Verslag van de rit van 8 mei 2016 Franco-Belge

Weg zijn de tijden waarbij we op zaterdagavond angstvallig alle Europese weermodellen afdweilden op zoek naar welke battledress we op zondagmorgen zouden dienen te omgorden. Er bestaat immers iets als meteo Tineke die op het punt staat tussen straalstromen en hoge drukgebieden in een weeroscar in de wacht te slepen. De accuraatheid en Zwitserse precisie waarmee week na week het weer wordt voorspeld, zijn ronduit indrukwekkend. Het instrumentarium van ons weerstation is nochtans eerder beperkt : een doe het zelfpluviometer, een natte vinger en een grote portie gezond boerenverstand slagen erin de gevestigde weergoden wekelijks het schaamrood op de wangen te bezorgen.. Ook nu was het er opnieuw boenk op : hoogzomer te midden de lente, arm-en beenstukken bleven netjes gewassen in de kast en her en der werden gladgeschoren been-en kuitspieren gespot. We tellen ook enkele oeratleten in ons midden die de biologische functie van de menselijke beharing naar waarde weten te schatten. De vergelijking asfaltjeannetten met kasseivreters loopt hier recht evenredig met de vergelijking gillettejeannet en oermens.

Gelegenheidssportdirecteur Tim kwam samen met zijn Natasja rechtstreeks vanuit Moeskroen aangewaaid. Zijn verjaardagsgeschenk lag nog ingepakt in de koffer : een KVK-zege met een Kagéstrik errond en een doos vol Europese Heizelambities. Ritarchitect Kevin koestert ook een Europese droom al situeert die zich een trapje hoger : champions league in een blauwzwarte cadeauverpakking. Ook Joost ziet het leven door een blauwzwarte bril terwijl onze MM een boontje heeft voor de paarswitte grootmacht uit de hoofdstad. Als daar maar geen Tinekeshooliganisme van komt!

Er waren ook geen schaars geklede koerspoezen te bewonderen aan de start. Een jammerlijke zaak want de vaders en andere snoepers onder ons stonden met getuite lippen klaar om de mama’s en de mama’s in spé hartelijk te kussen…euh…te feliciteren natuurlijk.

Net op het moment dat de Heulse zieleherder als een zelfmoordterrorist zijn klokkenspel 8 keer liet luiden, riep Simon (of was het Kevin?) de troepen samen voor een tocht over de skreve. Ook hierin zijn onze ritarchitecten zeer bedreven : grensoverschrijdende etappes met respect voor de Schengenakkoorden. Onderweg zagen we verdacht veel vaders op pad : sommigen hadden duidelijk de bloemetjes buitengezet en die vervolgens meegetroond naar de thuishaven. Ander liepen de benen vanonder het lijf om moeder te eren met gebak en andere zoethoudertjes. Tinekesvrienden daarentegen houden nog van echte tradities : zere rien oje zere moe rien en voor de rest delegEREN. Vader dus op de fiets en moeder achter het fornuis. Als tegenprestatie krijgt vrouwlief een afgetraind en adrenalinevol mannelijk exemplaar aan tafel : een niet te versmaden geschenk.

Kevin (of was het Simon?) had zich uitstekend van zijn huiswerk gekweten. Hij koos voor het noordelijk deel van een zuiderse bestemming en dompelde ons onder in een bad van Franse kaas, krokante baguettes en heerlijke wijnen. Het gesmacht naar al deze lekkernijen zorgden voor een strak tempo in een pittoresk en met zon overgoten landschap. Het was heerlijk fietsen in een afwisselend decor : wind op kop, wind in de rug, enkele hoogtemeters en vooral gestroomlijnd de pedalen geselend langs de gouden rivier. De geografische kennis van sportdirecteur Tim zorgde ervoor dat hij telkens met sprekend gemak het peloton opnieuw terugvond. De pitstop kwam als een geschenk uit de hemel : sportrepen, suikerwafels en het echte Rode Duivelsvocht vulden de reserves opnieuw aan. Bedankt Tim en co!

We kregen ook goed nieuws van keizer Ronny : hij waagde zich opnieuw op de koersfiets! Een vat vol karakter bij wie het woord opgeven niet in het woordenboek staat. Klasse Ronny! De Tinekesvrienden duimen voor jou! Opnieuw een zoveelste ritparel aan de Tinekeskroon,  22 renners, 95 km tegen een heel sterk gemiddelde van 27,8/u. Sterke prestatie!

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1162499667