Opnieuw een echt schitterende Belgische zomerdag doorspekt met fijn gemalen regendruppels,bewolking en af en toe een spiesje zon.Aan een depressief ogende versmarkt verschenen toch 12 Tinekesflandriens die olv sportdirecteur Joost de moeder aller rally’s met volle moed wensten aan te vatten.Ringo had in al zijn optimisme zelfs de zonnebril opgezet .Naderhand bleek dat het de bedoeling was te genieten van een zonsverduistering zonder oogschade op te lopen.Opmerkelijke come-back van Bart na een 5-tal weken van afwezigheid.Gezondheidsbulletin van Patrick : nog werkonbekwaam,de pijn lijkt bezworen maar de kniefunctie is nog niet in orde.Kop op Patrick en we wensen je een verder herstel toe!
De president en Pantani brachten het peloton startensklaar naar Stasegem waar gastrenner Pieter de gelederen vervoegde.De scherp ogende presidentszoon was in het gezelschap van een al even atletisch renner uit de Moorselestal.Beiden wilden eens testen of ze wel zouden meekunnen met de Tinekesatleten.Gerd en Pantani legden er direct de pees op hetgeen de diesels onder ons deed puffen en blazen.Don Felipe de Rambo had menige woordenwisseling met Marcel Kint om deze laatste echt op temperatuur te krijgen.Een belangrijk deel van het peloton smeedde ondertussen plannen om de wegen van de kidstour van 65 km te befietsen.Vooral de klimatologische omstandigheden en familiale culinaire hoogstandjes waren hiervoor verantwoordelijk.
Intussen toonde de zon haar ware gelaat en begonnen de eerste zweetdruppels te parelen vanonder de fietshelmen.Heerlijke vergezichten waren ons deel hetgeen deze rally verheft tot één der mooiste van het seizoen.
5 groenhemden kozen in het gezelschap van beide gastrenners voor het avontuur en het wijde sop van de 95 km.Op het koersgedeelte vormde zich onmiddellijk een kopgroep bestaande uit de gastrenners,de president en Pantani.Tim,Gerd en Red Philippe waren op achtervolgen aangewezen.De voorzitter zegevierde in Montreuil-au-Bois voor Pieter hetgeen deze laatste deed opmerken dat zijn vader een vat vol talent is maar dat je het eerst moet openkrijgen.Een welkome bevoorrading was ons deel waarbij de spacecake en koffie van onze sportdirecteur zeer gesmaakt werd.Bedankt Joost!
Het 2de gedeelte werd aangevat onder impuls van een in bloedvorm verkerende Pieter die het geaccidenteerde parcours vlot onder de wielen deed verdwijnen.De fietskader van Red Philippe vertoonde inmiddels de eerste tekenen van degeneratie maar werd in koers gehouden door de peptalk en ruggesteuntjes van formidabele ploeggenoten.Aan kilometerpaal 101,67 verdween zowel vehikel als kampioen in de bezemwagen om alsnog verslag te kunnen uitbrengen over een bloedstollende finale waarbij er langs het kanaal snelheden opgemeten werden van 47 per uur.Een allesverwoestende demarrage van Pieter werd met moeite gecounterd door de voorzitter,Tim en Pantani die zich uiteindelijk toch moesten neerleggen bij het KVK-meesterschap.Wat een klasbak!Een groepje van 4 bereikte uiteindelijk ongeschonden de thuishaven.Voor de eerste keer in de geschiedenis werd onze club herleid tot een pelotonneke vergelijkbaar met de Streuvelsvijanden.
110 km tegen gemiddeld 27,2.Wat een rally,wat een koers,wat een spektakel!
Tot zondag om 7u30!
Red Philippe
4 opmerkingen:
Wat een heroïsche rit. Ik hoorde een exacte voorspelling van de voorzitter dat het zou stoppen met regenen om 8u30 wat inderdaad om 8u29 geschiedde. Ik zag het beulenwerk op kop tegen de wind in van Gerdus Lindemann en Pantani; Ik zag de psychologische intimidatie van de President en zijn huurlingen wat de tegenstand moreel kraakte. Ik zag geletruidrager Red Philippe verwoestend uithalen in deze Pyrenëenrit, zijn voorsprong uitdiepend. Ik zag Joost concurreren met de rallybevoorrading. Ik zag de solidariteit bij de Tentetroepen, beter als bij Astana. Ik zag de blik op oneindig van de kampioen als hadden de boeren weeral gescoord. De mooiste sport is wielrennen en het mooiste woord is Flandrien.
Bedankt Carl, nog een vraagje: van waar kwam de wind en waar waren Tom en Stijn
Michel, de wind zat schuin tegen en Tom en Stijn sloegen af aan de splitsing van de 35km. Ik moest je vooral de groeten niet doen van Johan Bruyneel.
Deze uitstekende verslaggeving doet mij met weemoed terugdenken aan de heroïsche radioreportages van de legendarische Jan Wauters. Je hoort er zowaar zijn bibberende stem vanop de motor in.
Een reactie posten