Verslag van de rit van 23 mei 2010

18 vroege vogels en een afgetrainde tester gaven present in Kruishoutem ,de thuishaven van onze sponsor. De weergoden serveerden aanvankelijk dikke erwtensoep besprenkeld met een mengeling van enkele vetvrij neerslaande waterdruppels en frisse kippevelmomenten. Zoals de Belgen de dappersten onder de Galliërs waren,zo zijn Ringo en David de dappersten onder de Tinekesvrienden : ze deden er nog 56 km bovenop door niet-gemotoriseerd de verplaatsing van en naar Kruishoutem te maken. Atleten om U tegen te zeggen. Gele truidrager de MM gaf verstek wegens startplaats niet gevonden door een gebrekkige geografische kennis en het bedomen van zijn neusvélo ten gevolge van de zeer onduidelijke klimatologische omstandigheden. Dit leverde unieke beelden op aan de start : voor de eerste keer in 20 jaar kreeg David het gele kleinood om de schouders. Gelukkig voor de sponsor blijft de leidersplaats binnen de ploeg. Ook opgemerkt : een aerodynamische en messcherpe Pantani na een succesvolle hoogtestage in la douce France.

Onder de hoede van sportdirecteur Geert,pa van Tim,zette de caravaan zich in gang voor een tocht doorheen de heerlijke Zwalmstreek. Onze gps-fondateur Mark moest aanvankelijk nauwe contacten onderhouden met de verkeerstoren wegens beperkte zichtbaarheid en om te vermijden dat we net als het landschap de mist en het decor zouden induiken. De redactie was zich inmiddels al aan het verkneukelen om verhalen op te dissen met als titel : “19 wielerterroristen verdwenen in de Zwalmbermuda driehoek”.

Na een vlakke aanloop van een 20–tal km toonde Laura haar ware gelaat en kon het strippen op 2 wielen beginnen : boventruitjes,been-en mouwstukken verdwenen in de koffer van de sportdirecteur. Wat overbleef was vooral wit vlees en indrukwekkende spiermassa’s ter hoogte van de bips. De zon trok alle registers en het wolkendek open zodat we eindelijk met volle teugen konden genieten van de natuurpracht. De cardiomotoren kwamen langzaam maar zeker op toerental ,het golvend parcours was een zegen voor ademhaling en hartslag.

Het vlaggeschip van de etappe was de Molenberg met een leuk stijgingspercentage en enkele groenhemden die in roltrapmodus naar boven gleden. De president overschouwde op de top als een goede herder zijn troepen en zag dat het goed was.

De Haaghoek presenteerde zich als een heerlijke kuitenbijter. Enig tactisch inzicht en parcourskennis kwamen hier van pas want de met “kinderkopkes” bezaaide kilomerslange hindernis loerde als een slokop naar zich vergalopperende Tinekesvrienden. Ook hier klom iedereen vlot naar boven al sputterde de dérailleur van Petra wat tegen en liet onze berggeit Geert Sioen weten dat kasseien enkele ingrediënten bevatten die hij uiterst moeilijk verteert.

Sportdirecteur Geert pakte uit met een mooie bevoorrading : natuurlijke epo onder de vorm van allerlei soorten frisdrank,suikerwafels en energierepen. Bedankt Geert,naar verluidt is er zelfs een vacature van sportdirecteur binnen de club.In de laatste kilometers spotten we een plaatselijke schoonheid met verstreken houdbaarheidssdatum die ter plaatse de afgetrainde Tinekesvrienden omdoopte in kwebbelwijven…Een gebeurlijke definitieve naamsverandering zal bekeken worden op de de eerstvolgende Raad van Bestuur. Wegens het ontbreken van haar identiteitsgegevens kan er echter geen incentive gekoppeld worden aan haar al dan niet lumineus idee.

De president kon in de finale de benen niet stil houden en pakte uit met een allesverwoestende demarrage die maar ternauwenernood gecounterd werd door youngster Tim. De bloemen aan de Tentegebouwen gingen naar de jongste van het peloton.

Schitterende rit in een pittoresk landschap waarvoor dank aan fondateur Mark. In de klassering spurt Geert Depoortere op kousevoeten richting titel.

81 km , 635 hoogtemeters tegen 26 gemiddeld. Sterke prestatie voor een bergrit.

Red Philippe

herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/34214854