contact

Verslag van de rit naar Ellezelles en Oudenaarde van 21 juli 2019

Dag op dag 188 jaar na de eedaflegging van koning Leopold I bliezen wij verzamelen aan Ten Koetshuize. Niet om de vlag te groeten en de driekleur te verheerlijken maar wel om, gewapend met  onze bolides en benen vol cartouches, ten oorlog te trekken richting Pays des Collines. Wie Collines zegt, zegt Geert Sioen en wie Geert Sioen zegt, zegt bloed, zweet en tranen op bijtende hellingen met als compensatie pittoreske vergezichten om het sportief leed te verzachten. Piet was helemaal klaar voor deze uitdaging en had zich voor de gelegenheid getooid met een gloednieuwe KVK-helm. Het verhaal hierachter was evenwel minder romantisch : op Spaanse vakantiebodem werd hij samen met zoon Robbe in de lucht gekatapulteerd na een onzachte aanvaring met een Spaans Aixamboerke. Het lichamelijk leed bleef gelukkig beperkt tot blutsen en builen maar de helm werd aan flarden gereten. Een geluk met een ongeluk!Sportdirecteur Xavier van zijn kant had reeds weken op voorhand echtgenote Ilse mentaal gemasseerd  om zijn plaats in de volgwagen over te nemen. Als gewiekst en talentvol bankier slaagde hij er uiteindelijk in zijn taak te delegEREN. Zoon Julien (niet Alaphilippe maar dit kan nog komen) profileerde zich als co-piloot of hoe Xavier in alle omstandigheden  kan terugvallen op een geolied team.
Met z’n 10nen trokken we okselfris van wal. Het was aandoenlijk om te zien dat iedereen keuvelend, goed gehelmd en in optima forma de hoogtemetersuitdaging onbevangen en stressloos tegemoet fietste. Hiervoor doen we het : inspannende ontspanning op zondagmorgen waarbij zowel persoonlijke als professionele zorgen smelten als sneeuw voor de zon. Waarbij we één worden met de natuur, ons echt renner wanen en tegelijkertijd genieten van het groepsgevoel en de solidaire samen uit samen thuismentaliteit die deze vereniging sedert haar oprichting koestert. Eénmaal Tinekesvriend, altijd Tinekesvriend!
Onze president hield in het eerste koersgedeelte samen met Geert de koptouwtjes in handen. De eerste hoogtemeters werden soldaat gemaakt op de Keiberg waarna we met de “vent à la poep” geruisloos doorgleden naar het non-stop heuvelend parcours van le Pays des Colinnes en de Vlaamse Ardennen. Eerste kuitenbijter om u tegen te zeggen was Les Hauts, een never ending story van pikante  stijgingspercentages die hartslag, ademhaling, dijspieren en mentale draagkracht aan een doorgedreven test onderwierp. La Houppe was vervolgens minder “moordend” maar toch ook een conditietest  met verhoogde zweetproductie tot gevolg. Wie dacht dat de pitstop nu binnen bereik was, kwam bedrogen uit : daar wachtte plots de Kapelleberg. Een heerlijk glooiende en zacht heuvelende bult die door iedereen vlot verteerd werd. Op de top wachtte een oververdiende pitstop waarbij Julien zich ontpopte tot chef de cuisine en iedereen voorzag van spijs en drank. Bedankt Julien, Ilse en Xavier! Ter plaatse werden we nog geëntertaind door de “Giesbergse” Tina die op zoek was naar versnaperingen (lees : Tinekesvrienden) en vloeibare dagschotels. Diederik wist als ervaringsdeskundige meteen waar de klepel hing : ofwel had ze haar pillen niet genomen, ofwel had ze te veel pillen genomen. Dit laatste was zeker een optie toen ze orakelde dat ze als sportdirecteur iedereen zou omver rijden. We wuifden haar galant uit en hopen dit “muur”geval  nooit meer tegen te komen. Wie dacht dat alle hoogtemeters nu opgebruikt waren, kwam verkeerd uit. Geert toverde nog de Steenbeekberg uit zijn helm : kort maar krachtig waarbij de laatste 30 meter als een trap richting hemel leken.  Piet kwam daar als eerste boven gevolgd door Red Philip die het laatste restje jus uit zijn benen perste. Geert kwam vervolgens met de geruststellende mare dat zijn voorraad hoogtemeters uitgeput was. Hij ontweek nog tactisch de Tiegemberg en ook de Kanaalzone werd op een subtiele wijze zijdelings genomen.  Wat een rit, wat een subtiele parcoursbouwer! Superlatieven schieten te kort, dit is ritarchitectuur buiten categorie! Super bedankt Geert, het was het zweet meer dan waard!
98 km, 25,2gemiddeld, 10 renners en 752 hm. Tot zondag, u komt toch ook?
Red Philip




1 opmerking:

President zei

Superverslag van een superrit, merci Red Philippe. Pays des Collines en de Vlaamse Ardennen in één rit, 2 voor de prijs van 1. Was weer puur genieten, dikke proficiat en hartelijk dank aan de parcoursbouwer Geert S.