Verslag van de rit van 9 mei 2021 naar Willems (Fr)

 Eindelijk lijkt de pandemie bijna helemaal in de pan gehakt en konden we met de politieke en virologische zegen 1 dag na het terrassenbachanaal voor de 1^e keer dit seizoen onze clubesbattementen officieel opstarten. Ons vipdorp baadde dan ook in een feestelijke sfeer.

Korte mouwen, korte broek, lange mouwen, lange broek? Regenvest of niet? Dit soort vraagstukken hield ons bezig toen we in alle zondagse vroegte de warme bedstonde inruilden voor een niet-gemotoriseerde  tocht op 2 perfect geoliede wielen. Als man vol twijfel voor de kleerkast gaan staan, beseffend dat de tijd ontbreekt om de thuiscatwalk op te lopen en de spiegels te monsteren. Dan maar vlug even de buitentemperatuur opmeten en vaststellen dat de atmosferische omstandigheden en het wolkendek het niet toelieten om vlug vestimentaire knopen door te hakken. Wegens te veel twijfel dan maar op safe spelen : beenstukken met jartellen vasthaken aan korte broek, armstukken als een 2^de huid aanbrengen ten einde een sponsor te plezieren. M.a.w. vrouwelijk denkwerk mannelijk uitgevoerd, polyvalentie binnen het Tinekespeloton. 

Ten Koetshuize liep druppelsgewijs vol op deze dag van alle moeders. De tijd dat onze Tinekesmama’s door hun wederhelften liefdevol met ons op pad gestuurd werden voor een stevige en gezondheidsbevorderende fietswandeling, lijkt jammer genoeg voorbij. De vaders onder ons daarentegen delegeerden de festiviteiten aan hun zonen en dochters voor wie moeder-en vaderdagen deel uitmaken van hun corebusiness net zoals niet meer winnen de hoofdbezigheid van Club geworden is.

De president liet inmiddels via de geijkte digitale bestuurskanalen weten dat hij wegens een overvolle en slopende vakantieagenda de fakkel voor een 5-tal weken doorgeeft volgens het estafetteprincipe : wie hem eerst grijpt is even president ad interim, een voorafname op eeuwige roem in het gulden clubboek. Op die manier wordt een machtsvacuüm vermeden en het competitiegevoel aangescherpt zonder het risico te lopen op een coup. 

Parcoursbouwer van dienst was Kevin die daarbij geassisteerd werd door Abu. We doken even over de Frankrijkskreve maar gezien onze aanwezigheid in het buitenland de 48u niet overschreed,  was er nooit enige quarantainegevaar. Ook daaraan denken onze parcoursbouwers. 

Aan kilometerpaal 30 noteerden we de eerste officiële crevaison van het seizoen : de prijs werd Briek Schottegewijs door Frederic in ontvangst genomen. Wat zou good old Briek gedacht hebben van de CO2 cartridges die nu standaard deel uitmaken van onze uitrusting?

Even voor de pitstop werd er op een hellend vlak een cartouche afgeschoten zoals enkel de straaljagers van Malaysian airlines dat kunnen! De bevoorrading kwam dan ook niks te vroeg. Het smullen werd gecombineerd met een fotoshoot die het accent legde op onze kathedralen van lichamen.

Op de terugweg liet Robrecht nog een lekke band noteren waarop Abu en Kevin de mouwen opstroopten. De ingekorte middenvinger van Abu zorgde ervoor dat de klus in een recordtempo geklaard werd.

De laatste wedstrijdhelft beukten we tegen de wind in en in waaiers reden we de finale tegemoet.

Reserves werden aangesproken, zweetdruppels gutsten van het voorhoofd, de pedalen werden gefolterd waarbij been-en dijspieren tot in hun diepste vezels aan het werk gezet werden. 

De eindmeet werd in optimale conditie gehaald.

Andermaal een schitterende rit uit het arsenaal van TripAdvisor Kevin waarvoor hartelijk dank!

13 coureurs, 90 km, 26,8 gemiddeld en 380 hm.

Tot zondag om 7u30 voor een rit onder leiding van bergkoning Geert!

 

Red Philip