Na een goede 2 maanden van roderen, aftasten en studierondes
ruilen we langzaam maar zeker het Vlaamse vlakke land in voor een iets
geaccidenteerder parcours. De voorjaarsklassiekers mochten er alvast zijn : we
herinneren ons parels van ritten op heerlijke wegen, malse regen, bolle en
dolle kasseien, panoramische vergezichten en schuchtere molshopen.
Er hing spanning in de zondagse lucht : zouden we nu wel toegang
krijgen tot onze felbegeerde reserveonderdelen of zou de toegangscode opnieuw
het slachtoffer geworden zijn van de wispelturige fratsen der Kortrijkse
ambtenarij? Met de blik op oneindig, het verstand op nul, een bang hartje en
trillende vingers stapten we gedecideerd af op de toegangsdeur van ons
munitiedepot. De zo felbegeerde klik na het intoetsen van de code vervulde ons
hart met blijdschap. Het uitstekend lobbywerk van MM Pantani wierp zijn
vruchten af en onze sportdirecteur kon de volgwagen volproppen met klandestiene
fietsbatterijen en minuscule motortjes. Dit werd vakkundig gemaskeerd door enkele
fietswielen en wat EHBO-materiaal.
Simon was trouwens blij met zijn promotie tot sportdirecteur.
Dankzij Joost worstelde hij zich de voorbije week door een kanjer van een
identiteitscrisis. De naamsverwarring met schoonbroer Kevin deed zijn zondags
alibi verbleken en zorgde ervoor dat er naast tekst ook heel wat uitleg aan te
pas kwam op het thuisfront. Leg het maar
uit : schoonvader last zijn rit af vanwege de slechte klimatologische
omstandigheden, Simon kruipt in de huid van Kevin en is een volledige
zondagvoormiddag uithuizig : Pieter Aspe zou ervan smullen. Gelukkig was zijn
verdediging een stuk steviger dan hetgeen Zulte de laatste tijd laat zien en
kon hij de thuisaanval onmiddellijk neutraliseren.
Champ Piet was ritarchitect van dienst en stak direct van wal met een heuse bergrit
richting Mont-Saint-Aubert. Hij werd zaterdagmorgen nog gespot met een mand vol
eieren aan de voordeur van de Arme Klaren. Die omkoperij was succesvol : hoewel
de morgen nog naar herfst rook, kregen we al vlug lentetaferelen voorgeschoteld
hetgeen vestimentair geen simpele zaak is. De tijd van blote kuiten en
halfnaakte dijen komt steeds dichter. De indrukwekkende atletische verschijning
van president fondateur Mark werd samen met zijn fluit druk gesolliciteerd om als
medekopman te fungeren maar de fiets van onze clubgps had geen zin in een
strijd aan het front. Het was integendeel de president die – nog vol adrenaline
na een hemelse voetbalavond – besloot samen met Piet de degens te kruisen met
de klimdemonen.
In een verrassend nieuw decor werden we meegetroond richting de
Mont-Saint-Aubert. Het glooiend landschap zorgde voor een scherpe afstelling
van alle lichaamsonderdelen zodat de uiteindelijke opdracht met succes kon
vervuld worden. Als een meerkoppige draak loerde de reus ondertussen
likkebaardend richting mannelijk en vrouwelijk Tinekesvlees. In verspreide
slagorde veroverden we centimetergewijs elke morzel stijgende grond. Iedereen
bleef heldhaftig in het zadel, behendig de meppen van de draak ontwijkend.
SB/PM Willy keek het beest zelfs in de muil door op de flanken zijn
prostaatvocht achter te laten. Desondanks remonteerde hij nog als een jong
veulen het peloton.
Op het graf van de draak bouwden we een door Simon gesponsord
feestje en als klap op de vuurpijl mochten we breedlachend op de foto bij de
restanten van onze verovering. Opnieuw een plaatje voor het nageslacht! In
gestrekte draf en tegen de wind in beukend ging het vervolgens huiswaarts.
Een heerlijke rit met tal van spitsvondigheden ineengeknutseld door
een champ die naam waardig. 84,5 km, 25,4gemiddeld en 25 deelnemers! Mooie
statistieken.
Tot zondag!
Red Philip
4 opmerkingen:
Prachtig verslag van een even prachtige rit. Dit was 3u16 puur genieten van het landschap, de zon en de Tinekesvrienden!!!
Dank aan Red Philippe voor het verslag en zijn invallen als MM ai.
Proficiat aan Kampioen Piet voor de originele en rit
Heel mooi verslag. Thx om de zware taak van MM over te nemen. Gr vanuit de Gard waar de spieren overuren kloppen om de hoogtemeters en lange ritten te verteren.
Mooie rit en dito verslag. Volgens Anke Vinokourov is de Molenberg minder zwaar dan steile kant mt saint aubert!!!
De mol.
@Vino, ik denk dat de molenberg zwaarder is (=kasseien), is wel minder lang. Voorzien voor 17 juli.
Een reactie posten