Verslag van de rit van 20 juni 2021 naar Grijsloke en Wortegem

 

De weergoden weten ook niet altijd wat ze willen…. Zondagmorgen 20 juni was dit duidelijk het geval. Deze twijfels waren er ook bij onze leden en dat had gevolgen voor de vestibulaire keuze van ons legertje topatleten waarbij sommigen uitgingen van een stralende zon terwijl  anderen eerder dachten met onweersbuien geconfronteerd te worden. Maar ook bij de aanwezigheden waren sommige zaken niet “as usual”.

Eerst en vooral mochten we na talrijke weken afwezigheid onze voorzitter verwelkomen. De opluchting dat hij opnieuw onder ons was, was groot. Door het onthoofde en erg ongeruste bestuur was er immers ondertussen reeds contact gemaakt met de burgemeester van Maaseik om maandag een zoekactie te starten langs de boorden van de Leie in Wevelgem maar gelukkig kon dit initiatief nu gecanceld worden. Martin werd ontvangen met een staande ovatie, staand omdat  we bij zijn aankomst eigenlijk al recht stonden. Maar ook Martin slaakte een zucht van verluchting: gedaan met die buitenlandse toestanden, gedaan met  al die onaangename zaken zoals onder een stralende zon met een aperitief aan het zwembad zitten, gedaan met het kiezen welk restaurant nu zou bezocht worden, maar vanaf nu gewoon terug onder de “copains”.

Zijn aanwezigheid werd echter wel overschaduwd door de afwezigheid van Red Philippe, de man die in alle stilzwijgen weken aan een stuk de functies cumuleerde van materiaalmeester, verslaggever, blogmaster  én notuleerder der aanwezigen met het ondertussen alom gekende potlood. Gelukkig werd hij tijdens deze hectische periode door zijn werkgever bpost vrijgesteld van alle professionele bezigheden. Niettemin heeft het waanzinnig arbeidsregime niet alleen zijn forse torso maar vooral zijn spirituele diepgang dermate aangetast waardoor hij, hopelijk tijdelijk, niet langer in staat bleek om het ene literaire hoogstandje na het andere uit zijn mouw te schudden. En helaas, zoals vaker bij grote kunstenaars, heeft ook hij tijdens deze depressieve periode zich in overmatig eet- en drankgebruik gegooid en was hij derhalve niet in staat om aan de start te verschijnen. Van harte beterschap Philippe! Hierbij ook dringende oproep aan Philippe: mochten tegen woensdag geen tekenen van beterschap waar te nemen zijn, wordt gevraagd contact op te nemen met Diederik die dan met zijn professionele kennis het revalidatieproces zou begeleiden en ondersteunen.

Zo gingen wij onder leiderschap van Kevin en Simon van start voor een rit uitgetekend door onze ereleden Willy Wittewrongel en Joost Baert. Dit zijn mensen die in het verleden reeds talloze pareltjes hebben uitgetekend zodat dit eigenlijk niet kon verkeerd lopen.

En die beloften werden inderdaad ingelost. Na wat aperitiefheuveltjes rond Zwevegem werd richting Gijzelbrechtegem gekoerst waar het zwaardere werk te wachten stond. Verbazing alom toen bleek dat op de top Mark als eerste was aangekomen en zelfs rustig met de armen gekruist ons stond op te wachten. Wat een tactisch doorzicht door gewoon een ronde over slaan en dan boven de groep op te wachten ! Tal van topploegen trekken nu reeds aan zijn mouw om na zijn actieve carrière bij hen als sportbestuurder in dienst te treden.

Door de perfecte weersomstandigheden en de schitterende vergezichten werd het echt genieten. Tevens herinnerden de verschillende hellingen ons voortdurend aan het bestaan van de zwaartekracht en werd de reeds voorbeeldige conditie nog verder aangescherpt.

Voor onze break waar de obligate banaan soldaat werd gemaakt, werd de klassieke groepsfoto genomen en vond Arne het nodig om zijn koersschoenen te testen op vlak van modderresistentie maar al vlug moest hij tot het besluit komen dat dit niet zo’n goed idee was.

Ondertussen kwamen we de collega’s van Den Hert tegen waarbij het duidelijk werd dat ze Kevin, niet de onze maar die van de fruit- en groentewinkel, de week ervoor hadden uitgestuurd om met ons te rijden ten einde onze parcourskeuzes te kunnen kopiëren. Maar het weze hen gegund: onze ploeg beschikt immers over een haast onuitputtelijke voorraad aan leden die het ganse wegennet in onze regio volledig kennen en in een vingerknip de ene superrit na de andere uittekenen.

In Deerlijk zorgde Kevin ongewild nog voor een leuk extraatje: iedereen moest van de fiets en diende zich een weg te banen door een weide. Daar werd onmiddellijk het cyclocrosskoren van het kaf gescheiden. Piet nam foto’s van de mensen die te voet gingen.(zie hieronder) Zij zullen tijdens de wintermaanden een Spartaans trainingskamp “hoe word ik een Sven Nijs” moeten volgen ten einde later niet meer door de mand te vallen eens ze weer geconfronteerd worden met dergelijke obstakels. Een lid van de Tinekesvrienden dient alle maar dan ook alle aspecten van fietstechnieken te beheersen.

Eens deze hindernis genomen, stoomden we langs het kanaal richting Heule en konden we na een deugddoende douche de vele modder die her en der op onze wegen lagen, afspoelen van onze carbonnen rossen en kon het aftellen beginnen naar volgende zondag, waar ongetwijfeld een nieuwe sportieve uitdaging te wachten staat.

Leuke rit met 14 deelnemers aan een gemiddelde van 25.8 km/uur en 620 hoogtemeters. Dank aan de leiders Kevin en Simon, dank aan de parcoursbouwers Joost en Willy.