Verslag van de rit naar Molenbaix - Velaines op 14 april 2024

Bij aanvang van rit 7 konden we al meteen goed nieuws melden van het transferfront : Siemen, een telg uit de begenadigde en wielergekke familie Vanneste, zette na Matthias en Cies nu ook zijn handtekening onder een contract van onbepaalde duur en wordt zo de nieuwste aanwinst van het nog prille seizoen. De onderhandelingen over startpremies, lekke banden, mechanische problemen, toplesstubes, prijzen voor tussenspurten, hoeveelheid zweetdruppels, beschadigde kuitspieren, krampen, gekromde ruggen, longinhoud en bergklassement verliepen in een zeer constructieve sfeer en werden vlug gefinaliseerd. Over de kampioenenpremie moeten de details nog uitgewerkt worden maar volgens de gespecialiseerde wielerpers is dat een formaliteit die nog slechts enkele uren negotiatie zal vergen. Met Siemen realiseert de club na Paulo, Matthias en Fabien reeds een 4de inkomende transfer. De cel scouting blijft ondertussen alert en speurt naarstig verder naar opportuniteiten rekening houdend met de financiële onderbouw van de club. Het is in die context dat de aanwezigheid van tester Christ (ontdekt via google door Joost en duidelijk ook uit het goede wielerhout gesneden) dient begrepen te worden. Welkom Siemen bij de beste, tofste en origineelste wielerclub van Heule! We werden ook vereerd met de deelname van Hans, de drijvende kracht achter sponsor Heulius. Electrified Mark was aan zet als parcoursbouwer en uit ervaring weten we dan dat het likkebaarden wordt en dat hij telkens nieuwe baantjes uit zijn helm zal weten te toveren. Hoe onze clubgps dat voor mekaar krijgt, is een al even groot topsecret als het fameuze Coca Colarecept. Bij de start gaf Mark een gratis theoretische initiatie over het vervangen van een buitenband bij tubeless wielen die toch een binnenband hebben. Het is een beetje hetzelfde als een topless beha overtrekken met een normale beha : wringen, sleuren, trekken, tsjoolen om finaal te vragen naar een handleiding die dan niet blijkt te bestaan noch raadpleegbaar is op you tube. Ook Yvan blijkt expert in de materie te zijn en mag steeds geraadpleegd worden indien daarover nog vragen mochten zijn. Zowel Mark als Yvan zijn op dat vlak self made mannen en verkregen hun kennis ter zake dus door zelfstudie. Brecht van zijn kant nam met brio de rol van pechvogel van het weekend voor zijn rekening : vanwege een perforatie in de buitenband gaf de binnenband de geest waardoor hij nog vóór het zingen de kerk moest uitgaan. Of zoals Fabien het treffend uitdrukte : opgave op 85 km van de meet. Courage Brecht! Het was meteen genieten geblazen op 2 wielen. Onze ritarchitect schuwde de inspanningen niet en met volgeladen batterijen nam hij ons al vlug mee op de heuveltjes richting in en rond Sint-Denijs waar menige zweetdruppel gefilterd door wenkbrauwen reeds een stille dood op de tarmac stierf. Heerlijke baantjes en glooiende landschappen die uitnodigend wenkten voor het afschieten van cartouches. Vermits we echter eerder in de hoek van het pacifisme dienen gesitueerd te worden vuurden we vredesduiven ipv cartouches af. Daarbij viel op dat Hans zeer lichtvoetig en stijlvol alle hindernissen vakkundig in zijn achterzak deponeerde. In de schaduw van de Mont Saint-Aubert genoten we van een welverdiende pitstop. Wat een decor! De 2de helft moest, in tegenstelling tot bij sommige voetbalclubs, niet onderdoen voor de 1e. Fabien voegde zelfs een snuifje spektakel aan het geheel toe door het achterwiel van Frederik te besnuffelen. Zijn mountainbike skills zorgden er echter voor dat hij ondanks een lichte pirouette toch recht bleef. Geslaagd intermezzo! Via de Kortrijkse Provence stoomden we op naar de Zoeten Inval alwaar de clubkas trakteerde op recuperatievloeistof en menige anekdote de lucht invloog. Zeer geslaagde rit waarvoor hartelijk dank aan parcoursbouwer Mark. 85 km, 26 gemiddeld, 497 hm en 15 renners. Tot zondag voor the last dance van ex-Tinekesvriend Kevin. Philippe