De moeder aller rally’s stond vandaag met stip op de agenda
genoteerd. Druppelsgewijs vulde ons VIP-dorp zich met klonen van Boonen ,
bestuursleden en enkele Streuvelsvrienden (“Merckxianen”) . Deze
laatsten durven wegens een applausallergie niet langer doordringen
tot in het hart van ons cluborgaan. Ze zonderen zich nu af in een
marginaal hoekje waar ze als opwarming voor hun zondagse
fietswandeluitstap aan buikdrummen doen. Elk zijn favoriete
sport natuurlijk. Opgemerkte rentree van Tim die vanaf nu rondrijdt met het
diploma van accountancy-fiscalist in de achterzak. Een welgemeend
proficiat aan onze afzwaaiende student hetgeen betekent dat ons peloton vanaf
nu geen studenten meer herbergt. Het leverde onze youngster (nog altijd) zelfs
meteen al een jobvoorstel op : onze uitgebluste SB/PM stelt met plezier
zijn mandaat ter beschikking. Als hoofdaandeelhouder wil hij nu op een
afTANdse manier het overzicht te behouden door enkel nog te delegeren.
Wordt ongetwijfeld vervolgd. Achter het stuur van de volgwagen spotten we
het silhouet van Red Philip. Hij raakt maar niet verlost van zijn
Stasegemallergie die hem rond deze tijd van het jaar telkens
weer nachtmerries bezorgd. Badend in het zweet schiet hij dan
met bonzend hart wakker naast zijn Anneke die hem vervolgens liefdevol
ontstrest waardoor alle krampherinneringen smelten als sneeuw voor de
zon. De SB/PM nam andermaal zijn financiële verantwoordelijkheid door op
kop de vlucht vooruit richting Stasegem te nemen ten einde alle
inschrijvingsmodaliteiten en financiële plichtplegingen te vervullen.
Onze rijdende kluis werd hierbij geëscorteerd door de president. In de huidige
tijden is voorzichtigheid de moeder van de porseleinenwinkel en dient ten
alle prijze vermeden te worden dat de clubcenten in handen vallen van
andere wielerterroristen. Het echte werk kon beginnen en vanuit de
volgwagen was het een plezier om zien hoe dit peloton langs glooiende wegen
al vroeg in aanraking kwam met goed ingepakte hoogtemeters die langzaam
maar zeker het slopingsproces op gang brachten. Unieke beelden even
verderop toen moeder paard samen met haar dochter deelnam aan de
plaatselijke wandeltocht en zodoende roet in ons wielereten gooide.
Boer Sjarel kon deze uithuizigheid allesbehalve smaken en dreef beiden zodanig
in het nauw dat ze met de staart tussen de poten hun gezinsuitstap dienden af
te blazen. Hopelijk draait de boerin ze niet door de gehaktmolen. Het
traditionele vrije parcours werd een tactisch steekspel waarbij de
tenoren mekaar geen duimbreedte toegaven. Onze fondateur voerde
samen met Geert D 1 en Bart een keihard achterhoedegevecht uit waarbij Mark nog
krachten overhield om zijn jaarlijks ritueel uit te voeren : onder
hoge druk de kapel van Montrœul-au-Bois prostaatsgewijs afspuiten.
De wedstrijdradio kraakte ondertussen in zijn voegen: Geert D 2 had de debatten geopenden op de steile "Rue du Vert Bois (gem 10,3%) en werd ingehaald door een select groepje Tinekesvrienden, op de 2de helling liet Wesley een splijtende demarrage en moedige solo van enkele km optekenen. Dirk en Pantani neutraliseerden nog aanvallen van David en Gerd die de eindsprint tegen wind en bergop van te ver lanceerde en nog werd overspoeld door Geert D2, President en Keizer Ronny. Na een oververdiende pitstop werden de stalen en carbonnen rossen opnieuw
bestegen en richting heimat gestuurd. We werden voorbijgestoken door een
elitegroepke dat ook enkele Tinekesvrienden herbergde. Tot ons groot jolijt
stonden ze even verderop aan de grond genageld…De toorn van het hoongelach
keerde zich even later met een boemerangeffect radicaal tegen ons. Geert D 2 en
Dirk werden ook te voet gesteld : ongelakte nagels hadden hun band doorkliefd.
Het parket werd verwittigd en voert onderzoek naar de daders. Er worden 2
pistes gevolgd : een vergeldingsactie tegen blote billen in volle
ramadanperiode of een zelfmoordactie van een eenzame fietshater. Plots dook een
bekende vrouwenstem uit de achtergrond op : ons Fanny die samen met Petra een
afgeslankte rallyversie aan het afwerken was! Bleek dat Petra eveneens het
slachtoffer geworden was van een nageldoorboring. Dankzij de professionele
ingesteldheid van deze club (we zijn op het juiste moment op de juiste plaats)
en de liefdevolle zorgen van echtgenoot Dirk, konden ook de dames hun tocht
verder zetten. De epiloog had nog een verrassing in petto : een koerske langs
het Kanaal. Alhoewel Tim na 7 fietsloze weken enkele keren gestorven was
onderweg, schoot hij nog een ultieme cartouche af waardoor hij opnieuw op het
podium van de strijdlust terecht kwam.Schitterende rally, 19 man, 110 km tegen
28,5 gemiddeld. Sterk, beresterk! Tot zondag.
Red Philip
2 opmerkingen:
Subliem, subliem, subliem verslag van Red Philippe. Zijn retraite als service course heeft hem nog beter gemaakt. Schitterende voormiddag, genieten van het parcours, mooi en verstandig tempo door onze wisselende kopmannen, sterke prestatie alweer. Een heel tevreden President
Zelf vanuit de volgwagen schrijft hij nog leuke verskagen
Een reactie posten