Verslag van de rit rond Aalter op 19 mei 2024

Op de dag van de herdenking van de uitstorting van de Heilige Geest over de apostelen lag de weg van Kortrijk naar Heule bezaaid met overblijfselen van zombie-achtige residuen die uitgescheiden werden door half wandelende, half liggende lijken. Het was niet duidelijk of daar ook Tinekesvrienden tussenzaten al deed de magere opkomst wel iets in die aard vermoeden. Deze aanblik had iets weg van een horrorspookkot dat enkel rond de verrijzenis van Christus in Kortrijk onder de noemer “fworre” te bewonderen valt. Of hoe vroomheid verworden is tot bacchanaaltoestanden al kan deze tijdelijke depressie ook iets te maken hebben met de deprimerende prestaties van de plaatselijke voetbalclub die overgewaaid zijn vanuit een nabije boerengemeente. Hier zou er echter wel eens sprake kunnen zijn van een wonderbaarlijke verrijzenis op de eerstvolgende Zevende Dag. Wordt vervolgd. Tinekesvrienden laten dit evenwel niet aan hun hart komen en zo verzamelden we toch met 7 gelukkigen aan de Zoeten Inval om er weer eens een zondagse lap op te geven. Parcoursbouwer Geert was jammer genoeg ten prooi gevallen aan een bacteriologische infectie die zijn lichaamstemperatuur naar hogere sferen bracht en de moraal onder nul deed dalen. Gelukkig zeggen en schrijven we nu 2024 en is onze club dusdanig geprofessionaliseerd en gedigitaliseerd dat ook de afwezigheid van een ritarchitect ons wielerhuisje niet in elkaar doet storten. Geert himself had immers alles reeds tot in de details voorbereid en de rit was zelfs al in het Portugees verkend en vertaald. Het gpx-bestand, Garmin, de vf app in combinatie met AI en enkele klaar kijkende fietsers deden de rest. Dat de sfeer optimaal is, werd aan de start nog maar eens bewezen. Gewoontegetrouw werd er een dosis “veske zjeiver” als wijwater over onze hoofden gekipt. Zo liet red Philip weten dat hij de avond voorafgaand aan de rit telkens Anneke in de zetel te slapen legt en de fiets meetroont naar bed waar hij om het uur zijn wekker zet om de bandenspanning via de wieltepel nauwgezet te controleren. De ervaren Diederik had daar zijn mening over en leeft in de overtuiging dat tepels van een andere, meer verfijnde aanpak dienen te genieten en dames niet zomaar mogen geofferd worden op het altaar van de wielertoerist. Wat er ook van weze, Tinekesvrienden hebben alleszins geen last van een ochtendhumeur. Er werd nog wat gepalaverd hetgeen ervoor zorgde dat we met een klokvaste vertraging van exact 2 minuten aan onze tocht dienden te beginnen. Nochtans hadden we met 4 van de 7 een fluitje om de hals hangen maar dat keek verticaal naar beneden en bleef in alle toonaarden zwijgen. De nabijheid van de NMBS infrastructuur en de drang naar “treinkopieergedrag” werkte aanstekelijk. Berggeit Geert had voor de gelegenheid een relatief vlakke rit voorzien en ontkrachtte daarmee de mythe dat hij enkel zakken vol hoogtemeters in zijn kelder verzamelt. Integendeel zelfs, hij bezorgde ons uiterst fietsvriendelijke fluisterastfaltwegen die een wijds landschap doormidden sneden en ons prachtige vergezichten bezorgde. Joost en Mark voegden daar een ideaal tempo aan toe waardoor al deze ingrediënten voor een feestelijke en welgesmaakte fietscocktail zorgden. Paulo verfijnde intussen verder zijn Westvlaams vocabularium waarbij klanken als putten, paalkes, auto voor, auto achter plots heel inheems klonken. Sterk! Na de pitstop werd er gewisseld van kopmannen waarbij er op 35 km van de meet plots zelfs 127 jaar ervaring op kop reed. De namen kunnen bij wijze van antwoord op de quizvraag in de comments ingevuld worden. Onze fondateur wou wel eens weten hoe het voelt om met zijn nieuwe bolide plat te rijden en hij werd op zijn wenken bediend toen er plots vreselijke NMBS-dwarsliggende annex sporen opdoken die voor een doorstuik zorgden. Oervlaamse vloeken werden per postduif de wereld ingestuurd, Mark legde een puzzel met zijn reparatie onderdelen, Jo schoot ter hulp om de tubelessbanden te voorzien van een tubeless tube (raar maar waar), Joost haalde een bom vanonder het stof, de president zag dat het goed was en had veel lof voor het schouwtoneel dat veel weghad van een magistrale bereiding uit de verswinkel van Diederik. Het tafereel kon zo dienen voor de opnames van de memorial Briek Schotte die we trouwens nog vereerden met een eresaluut in zijn geboortedorp Kanegem. Heerlijke rit waarvoor hartelijk dank aan parcoursbouwer Geert. 99 km, 25,9 gemiddeld, 336 hm en 7 renners. Tot zondag voor de rit op verplaatsing, Mark communiceert nog! Philippe