verslag van de rit van 15 mei 2016 Houthulst

De temperaturen zijn dezer dagen even stabiel als de financiële markten enige jaren geleden : de schommelingen in graden celsius vertonen serieuze ritmestoringen, elk hoogtepunt wordt gevolgd door een crash. Zo kwamen we tot de spijtige vaststelling dat het aantal graden bij de start amper 2 eenheden boven het gesprokkelde puntentotaal van Zulte in PO I lag : 7 graden! Deze plotse koudegolf kon evenwel niet beletten dat er alsnog veel schoon volk aan de inschrijvingstafel passeerde : 21 mannen en 2 vrouwen. Marie kwam als laatste en met gierende banden Ten Koetshuize opgestoven. Naast grijze wolken hing er ook nogal wat voetbalelectriciteit in de lucht : het organisme van de FCB-sup(s) onder ons werd volledig ingepalmd door stresshormonen met als uiterlijke kenmerken beverige handen, schuim op de lippen en bleekheid rond de neus. Kevin diende nog voor de start een sanitaire stop in te lassen en zocht daarvoor een zijkapel van ons munitiedépot op. Gelukkig ontplofte het boeltje niet. De roodwitte onderaardse  Heulse gewelven werden bestookt met blauwzwart product. Deze dramatische kleurenvermenging zette het mestactieplan onmiddellijk in werking. Via zijsluizen werd alles vliegensvlug naar boerse velden afgeleid alwaar het kon doen waar het sterk in is : stinken en zorgen voor verse groenten.

 

Topatleet Ringo had de eer uit te pakken als ritarchitect en bezorgde daarmee sportdirecteur Gerd ei zo na een zenuwinzinking. Het plotse besef dat zijn dertienhonderd misschien wel te weinig paardenkracht onder de motorkap zou herbergen om deze ontketende wielerverzameling te kunnen volgen, bezorgden hem diepe voorhoofdsrimpels. Er werd ook met argusogen uitgekeken naar de aanwezigheid van de president-fondateur, alias clubgps Mark. Iedereen keek al reikhalzend en vol schoolreisgevoel uit naar een verklarend mailtje over de rit op verplaatsing die hij volgende zondag in vol ornaat wil opdienen. Bij het ter perse gaan bleek onze mailbox al in het bezit van alle details : klassewerk, nu maar hopen dat de hemelsluizen geen roet in ons wielereten komt gooien.

 

Ringo  was de voorbije week naarstig op zoek geweest naar de juiste ritingrediënten. Zijn shoppingmandje raakte goed gevuld : draaiende windrichtingen, donkere wolken, een grafiek met hoogtemeters , een streep vlak, wijdse landschappen vol groen en inheemse beesten.

 

Het was een oefening in waaiers rijden waarbij de aandachtige volger in de leer kon gaan bij de president : hij zette Marie op meesterlijke wijze uit de wind terwijl Tim aan een doorgedreven conditietraining begonnen was door op de juiste momenten als modelknecht een  voortstuwende hand te reiken. Wat een teamgeest!  

 

Gerd had aan de pitstop nog voldoende paardenkracht over om de eindstreep te halen en vervulde met gerust gemoed een werk van barmhartigheid : hongerigen spijzen en dorstigen laven. Bedankt Gerd.

 

De 2^de rithelft was van een pittige soort waarbij we ons naar believen mochten uitleven en daarbij de hartkamers aan een wekelijks reinigingsbeurt konden onderwerpen. We noteerden nog een racistisch incident waarbij de huidskleur van Xavier’s benen het voorwerp uitmaakten van enige spot. Werk voor de ethische commissie van de club die alvast nota nam van het feit dat Xavier de enige echte Flandrien was die het had aangedurfd met ontblote benen aan de start te verschijnen.

 

Als toetje kregen we een mooie finale richting Moorsele geserveerd waarbij snelheden tussen de 45 en 50/u werden genoteerd. Afhankelijk van het vormpeil had men de indruk tegen wind, met zijwind of met rugwind te fietsen. Opnieuw een prachtige rit, het aanwezige geografisch talent in deze club is ronduit indrukwekkend.

 

83 km, 26,8 gem en 23 deelnemers. Tot zondag om 8u te Poperinge. Klimmersbenen meenemen in de koffer.

 

Red Philip

 

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1169201965