Verslag van de rit naar strook 5 van Paris-Roubaix op 7 april 2024

Nu de beste renners ter wereld collectief in een ziekenhuisbed liggen, plantte onze voorzitter de kroon op het hoofd van de voorjaarsklassiekers : Paris-Roubaix op presidentiële wijze gekruid met pikante hoogtemeters en geserveerd op een bedje van kraakverse en poerdroge kasseien. Geen gastronomisch gepeuzel, integendeel, alle ingrediënten werden à volonté opgediend. Enkele opmerkelijke starttaferelen. Voor de eerste keer dit seizoen werden onze atletische dijen gewikkeld in de korte broek vanwege een plotse temperatuuropstoot die Greta Thunberg de warme stuipen op het koude lijf jaagden. Joost had er toen al een zweetsessie opzitten want zijn bolide had tijdens een onrustige nacht alle lucht uit haar nitraatachterste laten ontsnappen met een lekke darm tot gevolg. Hij moest op een nuchtere maag meteen aan de slag, de adrenaline bereikte een kookpunt, ventielen gaven de geest, zweetdruppels sierden zijn voorhoofd maar om welgeteld 8:00:20 verscheen onze TripAdvisor gezond en wel aan de inschrijvingstafel. Geert Sioen, berggeit en notoir kasseihater, verscheen monter en opgewekt aan de start en had ter wille van enkele asfaltjeanetten een relatief kasseiloos plan B in zijn achterzak zitten. Of zoals de president het plastisch uitdrukte : we gaan in het voorgeborchte van de hel de jongens van de mannen scheiden om vervolgens onvervaard de oorlog te verklaren aan de cobblestones. Een nuchtere Jo voegde er nog aan toe dat het eerder getuigt van zorg voor de mannelijkheid door het klokkenspel niet te laten ontaarden in een uitsmijter of omelet. Daar valt natuurlijk ook iets voor te zeggen. Met het mes tussen de tanden en opgespannen spieren trokken we direct vechtend tegen de winddemonen ten strijde. Martin gaf meteen blijk van een weergaloze conditie en hakte de meteorologische tegenstand vakkundig in mootjes zodat zijn onderdanen in een zetel naar de finale konden gebracht worden. Wat een heerlijke streek is dit toch : bergop, bergaf, kasseien, putten, biljartwegen, wind op kop, wind in ’t gat, wat zon en vooral veel fietsplezier. Dit alles samengeperst op een zakdoek van om en bij de 92 km. Omdat het oog en de sups ook wat willen, besloten we om een snuifje spektakel aan het geheel toe te voegen. Enkele minder bekende kasseistroken werden moeiteloos overwonnen en tussendoor voerden we een strijd tegen Aeolus, de minder bekende god van de winden. Hoogtepunt van de rit was zonder enige twijfel de doortocht op de memorabele kasseistrook 5, Camphin-en-Pévèle. Terwijl het peloton zich opsplitste in mannen en jongens werden we op deze 1800 m lange strook volledig ondergedompeld in de Paris-Roubaixsfeer. De jongens onder ons hadden zich inmiddels getransformeerd in paparazzi en schoten het ene beeld na het andere van de echte kasseivreters alias Flandriens. Enorme ervaring, met dank aan de president! Xavier had zijn ketting bijna naar de Filistijnen gereden maar gelukkig heeft Geert niet alleen verstand van printers maar ook van fietsonderdelen zodat hij het euvel snel kon verhelpen. Dit leverde hem subito presto een eervolle vermelding op in zijn dossier net als bij zijn pro-actief plan B van bij de start. In nasleep van dit incident werd Paulo nog ondergedompeld in een gratis taalbad en weet hij nu ook wat een “gesfak” is of betekent. Na een gesmaakte aanvulling van vocht en calorieën vingen we met volle moed de terugtocht aan. Ook hier bleef het parcours geaccidenteerd en werd de voorjaarsconditie aan een stevige test onderworpen. In een pittige finale werd niemand tussen de kader ter hoogte van de derailleur gesitueerd hetgeen bewijst dat de Tinekestroepen reeds getuigen van een meer dan behoorlijke conditie. Na 92 km bolde het peloton over de meet. 10 renners, 431 hm en 25,3 gemiddeld. Opnieuw een formidabele rit met alles erop en eraan : bedankt Martin, ’t was een meesterstuk! Tot zondag om 8u! Philippe