Verslag van de rit van 19 juni 2016 rally Wevelgem

Een primeur middenin het seizoen : eerste deelname van onze weergaloze vereniging aan een rasechte, onvervalste rally, nl. Gent-Wevelgem. Een feilloos opgeruimd EK-dorp was volledig klaar om de enige echte vips van deze aardkluit te ontvangen : de Tinekesvrienden-en vriendinnen. De aanwezigheidskruisjes van Pantani hadden deze keer een  nog zwaarwichtiger belang. De financiële gezondheid van de clubkas stond immers op het spel vanwege de inschrijvingstol die onze SB-PM ter plaatse moest ophoesten. Via de meest gesofistikeerde communicatiemedia werden de aanwezigheidscijfers draadloos aan Willy overgemaakt. De wondere wereld van de technologie deed de rest. De postduif verbleekt daarbij en wordt aldus gedegradeerd tot een hulpeloos wezen dat bloederig geslacht wordt op het altaar van de concurrentie en wijd gapende aandeelhouders. Marie reed gepakt en gezakt Ten Koetshuize op maar moest vanwege de combinatie geen volgwagen met de explosiviteit van haar extra bidon superplus benzine, inbinden en het ontvlambaar goedje terug thuis afzetten. Ze haalde alsnog op biobrandstof de start. In gestrekte draf ging het richting Wevelgem alwaar het peloton nog aangedikt werd met David, Willy, Kevin en een duidelijk afgetrainde president. Het gonsde van bedrijvigheid rond de plaatselijke kerktoren, de sfeer van de wielerhoogdagen hing in de lucht. De zon van haar kant hing ook in de lucht al was dit eerder een verhaal van willen maar niet kunnen. Het grote werk kon beginnen, de speeltijd was voorbij. Clubmacho’s (lees : de hoeders van de meest flexibele echtgenotes) Dirk, Pantani, champ Piet en Geert Depoortere II kozen voor de 130 km, de echte Tinekescoureurs waagden zich aan de meer bescheiden 90 km. In een rally als deze komt men onderweg veel schoon volk tegen en waant men zich te midden een echte klassieker. Zo vielen we het gele Supra Bazarteam in de nek om ze vervolgens stuk voor stuk aan onze brochet te spiezen. Het viel daarbij op dat ex-Tinekescorryfee Patrick nog altijd aan één been genoeg heeft om daar zijn troepen aan te vuren. Een andere maar niet minder opvallende vaststelling was dat onze kleine broerkes, de Streuvelsvijanden, een heuse kledingsponsor op de kop hebben getikt. Het vroegere bont allegaartje van schudden en beven ziet het wielerleven door een roze bril en rijdt nu rond in een oogverblindende outfit van Optiek Vision. Onze Raad van Bestuur volgt deze ontwikkeling in ieder geval met een vergrootglas op de voet en zal niet aarzelen gepast op te treden indien de gevestigde pikorde in het gedrang dreigt te komen. Of hoe concurrentie iedereen alert houdt. In de koers naderden we ondertussen de Kemmelberg, kuitenbreker van dienst. Na enkele km rond die hete brij te hebben gefietst , splitste het peloton zich in Kemmelbergbelievers en non-believers. Voor beiden wachtte in Kemmel een welkome bevoorrading met cake, peperkoek, bananen en Alprovocht. Marie en Mark haalden na een uitgelopen sanitaire stop nog net de tijdslimiet. Het verhaal van de oude bok en het groen blaadje werd bij deze ontkracht. De brede rug van de president-fondateur had enkel dienst gedaan als alibi voor een dreigend zedendelict. Nadat de prostatisten onder ons naar believen gestruifeld hadden, trok de karavaan met een lege blaas vredig richting Wevelgem. Dit was evenwel zonder Red Philip gerekend die even verderop roet in het wielereten gooide. Hij verslikte zich in een poging om een riooldeksel te verkrachten en moest daardoor lijdzaam toezien hoe de voorband zijn laatste adem uitblies. Bij gebrek aan volgwagen werden we plots terug in de goed oude tijd gekatapulteerd waarbij de geest van Briek Schotte uit de fles ontsnapte en boven onze hoofden kwam spoken. Zo dienden er 8 handen aan te pas te komen om het voorwiel uit zijn hachelijke positie te bevrijden terwijl de voortgebrachte geluiden bij het monteren van de buitenband  aan de teloorgegane Kreuners deed denken. De president leidde hierbij de debatten en bewees zodoende van alle markten thuis te zijn. Met vereende krachten werd alles in zijn oorspronkelijke toestand hersteld. De paparazzi hadden  een vette kluif aan dit schouwspel. Na dit gesmaakt oponthoud ging het gezwind richting heimat.  Marie hield er in de finale nog even de spanning in door als een professionele benjispringster spectaculair tussen haar kader aan de rekker te hangen. Op karakter en onder de presidentiële vleugels vervoegde ze terug het peloton. Sterk Marie! 100 km, 26,6 gemiddeld en 25 leden. Tot zondag!

Red Philip