Verslag van de regenrit van 29-4-18 Mont-Saint-Aubert

Wie kent nog Gerard Debaets , rasechte  Heulenaar, en onsterfelijk als meervoudig winnaar van de Ronde van Vlaanderen in 1924 en 1927 ? In zijne tijd bestonden er nog geen weerradars die , als er een beetje regen werd voorspeld, de benen van potentiële Heulse wielervrienden klapslags deed verlammen .  Want vanuit de wijde omgeving  van de Heulse Aldi kropen schichtig en twijfelend amper een 10 tal Debaets’kes  van onder de grond gekropen. Zeker in de wetenschap dat de stevig uit de kluiten gewassen aardkluit  van een  Mont St Aubert door onze Piet op het menu werd gezet.

Marc daarentegen, beter gekend als fondateur, club-gps,  veelvuldig clubkampioen maar vooral in groot Heule bekend als ware flandrien,  verkoos het stuur van de volgwagen om te wisselen met  zijn stalen ros en liet zich vakkundig vervangen door zijn sympathieke dochter Lies . 
Vlak na de start werden we nog enthousiast  uitgezwaaid door Marc’s echtgenote  Veerle, die ons toch met de nodige binnenpretjes  zag uitrijden. Ze had natuurlijk ook wel  iets van die regenradar gehoord en moet ongetwijfeld gedacht hebben :”tja, zot zijn doet gelukkig geen zeer”.

Na het buitenrijden van ons geliefde Heule, trakteerde Piet ons al vlug op wat kuitenbijtende hoogtemeters, enkele uitgestrekte stroken vals plat en charmante landwegels. De voorspelde regenvlagen bleven ons voorlopig gespaard en zo konden we opnieuw genieten van professioneel uitgekiende Tinekesrit. Week na week is het dus genieten geblazen dankzij onze parcourbouwers.

Na een 45 tal kilometers doemde  de Mont St Aubert toch op van tussen de grijze mistwolken.  Zijn steile flanken lagen te wachten  op die 10 Debaets -nakomelingen  en via Rue de la Folie (tja, een betere naam konden ze dat straatje toch niet geven),  verteerden we stijlvol de scherpste kantjes van deze bult.

Naast de muren van de Eglise de Mont St Aubert trakteerde Lies ons op spijs en drank,  zeer welgekomen na deze forse krachtinspanning.  Bedankt hiervoor . Stilletjes begonnen de regendruppels feller te tokkelen en besloten we toch het hazepad richting Heule te kiezen.  Per strekkende kilometer leken we steeds meer op aangespoelde soepkiekens want de regen striemde nu toch wel met bakken uit de hemel.

Niettemin werden op de terugweg  nog enkele hoogtemeters opgepeuzeld , en werd er in Rollegem nog een ferme cartouche afgeschoten. Straffe gasten toch die Tinekesvrienden, nee ? Gerard Debaets  keek zelfvoldaan toe vanuit de wielerhemel.

Eenmaal binnengereden in Heule stond een bezorgde Veerle met kleinspruit lieftallig haar uitgeputte wielerheld op de wachten . Een  zachte Thaise massage was ongetwijfeld Marc’s deel. Sjansaar zeg ;-)

Bedankt in elk geval Piet voor deze memorabele rit,  waarin Jan stilaan zijn grip verstevigt in ons clubklassement.  Het seizoen is (gelukkig) nog lang, maar doet Jan nu al een gooi naar de felbegeerde oppergaai ? Spanning verzekerd in elk geval .We zullen zien.

Tot volgende zondag om 8 uur !

10 renners, 85 km, 423 hoogtemeters, 26,3 gemiddeld.

Joost