Verslag van de bergrit naar Ellezelles en omstreken 22 juli 2018

We zeggen en schrijven 22 juli 2018, één dag nadat de eenheid van het land vanuit het Koninklijk paleis beklemtoond en verweven werd met de glansprestatie van de Rode Duivels. Koning Phil is fier op zijn landgenoten net als onze president fier is op zijn Tinekestroepen die wekelijks reclame maken voor den Aldi en telkens verzamelen onder de Anderlechtleuze : “een gezonde geest in een gezond lichaam”. Uiteraard heeft koning congé ook zijn rechten  maar dat belette niet dat er toch 10 dappere Westvlamingen verzameling bliezen voor een onvervalste Alpenrit onder leiding van onze notoire berggeit Geert Sioen. De startinterviews werden beheerst door gesprekken over het historisch wereldrecord dat de Heulenaars vrijdag op hun palmares mochten bijschrijven : het Belgisch record santé zeggen (Deerlijk, 1005 stuks) werd verpulverd en het wereldrecord (Portugees dorp Anadia, 1233 stuks) werd verbroken. Zomaar even  1373 santézeggers in de Kortrijkse feestgemeente bij uitstek en dit met medewerking van Tineksvrienden als de president-fondateur, Geert Depoortere 1, Bart Huysentruyt en Frederik Mahieu. Fietsen én drinken : het gaat hand in hand! Feesten en Tinekesvrienden : het zijn synoniemen.

Jan Desmet greep de berggelegenheid te baat om zich rustig neer te vleien in de zetel van de sportdirecteur terwijl het uitkijken was naar het medekopmanschap voor Geert. Niemand minder dat good old Willy nam de kopkoe bij de horens en kliefde op zijn welbekende en elegante manier met sprekend gemak de aanvangskilometers doormidden. Mechanische doping staat nog altijd niet in de agenda van onze SB/PM en zoals hij momenteel fietst zal dit nog jaren op zich laten wachten. Geert liet er geen gras over groeien en trakteerde ons alras op de eerste hoogtemeters van de dag : een gezapige beklimming van de Keiberg bracht iedereen op temperatuur en deed ons al proeven van de eerste, in de zon badende vergezichten. Dit smaakte absoluut naar meer en hoe langer we richting pitstop opschoven, hoe bergachtiger en pittoresker het landschap werd. Dit was niet alleen hard labeur maar ook volop genieten. Zo martelde de Cote d’ Arabie hart-en beenspieren nadat Simon de eerste cartouche van de dag had afgeschoten. En danseuse en in verspreide slagorde hesen we ons één per één naar boven waarbij sommigen stiekem droomden van een lift naar het hoogste verdiep. Net bekomen van deze hoogtemeters wachtte al een nieuwe uitdaging op onze artillerietroepen. Nonkel Marc moeide zich nu met open vizier in de voorste gelederen en ging onverdroten de “vijand” te keer. Le Gauquier graaide opnieuw in ons krachtenarsenaal maar ook deze bult verdween moeiteloos in onze achterzak. Het zweet parelde op de voorhoofden, het zitvlak kreeg het warm, Red Philip vroeg zich af wat ons toch bezielde om op zondagmorgen  dergelijke krachttoeren uit te halen. Wie begon te denken aan een  pitstop dacht verkeerd want onze ritarchitect serveerde eerst nog iets van een totaal andere orde : een klim richting top van het idyllische Muziekbos via de gevreesde Kanarieberg. Stijgingspercentages van 15% martelden lijf en leden, blikken stonden op oneindig en nu was het de president die de kat de bel aanbond en à la Lucien Van Impe omhoog klauterde. Iedereen bereikte gezond en wel en in fluitmodus het dak van de etappe waarop Jan lekkers en gekoelde frisdrank liet aanrukken. Hartelijk dank Jan, het voelde aan als een paradijselijk genot.Met nog een 40-tal km voor de boeg werd nog even bij Geert gepolst naar het verdere ritschema. Het “ergste” bleek achter de rug al deed onze geografische positie toch iets anders vermoeden. En toch : na enkele spectaculaire afdalingen van o.a. de Korte Keer bleek ultiem nog de integrale beklimming van de Tiegemberg het dessert van de dag te worden. Hier plaatste Willy van bij de voet een joekel van een demarrage waarna het peloton via de oortjes maar 1 opdracht meekreeg van de sportdirecteur : favoriet Willy terugpakken! Uiteindelijk werd deze fantastische rit afgesloten met een ultieme krachtinspanning langs het Kanaal waarbij de achtervolgers een demonstratie ploegentijdrit ten beste gaven nadat Simon, de president en Arne zich in het wiel van een trainende toprenner hadden genesteld.

Duidelijk een 5-sterrenetappe met dank aan parcoursbouwer Geert en de afwisselende kopmannen. 100 km, 25,8 gemiddeld, 10 deelnemers en 783 hm. Tot zondag voor de Plugstreetssensatie olv de president!

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2874247291