Verslag van de rit van 8 juni 2014 Heuvelland

Wat de echtgenote van onze gevierde kroniekschrijver Philippe zondagmorgen om 6.25 uur in zijn oor gefluisterd heeft, is en blijft een goed bewaard geheim. Feit is wel dat er stipt om 6.30 uur een sms vertrok naar onze materiaalmeester met de volgende berichtgeving :”ik kom niet!!! Ik kom niet!!!”. Dit bericht deed de wenkbrauwen fronsen: wie met dergelijk enthousiasme een eerste plaats in de rangschikking opoffert, moet bijna bovenaardse zaken beloften gekregen: het zal heus meer geweest zijn dat een verse croissant ……..

Ook de voorzitter blonk uit door zijn afwezigheid maar dit wekt minder verwondering: iedereen weet dat hij van het op verlof gaan zijn hoofdbezigheid heeft gemaakt en dat hij de tijd tussendoor opvult met wat bezigheden in de Post en het voorzitterschap van de Tinekes. Hopelijk is hij zich in de Ardèche bewust van zijn voorbeeldfunctie als voorzitter van een eliteclub.

Wie wel aan de start stonden, zij het met klamme handjes, waren Steven en Wesley. Zij mochten immers voor het eerst sinds hun prille aansluiting bij de club het peloton aanvoeren.

Zoals aangekondigd stipt om 7.30 uur vertrokken wij om 7.35 uur richting Heuvelland. Willy, naast schatbewaarder en ancien van vele oorlogen nam onmiddellijk stelling in pal na het leidersduo om mogelijk bij te sturen en om zijn 80-jarige ervaring ten dienste te stellen mocht dit nodig blijken. Ondertussen hield hij ook nog zijn schoonzoon in de gaten: discipline is steeds zijn handelsmerk geweest…

De intellectuele gesprekken, nog zo’n typisch kenmerk van onze groep, gingen in het begin over een aantal heel interessante items: zo kon je te weten komen hoeveel worsten iemand de avond ervoor had verorberd op de barbecue, wat men die namiddag nog zoal verwachtte op Vaderdag en ook de ijsbollen die de Heizel en Zwevezele geteisterd hadden, waren druk onderwerp van gesprek.

Na een eerder klassieke aanloop werden we stilaan gecharmeerd door mooie binnenwegen die we nog niet eerder hadden verkend en zag je zo het vertrouwen in het leidersduo toenemen. Dit duo koos voor een uitgebreide lus rond de heuvelzone om iedereen aan het heuvelidee te laten wennen en om mannen zoals Willy, Bart en Yvan ook een pleziertje te gunnen werd speciaal gepasseerd door de wijk genaamd ‘Ouderdom’; dit noemen ze nog eens een gepersonaliseerd parcours.

Maar iedereen weet dat in Heuvelland de vlakke leute niet kan blijven duren, en werden de belangrijkste obstakels van de dag aangesneden. Op de Rode Berg mocht iedereen volgens eigen vermogen zijn duivels ontbinden: een splinternieuw wegdek zorgde ervoor dat de bende de helling nam alsof het niets was en na een korte stop om te hergroeperen werd op eenzelfde indrukwekkende wijze ook nog eens de Banenberg verorberd. Daarboven werd een culinaire stop georganiseerd. Het kan geen toeval zijn dat  de charmante verschijning van (een beetje Nils) maar vooral Kimberley ervoor zorgde dat net op dat ogenblik de zon voor het eerst door de wolken brak en zo zorgde voor een moment van gelukzaligheid. Bedankt aan sportbestuurder Nils en zijn ega voor eten en drank!

Ondertussen speelden zich taferelen af die we op den duur aan gewoon worden: kampeerders verdrongen zich om een glimp op te vangen van onze leden, een heuse paardencavalerie passeerde in de hoop een handtekening te ontvangen en een eind verder stond een bus Engelse fans die tevergeefs midden de baan hadden postgevat om ons toch maar eens van nabij te kunnen aanschouwen. Op een vriendelijke doch kordate wijze werd echter door onze communicatieverantwoordelijke (Marc want die kan best babbelen) gemeld dat wij onze rit dienden verder te zetten. Ondertussen wordt wel overwogen om in het kasteel te Heule een fanshop te openen waar supporters gesigneerde truien en petjes van onze club zouden kunnen aankopen.

Tijdens de terugtocht gaven Steven en Wesley nog maar eens een demonstratie dat jonge gasten met de gepaste brains én met de gepaste spiermassa wel degelijk het kopmanschap aankunnen. Hun manier van aanvoeren kan voor de heren De Wever en Mangain als voorbeeld dienen: samen de neuzen in dezelfde richting, elkaar ondersteunen daar waar nodig, en zich voortdurend bewust zijn van het prestigieuze korps dat zij moeten leiden: met hun attitude hadden we al lang een federale regering!

En zo was het gevoel bij het binnenrijden van Heule dubbel: enerzijds de grote tevredenheid omwille van deze schitterende rit (Philippe en andere afwezigheden hadden overschot aan ongelijk om hier niet te zijn) en anderzijds het vooruitzicht op een triomfantelijke inkom thuis waarbij we overladen met cadeaus het aperitief ter hand kunnen nemen samen met moeder, kinderen en eventueel kleinkinderen, zorgden ervoor dat 9 juni 2014 geboekstaafd staat als een prachtige dag. Dank aan iedereen die hieraan heeft meegewerkt.

En nu op naar twee nieuwe mooie afspraken: zondag de klassieker Gent-Wevelgem en de week daarop verkenning van de mooiste hoekjes van Geraardsbergen!!

 

19 deelnemers, 103 km aan 27,5 gem en 500hm

 

Yvan