Gezien het academisch niveau van onze briljante
ritarchitecten stond pas nu voor de eerste keer in het seizoen een deelname aan
een rally op het programma. Deze eliteclub brouwt zijn ritten graag zelf zoals
een echte kok het liefst zijn eigen potje met verse ingrediënten klaarstoomt.
Gent-Wevelgem is evenwel niet zomaar een rally en heeft traditiegetrouw zijn
vaste plaats op onze kalender. Meer nog, vroeger was dit traditioneel onze
langste rit, toen we gepakt met rijsttaarten en gezakt met kippenboutjes
telkens gingen voor de full-option en aldus lang uithuizig waren.
De aanwezigheidkruiskes van de MM hadden deze keer een nog
zwaarwichtiger belang. De financiële gezondheid van
de clubkas stond immers op het spel vanwege de inschrijvingstol die onze
president, in afwezigheid van de SB-PM, ter plaatse aan de inschrijvingstafel
moest ophoesten. Via de meest gesofistikeerde communicatiemedia werden de
aanwezigheidscijfers draadloos aan Martin overgemaakt al bleek achteraf dat er
minder leden op het wedstrijdblad stonden dan aanvankelijk geschat. Deze
minimale verspilling van de clubfondsen kadert evenwel perfect binnen de
hedendaagse politieke cultuur en wordt dan ook in de doofpot (lees :
vergeetput) gestopt. Gelukkig konden we in dat verband rekenen op een
gastrenner en -renster : een in bloedvorm verkerende Kim die het bpostgehalte
van de club nog eens een opstoot bezorgde en Werner, een wielervedette uit het
verre Geraardsbergen die op voorspraak van Joost eens mocht komen proeven van
de Westvlaamse wielercultuur. Onder impuls van Kevin en geruggesteund door
sportdirecteur Diederik ging het in gestrekte draf richting startplaats
Wevelgem alwaar het peloton nog aangedikt werd met Buffalo Benny. Het
gonsde van bedrijvigheid rond de plaatselijke kerktoren, de sfeer van de
wielerhoogdagen hing in de lucht. De zon van haar kant hing ook in de lucht en
was duidelijk van plan ons een zwoele wielermorgen te bezorgen. Een gebronzeerde
en scherp afgetrainde president gaf ter plaatse onmiddellijk het startsein voor
de rally hetgeen voor een naadloze overgang zorgde van speeltijd naar echte
werk. Het tempo ging met een kleine ruk de hoogte in terwijl Tripadvisor
Kevin (alweer hij!) en David de debatten leidden. We vergaapten ons aan
fantastische landschappen en voelden al vlug dat deze klassieker zijn naam niet
gestolen heeft : hart – en andere spieren werden van bij het begin op de proef
gesteld, vals plat en enkele bulten in moeder aarde verhoogden het
transpiratieniveau, de guidon werd door sommigen al vanonder gepakt. We raapten
onderweg enkele hangbuikzwijntjes op maar werden soms ook voorbijgesneld door
atleten pur sang die blijkbaar met een enkelband rondfietsten en tegen de
middag dienden binnen te zijn. Het pronkstuk van de etappe was de Kemmelberg
die voorafgegaan werd door de Monteberg. Kuitenbrekers van de zuiverste soort.
De Kemmelberg blijkt met zijn 156m zelfs het hoogste punt van de provincie te
zijn en zou volgens de overlevering ontstaan zijn uit een duinenformatie toen
de Noordzee nog tot ginder landinwaarts kwam. In ieder geval, het
duinenzand moest inmiddels wijken voor bikkelharde kasseien die het leven
van de pedaalridders tot een hel maakt. Zwoegend, puffend en hijgend zagen we
elke kassei passeren tot enkele moedigen toch de duimen moesten leggen voor dit
wielermonstertje. We noteerden hier een opgemerkte passage van Kim die gezwind
richting top fietste om daar al fluitend de bpostvlag te planten! Proficiat
Kim, topprestatie! Na een bliksemsnelle afdaling wachtte in Kemmel de
welverdiende pitstop. Sportdirecteur Diederik vulde het plaatselijk rantsoen
perfect aan met heerlijke spacecake en coke. Bedankt Diederik! Te Kemmel dook
plots uit het niets onze eigenste Gerd op! Door de file aan de
inschrijvingstafel miste hij nipt de start en stortte zich vervolgens in een 45
km lange Merckxiaanse achtervolging. Sterk! Daarna verzwaarde de hitte nog de
opdracht al dient het gezegd dat de conditie van de troepen op een meer dan
behoorlijk peil staat. Iedereen haalde heelhuids de eindmeet en kon tevreden
terugblikken op een nieuwe parel aan de Tinekeskroon. 21 officiële renners, 99
km, 27,5 gem en 555 hm. Tot zondag voor een nieuwe klimpartij!
Red Philip
2 opmerkingen:
Hangbuikzwijnen, Tinekesgeschiedenis en een vleugje geografie in één stuk proza, topklasse van onze eminente clubschrijver. Leuke rit, dank aan Kevin & David voor het perfecte tempo
Steeds een genot om op dinsdag het ritverslag te lezen. Lijkt precies alsof je de rit voor een 2de maal rijdt!
Genieten!
TripAdvisor.
Een reactie posten