Verslag van de rit naar de Plugstreets van Ploegsteert op 29 juli 2018

Groot bezoek aan onze wielerAldipaddock deze zondagmorgen. Niemand minder dan de president junior (babydoc in de volksmond) bood zijn diensten als sportdirecteur aan! De president zelf was in de loop van de week geridderd in de orde van de ritarchitectuur en had zijn nakomeling tijdens de week reeds uitvoerig gebrieft over de wolfijzers en schietgeweren die onderweg aangebracht werden. Zelfs de weersomstandigheden hadden een bevel tot dienstwaarneming ontvangen waarin ze uitvoerig aangemaand werden om menselijker uit de hoek te komen. Proactiviteit zit nu éénmaal diep geworteld in de bedrijfscultuur van bpost : regeren is vooruitzien!

Het deelnemersveld heeft nog altijd enige last van de vakantiegekte : 8 congélozen – echte dwangarbeiders van de weg – vulden niet alleen het wedstrijdblad maar werden ook bereid gevonden moeder de vrouw te laten voor wat ze was en van jetje te geven op 2 wielen. Een heroptredende Piet merkte haarscherp op dat het huis op de hoek al voor de 2de keer te koop stond sedert ons topgezelschap hier haar starttenten opzet. In Heule moet men nu éénmaal tegen een stoot kunnen natuurlijk. Verder noteerden we de belangrijke afwezigheid van maillot jaune Mark en klassementsrijder Geert Depoortere 1. Beiden werden jodelend gespot in het geboorteland van de fuhrer waar ze evenwel plichtsbewust en nauwgezet hun whereabouts bijhouden en doorspelen aan de wedstrijdjury.

Klokslag om 7:30  trokken we ons op gang. De wind floot in alle richtingen en blies zuurstofrijke lucht via de neusgaten tot diep in de longen. Een in bloedvorm verkerende Piet werd bereid gevonden om aan de zijde van de president de wind te doorklieven en het peloton te gangmaken voor wat in meerdere opzichten een legendarische rit zou worden. De nieuwsgierigheid naar de Plugstreets prikkelde onze zintuigen en de weg ernaartoe lag bezaaid met enkele hoogtemeters verpakt in een stevige portie kasseien. In het zicht van de eerste strook kregen we het Gent-Wevelgemgevoel helemaal te pakken en loste Arne Piet af als medekopman. In een file Indienne, de ene mooi na de andere, bestormden we als rasechte kamikazepiloten dit wielererfgoed. Heerlijke toestanden waarbij we in onze verbeelding (of is het zinsverbijstering) halfgekke wielerfanaten ons met het schuim op de lippen zagen vooruitjagen. Geert Depoortere 2 van zijn kant voelde zich enorm in zijn sas en verzette mee vooraan de bakens. Op een al even historische plaats had de president de pitstop ingepland : te Ploegsteert waar de geallieerden op Kerstavond 1914 de kanonnen inruilden tegen voetbalschoenen en de Duitse vijand partij gaven. Een magisch moment van broederschap dat vereeuwigd werd in een monument dat een verzamelplaats is geworden van clubattributen afkomstig uit alle Europese uithoeken. Indrukwekkend en een voorrecht om dit te mogen ervaren. We hielden even een minuut stilte voor de Veekaa die door Anderlecht op D-1 onder de graszoden werd gestopt waarna de president en Red Philip met een blauwzwarte bal de 3^de Santinigoal imiteerden als blijk van erkentelijkheid voor deze ex-KVK-er.

Ondertussen voorzag Pieter ons van spijs en drank waarvoor hartelijk dank.

We genoten vervolgens nog van enkele Plugstreets waarbij een scherpe Piet zich opnieuw in de voorste gelederen knokte (kwaliteit drijft altijd boven) en Geert Depoortere 2 terug lichtvoetig aan de kop kwam sleuren. Arne fietste op wolkjes net als Geert Sioen en Yvan die elk de grote conditie te pakken hebben. Op Mesenberg schudde de voorzitter nog eens duchtig aan de boom waarbij Buffalo Benny even aan de rekker hing maar telkens op karakter terugvocht. Wat een doorzettingsvermogen! Verrassing toen de koersdirectie halt hield aan de residentie van Pieter waar een 2^de pitstop georganiseerd werd. Uniek in onze geschiedenis! Pieter maakte van de gelegenheid gebruik om 2 koerscommissarissen aan boord van de volgwagen te hijsen : Mila en Jack, tevens de oogappels van de president, zouden een oogje in het zeil houden en nagaan of alles wel koosjer verliep. Paparazzi Piet was er als de kippen bij om dit beeld te vereeuwigen. De nakomelingen van Pieter namen hun taak bloedserieus en riepen even verderop via radio Tineke onze eigenste voorzitter naar de volgwagen. Martin werd de levieten gelezen vanwege buitensporig energieverbruik aan kop van het peloton! Streng maar rechtvaardig zoals dat heet. Op Moorseels grondgebied volgde nog een indrukwekkende finale waarbij Geert Sioen een supersonische cartouche afschoot die evenwel onderschept werd door Geert Depoortere 2 zoals enkel militairen dit kunnen. Wat een klasse! Een afgetraind 8-tal bereikte fit en wel de aankomst. 93 km, 27,9 gemiddeld en 416hm. Bedankt voorzitter, Pieter, Mila en Jack en de onbaatzuchtige kopmannen die deze zondagochtend opnieuw hebben gekleurd.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2892479834