Verslag van de ersatzrit van 31 mei Kwaremont

Zondagmorgen 31 mei om 6.30 uur ten huize Bart…. Bart had er een zeer onrustige nacht opzitten. Niet alleen de koorts en de talrijke hoestbuien speelden hem parten maar vooral het vooruitzicht zijn ‘Bientje’ een ganse voormiddag te moeten overleveren aan de Tinekesvrienden zorgde ervoor dat enkel een vracht Dafalgans voor soelaas konden zorgen.

Om 7.00 uur werd een laatste check up van zijn lichaamstemperatuur genomen en het verdict van Sabine was overduidelijk: ‘Schatteke, gij blijft in bed’. Met lede ogen moest hij toezien hoe zij eierkoeken, cola’s en waterkes bijeenscharrelde en vertrok om haar plicht jegens de Tinekesvrienden te vervullen. Als afscheid kreeg hij nog een goed gevulde warmwaterkruik toegeschoven maar de obligate kus en de aai over het voorhoofd werden omwille van acuut infectiegevaar overgeslagen.

Ondertussen verzamelden onder een wolkendek dat niet veel goed voorspelde en met de  berichten van Buienradar die nog veel minder goeds deden vermoeden 17 man voor de laatste rit van de maand mei. De aanwezigheidsgraad van het bestuur was zoals het gemiddelde voor het ganse jaar, met name 1. De voorzitter zit de privatisering van de Post voor te bereiden in zijn vakantieoord. Petra last een zuurstofstage in bij haar echtgenoot en Willy was gespot in Cardiff waar hij Tan nog hoopte te overtuigen vooralsnog zijn centen te investeren in een andere naburige club.

De taferelen die we gewoon zijn wanneer we op een vrouwelijke sportbestuurder kunnen rekenen herhaalden zich ook deze keer:  geen put of men reed er opzettelijk in, geen stukjes glas of men reed er opzettelijk door,  dit allemaal in de hoop lek te rijden en zo een poos in haar gezelschap te mogen vertoeven. Gert had heel vlug de verhoopte platte band te pakken. Onmiddellijk verdeelden de Tinekesvrienden zich in twee groepen: de meerderheid die zich verdrong rond de sportbestuurder en een minderheid die mooi op een rij de velden van het nodige inwendige vocht voorzag.

Het oorspronkelijke plan om de Kwaremont en de Paterberg te bestormen, werd omwille van het regenweer geannuleerd waardoor we ootmoedig moeten bekennen dat er binnen de vereniging toch stilletjes aan enig mietjesgehalte aan het binnensluipen is. Marc had ondertussen met hulp van  zijn (deze keer niet haperende) GPS een soort alternatief uitgedokterd waarbij de nieuwe Kwaremont als doelwit was uitgekozen. Ondertussen openden zich stilaan maar zeker meer en meer de hemelsluizen wat bij Rambo enige tevredenheid teweeg bracht omdat hij van mening was dat zijn tomatenplanten er wel zouden bij varen.

Na de Kwaremont werd halt gehouden en deelde Sabine kwistig de mee gescharrelde eierkoeken uit en voorzag zij de renners van de nodige drank. Bedankt Sabine en bedankt Bart die ondertussen reeds talloze keren op zijn horloge had gekeken hoe lang hij nog haar aanwezigheid diende t e missen.

Omwille van de steeds toenemende neerslag werd dan geopteerd voor de kortste afstand tussen punt A en B waarbij punt A de bevoorradingspost was en punt B ‘Heule platse’. Deze theorie werd nog verstoord ter hoogte van de Leiebrug waar we niet door konden omwille van de herdenking van de Leieslag waar niemand minder dan onze Sire ook aanwezig was. Bronnen heel nauw verbonden aan het Hof wisten ons nog te vertellen dat het er aan de ontbijttafel eerder tijdens de week in Laken heftig was aan toegegaan. Mathilde vond het ongeoorloofd dat de elite onder de wielertoeristen hiervoor een omweg moest maken en had dan ook haar sterkste diplomatieke contacten aangesproken om voor ons een uitzondering te maken maar dit stuitte op verzet van haren Filip. Net toen zij dreigde te scheiden van tafel en koninklijk bed  zorgde onze voorzitter himself, die zelfs in zijn vakantieoord informatie krijgt over het reilen en zeilen van onze royalties, voor koninklijke verzoening. Vanuit zijn luie zetel met een frisse rosè en een warme worst van de barbecue in de hand maakte hij gebruik van zijn rechtstreekse lijn naar de koning en meldde in zijn voicemail: ‘chèr Filip, voulez-vous dire à votre épousse bien aimable que nous ne voulons pas accepter le grand honneur de réaliser une exception de route pour nous. En allant à gauche nous allons par le parc Astrid (oui  Reine Astrid, souvenez- vous…) pour arriver à Heule. Sincérement le votre, prèsident des amis des Tinekes’. PS.:  Quand allons-nous encore une fois boire quelques bières au Skjéven Rechten?’

En zo geschiedde … aan de Menenpoort zorgde Geert Depoortere II nog voor een leegloper maar tot zijn grote ontgoocheling kwam niet Sabine maar wel Diederik aangelopen met de depannagepomp. Na dit korte oponthoud spoeden wij ons vlug naar Heule en werd deze herfstrit  van 74 km  met een gemiddelde van 25.2 km/u  en 390 hoogtemeters voer voor onze welgevulde historieken.

 

Yvan