Rit van 2 september,Kemmel en omstreken

Is er sprake van enige zomermoeheid? Eisen de talrijke burenfeestjes-barbecues met de vrienden- tuinparty’s en andere uitspattingen hun tol? In elk geval was het een feit dat slechts 15 man zich aanboden voor deze laatste echte zomerrit met start om 7.30 uur.

De met klokkengeluid en troffelgerom aangekondigde aanwezigheid na lange tijd van Philippe Ysebaert, veelvuldig champ en gepatenteerde kroniekschrijver, bleek een zeepbel. Dezelfde morgen had hij aan Pantani laten weten ‘dat de benen niet goed waren’. Natuurlijk kunnen de benen niet goed zijn als je de Tinekesvrienden niet wekelijks vervoegt! Er bestaat nu algemene vrees dat het slechte gevoel van de benen zal overslaan op het hoofd en dan zijn de gevolgen niet te overzien. Zal ons eerder zo geroemd lid  nog dieper wegzakken? Komt hij opnieuw boven water of eindigt hij in de goot? Dit verhaal (drama?) wordt ongetwijfeld nog vervolgd.

Bij het verzamelen stond Ronny King  in een hoekje lieve woordjes te fluisteren tegen zijn fiets en aaide hij liefdevol over het frame van hetgeen bij nader inzien een spiksplinternieuwe bolide leek te zijn. Ronny heeft ondertussen een enorme voorsprong genomen op zijn eerste belager (je kunt het vergelijken met het verschil tussen KVK Kortrijk en Zulte-Waregem verleden seizoen) en heeft de ultieme trofee zo voor het grijpen. Als toekomstig nieuwe kampioen is hij van oordeel dat hij zich niet alleen met zijn rennerskwaliteiten moet onderscheiden maar dat een ‘champ’ ook op topmateriaal dient te rijden. Vandaar de aankoop van een frame waarop vreemd genoeg de naam van charcuterie staat: Cervela. Verder echter aangevuld met van alles het beste van het beste! Carbon wielen, Cancellara-aandrijving én een elektronisch gestuurde groep. Vandaar dat deze dag opnieuw de geschiedenisboeken ingaat: Ronny is de eerste Tinekesvriend die elektronisch schakelen introduceert in onze o zo geroemde club! Vanaf vandaag komt er een nieuwe slogan bij: “ De Tinekesvrienden, daar waar toptechnologie zich thuis voelt…”.

Geert had een ritje voorgekauwd rond de Kemmel. Met de wind op de kop en de zon op het achterwerk werd via Geluwe en Houthem eerst een soort breiwerk rond de Kemmel afgewerkt. Groot was de vreugde in het peloton toen na een 25 km Jacques het kopwerk overliet aan Yvan. Zo kon het ganse peloton schuilen achter de twee breedste paar schouders van onze club en werd achter deze twee renners met een hoog gehalte aan Body-builders-torso niet het minste tegenwindje meer gevoeld.

Dit leuk gevoel bleef niet duren want Geert opteerde voor een klim aan de zijkant van de Kemmel. De batterijen van de nieuwe fiets van Ronny bleken nog niet goed afgesteld want ondanks het verbod tot demarrage sprong zijn Cervela uit het peloton naar voor. Toen het echte sein werd gegeven voor ‘ten aanval’ kon iedereen naar godsvrucht en vermogen zijn klimtalenten botvieren op deze korte helling.

Eens de hartslagen min of meer normale waarden hadden teruggevonden, informeerde Rambo wat ongerust of er bevoorrading mee was. Hij werd op zijn wenken bediend want een kwartier later werd op een charmant plekje halt gehouden. Het dient ook vermeld dat we een heel jonge sportbestuurder van dienst hadden: Noah had deze taak op zich genomen maar omdat hij omwille van zijn leeftijd nog geen rijbewijs kon krijgen, had hij zijn vader Ringo meegebracht om de vervoersopdrachten op zich te nemen. Dank aan het duo Noah-Ringo voor spijs en drank.

De terugrit bewees eens te meer de parcours-bouwers-capaciteiten van onze ex-materiaalmeester. Op veelal onbekende banen en met pittoreske uitzichten werd stilaan de Westhoek verlaten en richtten we onze steven naar de zo vertrouwde heimat.

Toch ook één minpunt dat onze aandacht verdient: er is nog werk aan de winkel inzake discipline bij het oversteken van bepaalde grote en gevaarlijke banen: de bevelen van de kopmannen respecteren, blijft een werkpunt willen wij ook bij andere weggebruikers als gerespecteerde club overkomen.

Ten slotte nog dit voor wie van cijfermateriaal houdt: 15 aanwezigen, rit van 93 km, gemiddelde snelheid 27 per uur maar vooral een mooie rit met het mooiste gezelschap dan men zich kan wensen, met name de zon!

Yvan de Verschrikkelijke