verslag van de speedgroep Grinta 8 mei 2010

Om 5u45 begon de radio te spelen, dus was het tijd om de tandjes te poetsen en een half kilootje Muesli en yoghurt te eten, want vandaag was het een grote dag: we zouden gaan de Grinta gaan fietsen in ons buurland genaamd Wallonië. Om 6u25 kwam Bjorn me met de rennersbus oppikken, en zijn we David gaan opgehalen. Met Kevin en Gerd hadden we aan de Kortrijkse périphérique in Bissegem afgesproken om naar Doornik te rijden. Het was van toen al duidelijk dat het geen gemakkelijke dag zou worden. Kevin nam resoluut het kopwerk op zich, en Bjorn nam met de bus gemakkelijk het wiel.
Om 7u30 vertrokken 6 Tinekesvrienden (Gerd, David, Kevin, Bjorn, Dirk en Ringo) samen met 3 gastrijders (Nicolas, Geert en Pedro) onder de boog, en onmiddellijk werd de pees er nijdig opgelegd. De ene helling kwam logischerwijs na de andere en na de eerste pitstop (waarbij het duidelijk bleek dat wanneer de Tinekesvrienden dienen te betalen voor hun ritten, ze plotseling Hollandergewijs véél meer honger en dorst hebben dan op een reguliere klassementsrit) vond iedereen het nodig om een duidelijk geplaatst stopsignaal te negeren. Geheel en al toevallig stond op die plaats de arm der wet, die het peloton aan de kant zette. Een flink uit de kluiten gewassen besnorde gendarm spelde ons in een vreemde taal de les, en sommeerde ons om ons visum af te geven (hij gaf het achteraf wel terug, met de niet mis te verstane onuitgesproken doch duidelijke boodschap dat ze wel eens aan onze buitenlandse euroots zouden kunnen zitten). Ringo bleef – gelet op zijn altijd fanatieke toepassing van de wegcode - van dit alles terecht gespaard, want ook nu had hij zich opnieuw voorbeeldig gedragen.
Na het nodige gevloek en getier was het opnieuw tijd om te doen waar we voor gekomen waren, namelijk bergop rijden. Rond km. 100 kregen Gerd en Bjorn nog een kleine inzinking, wegens te weinig eten en drinken. Gelukkig overleefden hun afgetrainde lichamen dit zonder verdere problemen en met behulp van een door Dirk aangereikt niet identificeerbaar bruin dingske in een plastiekske dat bedoeld is om op te eten en dat blijbaar nog niet op de lijst met verboden middelen staat.
Net voor de finale vond Kevin het nog nodig om een steen in zijn achterband te duwen. In geen tijd werd de binnenband vervangen en door de kracht en snelheid die hij hierbij gebruikte, deed hij ook zijn tweede binnenband én buitenband ontploffen. Gelukkig was David nog voorzien van voldoende reservemateriaal waardoor ook dit euvel werd verholpen.
In een pittige finale die startte een 10-tal kilometer voor de col du croix de Jubaru, werd de Tente-wagon aangehaakt aan een sneltrein van een man of 30. Er werd constant rond de 37 gereden maar toen het bergop begon te gaan werd het duidelijk dat de Tinekes hors-catégorie zijn. Dit viel blijkbaar ook de koersdirectie op, want een helicopter van de organisatie kwam de démarrage op péliculle plaatsen. Het peloton werd achtergelaten, en er werd nog een ploegentijdritje richting arrivée gereden.
Op het podium werden nog een halve meter braadworst en 2 bidons Affligem uitgereikt, waarna de renners terug naar huis keerden om hun moederkesdag te prepareren.
Een zeer schone rit! 153 km aan een gemiddelde van 26.6 km/u.


Ringo