijken ook hier
reikhalzend uit naar enig fotomateriaal. TripAdvisor Kevin van zijn kant
forceerde in Maleisië eigenhandig een onderhoud met de rechterhand van Vincent
Tan. Hij viel daar zodanig in de smaak dat de Maleisische goden deze week
nieuwe KVK-spelers als gebraden kiekens uit de lucht lieten vallen. Zelfs de
plaatselijke bevolking is zodanig
KVK-minded dat Theo Francken er binnenkort een nieuwe kopzorg dreigt bij te
krijgen.
Ex-MM Pantani mocht voor de gelegenheid zijn geografische
tekening in het uitstalraam plaatsen terwijl Geert Depoortere 1 als
sportdirecteur in de voetsporen van de legendarische Lomme Driessens trad. Evenwel
geen Carl Berteele op de motor want die geniet nu van een welverdiende vakantie
in Frankrijk waar hij in alle rust zijn hobby beoefent : laveren tussen
de wieleramateurs die zich gretig spiegelen aan de echte wielertoeristen.
Pantani troonde ons mee richting Huise voor een etappe
die zich aankondigde als kasseivrij en hoogtemetersarm. Gaandeweg werd evenwel
duidelijk dat de sportieve geest van onze parcoursbouwer toch enkele
verrassingen uit zijn helm getoverd had. Zo testte hij eerst uitvoerig onze voet-en
remreflexen door in overleg met de plaatselijke politiediensten alle
lichten op rood te laten springen (verwarring Rode Duivels met rode lichten?),
vervolgens diende hij een stevige portie versgebakken kasseien op
gedresseerd met een pittig sausje van hoogtemeters. Het was zodanig hotsen,
botsen, rotsen en klappertanden dat Joost de spaak uit zijn wiel reed waarop
Nonkel Marc zijn technische bagage uit zijn achterzak toverde en het euvel ter
plaatse met chirurgische precisie kon verhelpen. Even verderop diende Sven met
een gehavende dijspier rechtsomkeer te maken. Spoedig hersel Sven! De pitstop
aan de kerk te Huise kwam als een geschenk uit de hemel. Niet alleen
verwende Geert ons daar met allerlei lekkers en heerlijk gekoelde
frisdranken maar gaf ook Pantani er zijn
visitekaartje af. Onze perfectionist had opnieuw aan alles gedacht : open
kerkendag met gepaste sanitaire voorzieningen of verwarren we hier nu de
biechtstoel met het kleinste kamertje? Fanny ontpopte zich ondertussen als
clubfotografe en schoot zomerse wielerbeelden. Tinekesvrienden : een
verzameling talent van eigen bodem. In de 2de rithelft bleven
we genieten van het heerlijke landschap in een streek die binnenkort dreigt
geteisterd te worden door fusies van
gemeenten. Zo worden Zingem en Kruishoutem op 1-1-19 in Kruisem omgedoopt
hetgeen niet alleen voor bpost maar ook voor onze parcoursbouwers een
geografisch vraagstuk dreigt te worden.
Pantani werd nog geconfronteerd met een leegloper
waardoor onze sportdirecteur weer vol aan de bak mocht. De finale kreeg nog een
pittig tintje : de Tiegemberg werd vlot omhoog geklauterd en de rush langs het
Kanaal zette de kuiten bol en perstte het laatste beetje lucht uit de longen.
Opnieuw een
straffe rit vol spektakel waarvoor dank aan Wim en medekopman Simon. 95 km,
28,4 gem, 456hm en 15 deelnemers.
Tot zondag, klimmersbenen niet vergeten!
Red Philip
Verslag van de Joseph Morel classic met Kwaremont en Paterberg 8 juli 2018
Na een week waarin de boeren het stof uit de grond
klaagden en we gebraden, geroosterd, gerookt en gekookt werden, bood de 19de
rit een welkome ontsnappingsroute uit de hete sleur van elke dag. Sintepieter
heeft nog altijd geen chauffagist kunnen strikken zodat in de vastgeroeste,
anti-thermostatische kraan die menig voorhoofd voorzag van parelzweet nul de
botten beweging kwam. (SB/PM Willy bond opnieuw de decolletékat de bel aan maar
kwam weer van een kale reis thuis : Fanny houdt het zedig en blijft de zomer
battle dress van de club trouw.
Op het programma stond niks minder dan ons vroegere
rally-uithangbord dat nu omgedoopt werd in de memorial Joseph Morel, genoemd
naar de man die de naoorlogse geschiedenis van de Tinekesvrienden van kleur
voorzag. Een ritarchitect pur sang die alle touwtjes stevig in de hand hield en
van discipline zijn handelsmerk had gemaakt. Hij ontviel ons veel te vroeg door
op een zowel symbolische als tragische manier heen te gaan : op de fiets
en geveld door een hartdefect. Het siert onze club dat het zijn helden niet
vergeet. Simon had de eer deze klassieker met eigen toegevoegde ingrediënten op
smaak te brengen terwijl niemand minder dan onze Jan samen met hem opnieuw de loopgraven indook.
Als sportdirecteur én wedstrijdsponsor mochten we Emile, zoon van Diederik
verwelkomen. Deze jonge kerel die net aan het bekomen is van de examenstress
solliciteerde thuis spontaan voor de job van sportdirecteur. Aangename
nevenwerking hiervan was dat papa Diederik alsnog het koersplunje kon omgorden.
Familiale solidariteit van de bovenste plank!
Simon nam ons mee richting Vlaamse Ardennen waarbij
opnieuw duidelijk werd hoe mooi ons autochtoon landschap wel is. Klimmersbenen
en kleine plateaus waren zeer in trek terwijl de fameuze Kluis zich opwierp als
eerste serieuze obstakel. Wiegend, dansend en wroetend hesen we ons in
verspreide slagorde richting top. Enkele afdalingen later stonden er opnieuw
hoogtemeters op het menu : de mythische Oude Kwaremont die met zijn kasseien de
ideale opwarming vormde voor de 3de hindernis van de dag : de
genadeloze Paterberg, icoon uit de finale van De Ronde. Geert Kam, Fanny, Benny
, Mark en Red Philip kozen voor het
anti-kasseienparcours en reden via de nieuwe Kwaremont en de RVV-straat
richting Paterberg. De Ronde Van Vlaanderenstraat ligt bezaaid met de
wielergeschiedenis van de Ronde. Elke winnaar kreeg zijn plaats op het wegdek :
er voorbij rijden is wegdromen in de wielerheroïek. Ondertussen reed een in
topvorm verkerende Petra de slokop van de etappe gezwind omhoog net als een
onverwoestbare SB/PM. Topprestaties die bijna rechtstreeks de ether in gingen
en in de smartphonegeheugens vereeuwigd werden. De bevoorrading door Emile en
Diederik was perfect getimed en al even hemels als het uitzicht over de flanken
van ons eigenste hooggebergte. Bedankt Diederik en Emile! Bekomen van zoveel
hoogtemeters werd de 2de helft op gang gefloten waarbij de
Tiegemberg nog als dessert geserveerd werden. Heerlijke kuit-en
dijspieroefeningen zoals ze in geen enkel fitnesscentrum te verkrijgen zijn.
Tussendoor greep er ter hoogte van Deerlijk nog een nostalgische en
hartverwarmende hereniging plaats met ex-Tinekesvriend Guy Devos en echtgenote
Ann of hoe de ochtendlijke smeekbede van onze president-fondateur alsnog op een
wonderbaarlijke manier verhoord werd. (zie foto hieronder)
Via Bissegem bolden we fit en gelukkig Heule binnen.
Opnieuw een heerlijke rit die de zondagmorgen weer eens gekruid heeft met 18
karaat inspanning en ontspanning. Dikke pluim voor ritarchitect Simon en
medekopman Jan die onvermoeibaar en tegen een zeer gesmaakt tempo onze 7de
dag fietsgewijs kleurden. Eveneens een
gunstige vermelding voor Fanny en Petra die onvermoeibaar en met sprekend gemak
de hoogtemeters in hun achterzak deponeerden.
13 renners, 95 km, 26,4 gemiddeld en 647hm. Tot zondag!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2838229511
Verslag van de rit van 1 juli 2018 rally Stasegem-Montroeul au bois
Terwijl het land kreunt onder loden temperaturen en de
droogte allerlei kleurenalarmen doet afgaan, noteerden we een drukte van
jewelste rond onze goedkope - made in Aldi - inschrijvingstafel. 20 dapperen
verdrongen zich voor een felbegeerd rugnummer. Dit waren er net iets minder dan
het huidig aantal KVK-abonnee’s. Het was trouwens even wennen voor de MM die
zich in de wang kneep bij het blijde weerzien met enkele nieuwe, oude bekende
gezichten. Zo noteerden we het fel gesmaakt wederoptreden van nonkel Marc, Buffalo
Benny en coureur hors catégorie Ringo! Petra smoorde meteen enkele geile #me
too-achtige toestanden in de kiem door aan te geven dat begerige blikken van
een kale BH-reis zouden terugkeren. Over duidelijkheid gesproken!
Onze SB/PM nam dan maar meteen de koe bij de financiële
horens en besloot, onder het motto time is money, samen met Dirk zijn geldelijke taak ter harte
te nemen. Deze Tinekeskaravaan op 4 wielen stoomde voorop om de inschrijvingsmodaliteiten
te regelen en er tevens voor te zorgen dat het peloton te Stasegem meteen
naadloos zou kunnen aansluiten. Timemanagement om u tegen te zeggen! Door de
krakende boordradio had Willy 17 deelnemers verstaan maar die duivelse MM had
zijn telraam te vroeg weggestoken en werd alsnog gedribbeld door “Gerd late
morning” terwijl Benny de intentie had om slechts deeltijds te hervatten, via
de 65 km.
We konden zodoende onmiddellijk het grote werk aanvatten.
Staking bij de NMBS maar niet bij onze locomotieven Ringo en David Rigole die van
meetaf aan de gashendel opendraaiden en de stoommachine bleven voorzien van
hete kolen. Er werden als voorgerecht via Zwevegem reeds hoogtemeters
geserveerd hetgeen de andere gangen van ons wielermenu beter verteerbaar
maakten. Ter compensatie van het harde labeur voorzag de organisatie ons van
een schitterende landschapsarchitectuur doorspekt met slingerwegen en het
betere bochtenwerk. Na 1 uur wedstrijd zetten we voor de eerste keer voet aan
de grond om de prostatisten onder ons de kans te geven enkele liters
urineballast via de gelijknamige leidingen te laten wegvloeien. Alle beetjes
gewichtsverlies zijn immers meegenomen in het hooggebergte. Onze trein bleef
maar doorstomen en toen de president het sein voor het koersgedeelte gaf, was
het hek pas helemaal van de dam. Als een pijl uit een boog schoten de
president, Ringo, Gerd, David, Piet, Mathijs, Sven, Jan en Dirk vooruit richting Montreuil
au Bois. Weergaloze cartouches vlogen in het rond, geen enkel afweergeschut was
hiertegen opgewassen. Er werd even geroken aan de flanken van de
Mont-Saint-Aubert en in de omgeving van Pecq probeerde het koppeloton elkaar
met pek en veren te verslinden. Uiteindelijk won een onvermoeibare Ringo met
brio het pleit. Schitterende koerstoestanden waarbij in de achtergrond o.m. Fanny,
nonkel Marc, Geert, Jo en Red Philip blijk gaven van een superconditie en
strategisch koersinzicht. Onze president-fondateur hield zijn traditie in eer
en zegende naar jaarlijkse gewoonte de kapel met het nodige Tinekesvocht. De
welverdiende pitstop kwam juist op tijd waarbij - naast de plaatselijke
feesttafel - onze sportdirecteur Frederik met de professionele assistentie van
Maurits ons voorzag van fel gesmaakte taart en professioneel gekoelde
frisdrank. Hartelijk dank hiervoor! Buffalo Benny was ook nog steeds van de
partij : hij had de afslag van de 65 km gemist en liet zijn deeltijdse
hervattingsplannen smelten als boter voor een steeds feller schijnende zon. Met
kuiten bol van spanning en longen volgeperst met gezonde boerenlucht konden we
de terugtocht aanvatten. David en Ringo bleven onvermoeibaar het peloton
aanvoeren. Het parcours bleef heel sportief, in zoverre dat zelfs de man met de
hamer letterlijk en figuurlijk in de velden ronddwaalde. De snoodaard mepte er
genadeloos op los maar kon geen enkele Tinekesvriend(in) middendoor klieven.
Frederik liet nog gekoeld water aanrukken hetgeen meer dan in dank aanvaard
werd. Traditioneel fantastische rally en een pluim voor ons deelnemersveld dat
blijk gaf van een meer dan puike conditie.20 renners, 110 km, 28,5 gemiddeld en
600hm. Tot zondag!
Red Philip
PS : nog even meegeven dat Bart ons het allerbeste
toewenst en zich op doktersadvies
voorlopig nog dient te beperken tot “koffieritjes”. Courage Bart!
Abonneren op:
Posts (Atom)