Verslag van de waaierrit naar Wulvergem op 28 april 2024

Meteo Tineke had 6 dagen geleden al een pittige zuidenwind voorspeld voor de rit van heden naar Wulvergem. Blijkt dat het pittig is met 3 pepertjes, zodanig dat het KMI geel alarm heeft verkondigd voor stormwind. 12 dappere Tinekesvrienden laten zich door een windvlaagske niet afschrikken en tekenen met plezier het startblad aan de Zoeten Inval. Wind schuin tegen op de heenweg en daarom wordt een objectieve manier gevonden om de gelegenheidskopmannen aan te duiden. De breedste borstkassen moeten de waaier trekken en de door Vinçotte erkende en gekeurde meting levert als "gelukkigen" Matthias en Joost op met Siemen als eerste reserve. Het peloton trekt zich op gang en de 10 andere vrienden peddelen gezellig in de luwte van de paravang gecreëerd door de breedgeschouderde kopmannen. Onderweg luisteren we geboeid naar de Luik-Bastenaken-Luik wielerverhalen van Mathijs die de Ardennenreuzen bedwong in 167km en 2790hm (!!!) en van de Fondateur die als mobiele seingever 3x de locals Vlaamse wielermanieren leerde! Na Geluveld komen de eerste hellingen in zicht en na het vrij tempo op de Zandvoordebosklim wordt uitgeblazen en gehergroepeerd in de Gasthuisbossen waar donderdag laatst een fietsende President de wandelende Diederik en zijn lieftallige eega tegenkwam. Er wordt onmiddellijk een vers potje zever opengetrokken met als conclusie dat de gelijkenis met de bospoeper uit de één reeks "Van Vlees en Bloed" berust op louter toeval... De wind trekt ondertussen aan tot 35/u met windstoten tot 70/u maar de beresterke kopmannen geven geen krimp. Het is een zeer heldere lucht en op het plateau van Wijtschate genieten we van een enorm vergezicht met de terrils van Lens en de skyline van Parijs waar een arendsoog zelfs de gerestaureerde Notre-Dame opmerkt. De pitstop wordt gehouden in een pittoresk prieeltje aan de kerk van Wulvergem. Tijdens het nuttigen van een hapje en een drankje krijgen we het charmante gezelschap van Denise, Miss Wulvergem 1959, die zich ontpopt als fotograaf en local guide. (zie foto's hieronder) Ze strooit de wistje datjes kwistig in het rond: kleinste gemeente van Heuvelland, 240 inwoners en gesitueerd op de Romeinse heerbaan van Cassel naar Kortrijk. Ongelooflijk toch, sport en steeds hoogstaande cultuur bij de Tinekesvrienden! Parcoursbouwer Joost kan niet genoeg krijgen van het bricoleren en wijkt af van de GPS route door nog een lusje langs de Rozenberg in Ploegsteert bij te knutselen. Hij negeert alle verbodsborden richting Mesen en plots bevinden we ons midden de antiek-, brocante en overbodige briel en brolmarkt. We worden tweetalig uitgescholden door enkele rotzooizoekers en Patrick krijgt een mooi bod voor zijn ijzeren Peugeot van de vorige eeuw dat hij echter resoluut afwijst wegens te emotioneel gehecht aan zijn trouw stalen ros. De wind blaast nu in de rug en de kopmannen worden ingewisseld voor een lager BMI kaliber: Xavier en Mathijs trekken nu de kar en het tempo zakt niet meer onder de 30km/u. Voor de verandering krijgen we nog 3 buitjes over onze Fox wijnen maar door de strakke wind verdampt het vocht voor het nat kan worden. Het peloton hangt aan de rekker maar komt steeds elastisch terug samen tot de caoutchouc voor één lid toch afknapt. Red Philippe moet voor de zoveelste keer uitleggen wat de waterkansen nog zijn voor het verlengde verblijf van zijn geliefde KVK in de Jupiler League en plots beseft hij dat vandaag 28 april een zwarte zondag kan worden voor het Kortrijkse Legioen. Met de slag wordt het zwart voor zijn ogen, bleek in zijn gezicht, flanel in zijn benen en lood in zijn koerseschoenen. En neen, zijn dipje heeft niets te maken met zijn pensioenstatus waardoor hij, net zoals vele van zijn kastegenoten, nu niet meer kan trainen in de week. De meute ruikt ondertussen de stal en slaat op hol. De President en Kampioen Yvan escorteren de afgepeigerde Keizer richting heimat maar vanaf Bissegem staat hij er alleen voor. Daar neemt hij een wijs besluit: hij stapt café het Smeske binnen en bestelt Brieksgewijs 2 Rodenbachs met een geklutst ei en kapt die in 2 teugen binnen. Het herstel geschied wonderlijk en verse krachten vloeien door de vermoeide spieren van onze briljante kroniekschrijver. Als herboren springt hij op zijn carbonnen vehikel en welgezind bolt hij naar zijn Anneke. Eind goed al goed. Toch wel een heel sportieve rit met 89km en een zeer respectabele 570hm. Tot volgende week voor een nieuw Tinekesavontuur. President