In de schaduw van Ten Koetshuize stond zaterdagmorgen op de
parking van de Aldi de inschrijvingstafel voor de club 2-daagse richting het
land van Hollande. Schoon volk aan de start. Tinekesvrienden
Willy,Geert,Joost,Wim,Simon en Philippe
kregen voor de gelegenheid versterking van de gebroeders Schleck (Geert en
Johan Debeule),wereldreiziger Jan en Luc,karaktermens van kop tot teen. De
technische staf bestond uit Nicole (zus
van Willy) en Johnny die de tot bezemwagen omgevormde clubbus in veilige sporen
zou leiden.
Het decor werd verder aangevuld door rennersvrouwen wiens
gemoedstoestand het midden hield tussen hopeloos verdriet en een oefgevoel. Het eerste
gevoel werd kracht bijgezet door een fikse plensbui waardoor de vochtige loop
van het startgeweer elke vorm van buskruit weigerde met als gevolg dat de
bezemwagen al vol zat nog vooraleer er een pedaalstoot gegeven werd. De lekke
banddemonen van 2 jaar terug werden plots helder in herinnering gebracht,de
moral vloeide samen met de regen de Heulse rioolbuizen binnen en de
weermannen-en vrouwen werden verketterd als nooit tevoren. Het strijdershart
van deze dwangarbeiders van de weg haalde evenwel de bovenhand toen ze besloten
om met een Flandrienmentaliteit het sop uit hun …schoenen te rijden.
Gewapend met 3 gps-en en tonnen wielerervaring trokken Geert en Willy het 10-koppig peloton
op gang richting Avesnelles via Beloeil terwijl de dames gretig uitgewuilfd
werden. Zowel de wielen als de spieren bleken goed geolied en naarmate de turbulentiesnelheid binnen het peloton toenam,verdampten de
regendruppels. Uitgerekend aan kilometerpaal 13 werd Willy geconfronteerd met
een lege luchtkamer die evenwel met bekwame spoed en chirurgische precisie vervangen werd door een net gekweekt,piepjong
exemplaar. De regenvestjes konden aan de eerste pitstop weggeborgen worden
terwijl Nicole en Johnny ons al meteen
vergastten op een uitgebreid appel-,chocolade en
weightwatchersboogvulderscakebuffet,rijkelijk overgoten met koffie. Op en top
sportvoeding die naast de aanlevering van de nodige brandstof ook de smaakpapillen streelde. In het pittoresk
ogende Beleouil vergaapten we ons aan het plaatselijk kasteel met
zijn wijdse omgeving. Naar verluidt oogt
de plaatselijke kasteeldame niet wijds
maar wulps maar ze bleek jammer genoeg op fietsweekend…Eénmaal de skreve over
werd het parcours hoe langer hoe golvender en dat liet sporen na in de kuiten
va Luc en Philippe. De bananen van Nicole bij de 2e pitstop deden evenwel
wonderen en bovendien werden we en bloc opgeroepen als getuige voor de vastketening
van een plaatselijke bruidegom. Na 141 km en rond de klok van 15u45 werd onze
bestemming bereikt en dat werd gevierd met geestrijke bieren van ’t vat.
Het avondmaal was heerlijk,de wijn vloeide rijkelijk en de
digestieven verkochten als zoete broodjes. De koerstactiek voor rit 2 werd door
Jan haarfijn uitgestippeld al liet hij
geheimzinnig verstaan twijfels te hebben over een eerlijk koersverloop. Ook de
politieke en demografische toestand van ons Belgenlandje kwam aan bod en daaruit bleek dat er wel degelijk sprake
is van een sluimerend generatieconflict al dient het gezegd dat Willy en Simon
nog altijd samen door de dezelfde deur
kunnen. Moe maar voldaan werd de bedstee opgezocht. De vooruitzichten op
een droge terugrit richting onze
plaatselijke schones,deden iedereen slapen als een roos.
Na het ontbijt (waar vindt men beter stokbrood of croissants
dan in la douce France?) trokken we ons op gang voor om en bij de 125 km . De
weergoden waren ons beter gezind en zelfs de wind besloot om in het voordeel te
blazen. Meer moest dat niet zijn en er werden een aantal cartouches afgeschoten
door o.m. Simon,Willy en de gebroeders Schleck. Net toen we rechtstreeks op
antenne kwamen schudden Jan en Pantani enkele keren heftig aan de boom. Er werd
slechts op het nippertje een generatieconflict vermeden en de wedstrijdjury had
de handen vol met het bijhouden van het bergklassement en de tussensprints.
Uiteindelijk haalde Pantani het met 1
punt voorsprong op Jan die met verve de prijs van de strijdlust binnenhaalde.
Luc kreeg de prijs voor het heldhaftig ontwijken van de man met de hamer en de
gebroeders Schleck worden verwacht voor contractbesprekingen met onze
president. Etappewinst was voor niemand minder dan Geert,onze ex-MM die in de
Gullegemstraat een poeske Scherens deed.
Rond 15 u vielen we in de armen van onze wederhelften en
hier en daar was er zelfs een Saganneke te bespeuren.
Een heerlijk en sportief weekend werd ’s avonds afgesloten
met een smakelijke hap in ’t Stampkot waar we met veel zin voor overdrijving
heldhaftige verhalen opdisten die als muziek klonken in de oren van onze dames.
Met dank aan de organisatoren,de technische staf en de
mederenners die opnieuw zorgden voor onuitwisbare en fantastische herinneringen
in de Tinekesgeschiedenis.
Red Philip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten