Verslag van de rit op verplaatsing Deinze - Vlaamse Ardennen op 26 mei 2024

13de rit van het seizoen al en onze kalendermaker alias TripAdvisor Joost had voor de gelegenheid zijn troepen op verplaatsing gestuurd. Start en aankomst in Deinze waar Weba resideert en huizen decoreert. Gelukkig hebben wij met Mark een clubgps en nog zoveel meer in huis die dergelijke uithuizige activiteiten overgiet met een ongeëvenaard architecturaal topsausje. Toch was er even paniek in de rangen vanwege een kotsmisselijke hemel die weeral eens last had van gal-en andere regentoestanden. Via het geijkte digitaal clubkanaal werd daarover in alle vroegte kort overleg gepleegd en besloten we alsnog de oversteek naar Oost-Vlaanderen te wagen. De weg naar onze startplaats was echter niet van gevaar ontbloot : zo moest er ter hoogte van Waregem uitgekeken worden voor een kletsnat en glibberig wegdek. De bittere voetbaltranen kleven daar nog altijd aan de tarmac en de nieuwe portie regen maakte dit nog pijnlijker duidelijk. Iedereen had het WhatsAppbericht van Mark goed gelezen en tekende ruim op tijd present ten einde het startuur te kunnen eerbiedigen. Het textiel rond onze toplijven werd hier en daar nog wat aangespannen, de bolides werden vakkundig in elkaar geknutseld en het verbod op een regendans werd vlot nageleefd. Mark schudde ondertussen zijn gps wakker en trok het peloton op gang voor een rit op onbekende maar daarom niet onbeminde wegen. Het ene schilderij na het andere ontrolde zich voor ons gezichtsveld. De Vlaamse Primitieven zouden nogal gesmuld hebben van deze overvloed aan werkmateriaal. Alleen die verdomde regengoden bleven maar averiks doen. Ze herschiepen niet alleen de Vlaamse schilderijen in aquarellen maar toverden ook de landelijke wegen om in modderbaden waarvan het bochtenwerk enige stuurmanskunst vereiste. Paard en koets vervolledigden het plaatje waarbij de viervoeters nog een extra laagje faeces, het onverteerbare restant van ingenomen voedsel, aan het geheel toevoegden. Conditioneel werd er ook keihard gewerkt : al vrij vlug smeet de Molenberg zich onder onze wielen waarbij Red Philip verheven werd in de orde van de randonneurs door zich als een cyclocrosser op trappen omhoog te hijsen. Mathijs had in Deinze zijn klimmersbenen ingevezen en deed een gooi naar de bergprijs door de president nipt te kloppen. Brecht van zijn kant had een oorlogsconflict met zijn rem en diende als een rasechte Flinstone te remmen via het betere voetenwerk. Aan kilometerpaal 28 besloot Brecht wijselijk geen verdere risico’s meer te nemen en we zagen zijn silhouet met rokende voeten in de verte richting Deinze verdwijnen. Tijdens de pitstop lieten we het water uit onze schoenen stromen, veegden we de modder uit onze ogen, oren en neusgaten en moest Mathijs vaststellen dat zijn regenvestje herschapen was in een bruinachtige wereldkaart. (zie foto hieronder) De wereld is om (bruine) zeep. Mark had alle fietsingrediënten samengebald op een zakdoek van 80 km : hoogtemeters, zwierige afdalingen en enkele manden vol met kasseien. Zo kregen we ook de befaamde Berendries voorgeschoteld, parel uit de Ronde en een eer om die te mogen beklimmen. Het gedokker op de kasseien had het effect van een drilboor die rakelings naast spieren, pezen en vezels haar werk deed. Het daarmee veroorzaakte gevibreer daarentegen lokte enige controverse uit maar de dreigende #metoo-zaak werd gelukkig vlug in de kiem gesmoord. Diederik bewees een echte kasseivreter te zijn en stak die stenen één voor één zorgvuldig in zijn achterzak. De omgeving van Nazareth, Gavere, Oosterzele en Zottegem bood ons in echt Flandrienweer een heroïsche en toch heerlijke zondagvoormiddag vol fietsplezier aan. Waarvoor dank aan parcoursbouwer Mark! 12 deelnemers, 80 km, 459 hm en 23,6 gemiddeld. Philippe