Verslag van de rit van 12 juni 2016 Yzertoren Diksmuide

Consternatie alom aan de incheckbalie van ons vipdorp. Wat was hier allemaal aan de hand? Koning Voetbal leek met zijn hele hofhouding neergestreken aan het Kasteelpark. Het leek wel of er eindelijk een locatie gevonden was voor het nieuwe KVK-stadion : een gigantisch scorebord of was het een TV-scherm in combinatie met tonnen drank van het merk “mannen weten waarom”. Meer moet dat niet zijn om het kruin van het Belgisch voetbal en bij uitbreiding dat van Europa regelmatig eens in het kruis te tasten. MM Pantani stond er beverig en met een zenuwlachje de rugnummers uit te delen. Bleek dat hij vanwege zijn feestdag huisarrest had gekregen van Peggy waarop hij onmiddellijk ontwenningsverschijnselen begon te vertonen. Bij gebrek aan een zittend gat had hij nog vlug in alle vroegte een cake uit de oven getoverd die op dit eigenste moment van puur genot op de keukentafel stond te dampen. Petra van haar kant besefte dat alle bestuursgewicht weer op haar sterke schouders zou belanden maar ze bewees direct een echte vrouw van de wereld te zijn : ze wenste alle papa’s, potentiële papa’s en opa’s een gelukkige vaderdag. Bedankt Petra, van klasse gesproken! Het ex-bestuur was dan weer wel goed vertegenwoordigd : anciens als de president-fondateur en de ex-secretary-general stelden hun expertise gratis ter beschikking van de club. Hét nieuws van de dag tekende we echter op vanuit Zuid-Frankrijk. Niemand minder dan onze president had in clubtenue het Ventouxmonster bedwongen in een tijd van 2u14! De laatste loodjes wogen het zwaarst door een strakke tegenwind en een temperatuur van amper 10 gr. Wat een prestatie, proficiat voorzitter! De SB/PM van zijn kant speelde het leep en delegeerde zijn taken aan zoon Kevin die meteen ook instond voor de ritarchitectuur. Om 7:30 stipt zwaaiden we een ietwat beteuterd kijkende Pantani uit. Zou hij nu net als zijn cake van puur genot de keukentafel doen dampen of zou de warme schoot van vrouwlief nog andere plannen gesmeed hebben? Wat er ook van weze, onder een grijze wolkenhemel trokken we ons op gang, hopend dat moeder natuur haar vocht zou kunnen ophouden  en haar winderigheid zou kunnen bedwingen. Meteo Tineke wist opnieuw op D-7 al haarscherp de juiste analyse te maken : een droge voormiddag met hier en daar wat geurloze windenergie. We kozen het hazenpad richting Ijzertoren. Heerlijke lichtlopende wegen streelden onze banden, het leek wel of Kevin fluisterasfalt besteld had. Langs de befaamde rivier De Ijzer gingen we op zoek naar de toren van “nooit meer oorlog”, plus jamais de guerre”, no more war” en “nie wieder krieg”. Men overweegt nu om er ook nog een Arabische versie aan toe te voegen. Als eerbetoon aan de Vlaamse gesneuvelden van WO I koersten we gedurende 6 km dat de stukken er haast afvlogen. We dynamiteerden alshetware de kuitspieren, er werden snelheden van om en bij de 50 km/u  genoteerd. Zeer diep gaan om vervolgens te kunnen genieten van een smaakvolle pitstop : ook dat is vaderkesdag. Jacques serveerde op dé Vlaamse locatie bij uitstek zelfgemaakte taarten overgoten met multinationalgoud. Bedankt Jacques! Op de terugweg had Kevin nog enkele verrassende hoogtemeters in zijn achterzak. Een heerlijk glooiend parcours met 3 opeenvolgende hellingen en evenveel afdalingen deden de benen kreunen van plezier. Niemand bleek bereid lek te rijden, te vallen of mechanische pech te simuleren. Net zoals alle benen is dus ook het materiaal in optima forma. Uiterst gesmaakte rit  die bol stond van Vlaamse historiek. Prachtig werk Kevin!

18 deelnemers, 102 km en een fabuleus gemiddelde van 28,8!

Dit team is conditioneel klaar voor het grote werk!

Tot zondag!

Red Philip