Dranghekkens en andere feestrestanten deden ons vermoeden
dat Ten Koetshuize op D-1 het schouwtoneel geweest was van een kampioenenfeest
avant-la-lettre. In dit decor werd verzamelen geblazen voor een Europese rit.
Wat onmogelijk is op voetbalvlak blijkt een koud kunstje te zijn op plaatselijk
wielerniveau. Onze doorwinterde MM Pantani had al een speciale voorbereiding
achter de rug : wakker gerinkeld door overheerlijke babaygeluidjes besteeg hij
al rond 6u zijn hoogtechnologisch ros voor een opwarmingske richting Menen en
terug. Een conditiebevorderende variant op “met belgerinkel naar de winkel”.
Volledig uitgeslapen en topfit stond hij nota te nemen van de aan-en
afwezigheden. Het regende korte broeken en mouwstukken aan de start. Dit
laatste attribuut werd onder impuls van
de zonnestralen vlug naar de achterzak verbannen. De korte broek daarentegen
bleef strategisch op haar plaats, enerzijds om de vrouwelijke sups niet
hoorndol te maken en anderzijds om te voldoen aan de verplichtingen die in het
sponsorcontract gebeiteld staan. Deze keer geen sportdirectrice maar wel
apotheker Diederik achter het stuur van de volgwagen. Dit creëerde uiteraard
hooggespannen verwachtingen : spuitjes, zetpillen, speciale preparaten,
baxters, Pollentierperen, vochtafdrijvende toestanden. De bananen in sommige
achterzakken verbleekten bij zoveel farmacologische spitstechnologie.
Parcoursbouwer Kevin gaf om 7:30 stipt het startsein voor een maratonrit die
aangekondigd werd als vlak met enkele verrassingen.
Onvoorstelbaar hoe dicht die Franse grens wel is : na
amper 15 km denderden we over de skreve. We gaven onze Zuiderburen een voorsmaakje van de invasie die hen ’s avonds in
het Stade de France te beurt zou vallen. Als petit Belges stonden we er
bovendien op om onze sponsors wat extra internationale uitstraling te bezorgen.
Het regende daarbij zonnestralen en sms-kes met roamingtarieven. Onze gedachten
gingen tevens uit naar de president die nu met zijn first lady éénzaam en
alleen op retraite is in het diepe Zuiden. We hopen dat de plaatselijke Pastis
geen bezit heeft genomen van zijn verstandelijke en fysieke vermogens. Volgens
welingelichte bronnen uit zijn directe omgeving zou onze voorzitter daar nu
zelfs de basis (ne fond dus) aan het leggen zijn voor de najaarsklassiekers in
de wijnproeverij. Aan kilometerpaal 35 vond Geert Depoortere 2 het welletjes.
Met een oerknal doorbrak hij de landelijke stilte : een voorbandontploffing met
een lege luchtkamer tot gevolg. Diederik mocht meteen vol aan de bak.
De pitstop speelde zich af in een luguber decor dat recht
uit een thriller leek te komen. Ter hoogte van een brug waar ooit doodgewaande
levende wezens in het water gekieperd werden , streelde Dieter onze
smaakpapillen met overheerlijke rijsttaartjes die vers uit de oven kwamen van
onze sponsor-bakker. Tijdens die break gaf Guy tekst en uitleg bij de
afwezigheid van broer Rambo. Onze krachtpatser moet even op non-actief. In naam
van alle Tinekesvrienden- en vriendinnen wensen we Philippe alvast een spoedig
herstel toe.
De verrassende wendingen in deze rit mochten er alvast
zijn : een 3-tal cols hors catégorie en een heerlijk koersgedeelte langs de
Leie maakten van deze zondagmorgen alvast een mooi wielerfestijn.
De terugkomst in Heule werd opgeluisterd door een
plaatselijke bbq, georganiseerd door het Stadsbestuur.
Schitterende nieuwe versie van een traditionele
Franco-Belge met dank aan onze Europese parcoursbouwer Kevin! 19 renners, 98 km
en 26,8 (!) gemiddeld. Sterk!
Red Philip
2 opmerkingen:
Prachtig verslag waarvoor dank aan Red Philippe, net alsof ik er zelf bij was.Jullie waren net als de President in La Douce France. Hier nog geen druppel Pastis aangeraakt, de rosé daarentegen... Zondag ben ik er opnieuw bij als het weder het toelaat, zal in ieder geval een serieuze klimaataanpassing zijn
@Rambo: veel courage en wordt gauw beter, we missen je al
Een reactie posten