Verslag van de zonnige rit naar Houplines (Fr) op 12 mei 2024

Het moet ettelijk weken, zelfs maanden geleden zijn maar nu baadde De Zoeten Inval sinds lang nog eens in een zee van zonlicht. Eindelijk heeft moeder natuur haar verantwoordelijkheid genomen door de lente uit haar waterachtige winterslaap wakker te schudden. Als een autoritaire CEO greep ze doeltreffend in : vermits de herfst al een dot van een sollicitatiebrief vergezeld van een indrukwekkend CV had ingediend, kreeg tante lente alsnog een allerlaatste kans. Die boodschap kwam aan, ze greep die met beide cirkelvormige handen en deed waarvoor ze indertijd aangeworven werd : moeder aarde opwarmen, Tinekesvrienden het bruin op de wangen, armen en benen bezorgen en het aanvullen van de waterreserves door het transpiratieniveau van zondagscoureurs naar eenzame hoogtes te stuwen. Net als de bloemknoppen staat ook de club in volle bloei : maar liefst 14 atleten konden zich vrijmaken op een verlengd moederdagweekend. De vaders onder ons delegeerden de festiviteiten aan hun zonen en dochters voor wie moeder-en vaderdagen deel uitmaken van hun corebusiness net zoals verliezen de hoofdbezigheid geworden is van een niet nader genoemde voetbalclub. Onze voorzitter had daarbovenop een tijdelijke licentie uitgereikt aan Fabrice, een boom van een atleet uit zijn rijkgevuld vriendenarsenaal die duidelijk weet waar Abraham de fietsmosterd haalt. Fabien hield daarop een politionele minispeech over wilde presidentiële bomen in het Witte Huis die echter meteen in de farde “veske zjeiver” geklasseerd werd. Xavier en Jo waren halsoverkop uit de Ardennen teruggekeerd alwaar Diederik een bacchanaal georganiseerd had ter gelegenheid van zijn halve eeuw op deze planeet. Dit had enkele vestimentaire gevolgen : Xavier plukte in halve paniekmodus zijn vers gewassen tenue uit de wasmachine en maakte die met wasknijpers vast aan zijn heet lichaam. Wat een clubliefde! Jo van zijn kant stond voor een gesloten wasserette en haalde nog eens de blauwzwarte tenue vanonder het stof. Wat een flexibiliteit! Alles voor de club! Matthias was aan zet als parcoursbouwer en troonde ons mee naar het land van Macron en zijn baguettes echter niet zonder ons eerst mee te nemen voor een fotoshoot naar Cobras, onze fel gewaardeerde co-sponsor. Samen met broer Siemen zette hij meteen de toon. Beiden trokken een muur op waarachter het gezellig vertoeven was en regelden het tempo zoals een loodgieter een chauffageketel afstelt : niet te heet, niet te koud, juist van pas. Topwerk! We laveerden als volleerde piloten doorheen het vlakke land en konden ondertussen met volle teugen genieten van de omgeving. Plots doemde een surprise van de chef voor onze wielen op. Een nijdig hellende kasseistrook deed de temperatuur stijgen. Met gekromde ruggen, vibrerende arm-en beenspieren, reutelende kettingen en rochelende luchtwegen bestormden we deze vijfsterrenhindernis. We waanden ons even te midden Paris-Roubaix en dat op een boogscheut van bij ons. Sterk gevonden! Matthias had een pitstop voorzien langs de oevers van de Leie alwaar we in een schilderachtige omgeving konden bijtanken. Fabien verplichte ter plaatse zijn vehikel tot een acrobatische handenstand om aldus à la Ijzeren Briek zijn vitessen te kunnen manipuleren. Een gesmaakte throwback in de tijd maar dan zonder de teletijdsmachine van professor Barabas. Even verderop werd ons atletisch gezelschap zelfs door enkele vurige aanbidsters op een staande ovatie getrakteerd! En of we alive and kicking zijn! Arne imiteerde vervolgens nog even zijn favoriete voetbalclub door de pedalen te verliezen vanwege een aflopende ketting en enkele tellen later werden we zelfs getrakteerd op een urinerende Schot die aldus een whiskywalm achterliet. Ritarchitect Matthias bundelde al deze gegevens in een rit die vaak iets meehad van een topmovie. Bedankt Matthias voor deze heerlijke voormiddag. Net voor het ter perse gaan vernamen we nog dat Patrick op de terugweg naar huis betrokken raakte in een ongeval met een tractor. De kwetsuren vallen voorlopig mee (gezwollen knie en enkele schaafwonden) maar de fiets is er erger aan toe. Veel beterschap en een spoedig herstel gewenst Patrick! 14 renners, 92 km, 26,8 gemiddeld en 241 hm. Philippe