Verslag van de rit van 2 juni 2013 : Ronse

Verslaggever zijn van de Tinekesvrienden: het is en blijft een hondenjob. Philippe was het seizoen schitterend gestart, zowel op de fiets als aan de schrijftafel maar de laatste weken sukkelt hij met een heel ernstige ‘writer’s block’. In die mate zelfs dat hij hevige rillend van de koorts in bed ligt met als enige troost dat vrouwlief om het uur met een frisse doek het zweet van zijn voorhoofd komt deppen en in zijn oren fluistert “het komt allemaal goed, mijn sloeberke”.
Ook de voorzitter zat aan het einde van zijn krachten: 4 weken aan een stuk een verslag moeten schrijven, had hem zowel geestelijk als fysiek dermate uitgeput hetgeen hem deed besluiten te kiezen voor de vlucht vooruit. Om te ontsnappen aan deze zenuwslopende opdracht vluchtte hij halsoverkop voor 2 weken naar de Ardèche waar hij aan de rand van het zwembad met een aperitief in de hand, uitrust van zoveel noeste inspanningen.
Niettemin mogen wij niet te hard zijn in ons oordeel want er kunnen verzachtende omstandigheden gepleit worden: beiden werken immers aan de Post en daar is men dit hoge tempo van het schrijven van 1 A4-blad per week niet gewoon. Voor dergelijke opdrachten zijn daar normaal 2 weken voor voorzien, exclusief speciale premie voor gebruik van de hersenen, secretaresse voor het uittikken van de tekst én 2 uren bijkomend verlof per dag om te bekomen van de inspanningen.

Dit allemaal belet niet dat er op deze 2^de juni een pak volk aan het vertrek stond (30 professionals) en daar waren twee redenen voor. De eerste reden was de aanwezigheid van de zon.  Hoe het komt dat deze zo lang op zich heeft laten wachten, is nu ook geweten. Geen anti cyclonale wig boven de Balearen, geen tegenpruttelende Straalstroom maar wel een hogedrukgebied van colère en schaamte tussen Antwerpen en Waregem met uitlopers naar Zulte zorgde ervoor dat de zon lang geen kans had om door te breken naar onze contreien….

Een tweede reden was de reeds lang aangekondigde aanwezigheid van sportbestuurster Ann, ¾ van het bed van de familie Guy Devos, waardoor iedereen er gebrand op was om de spierbundels en de gespierde torso’s ten toon te spreiden.

Het peloton begaf zich onder leiding van het stilaan legendarische Colnago-Pinarello-duo richting Kluis- en andere bergen: iedereen wist dat het vandaag niet van de poes zou zijn. Het gouden leidersduo was deze keer minder sterk bezig want tot twee keer toe moest het peloton rechtsomkeer maken en werd op die manier de pikorde grondig overhoop gehaald. Gelukkig is de voorzitter naar het buitenland anders hadden zij zich zeker deze week moeten aanmelden aan zijn bureau.

Via heel wat minder gekende wegen en kleine hellingen die de witte kuiten wat opwarmden, kregen we stilaan het grote werk in zicht: via de nieuwe Kwaremont werd afgestevend op de ‘Rampe’, een cocktail van slecht liggende kasseien en een heel korte maar o zo nijdige helling. Deze ‘Rampe’ werd voor Bart 2 (Vanooteghem) een echte ramp want met zijn krachtontwikkeling van 400 watt slaagde hij erin om zijn ganse derailleur in de soep te draaien met als gevolg dat zijn fiets ‘total loss’ was. Zijn treurige blik week al vlug voor een stralende glimlach door het vooruitzicht om de rest van de rit te mogen plaatsnemen naast onze ravissante sportbestuurster. “Ieder nadeel heb zijn voordeel” zei ooit Johan Cruyff en hij had nog gelijk ook…

Op de Hotond werd stil gehouden en mochten we onder een stralende zon genieten van rijsttaartjes en fruitsap aangeboden door het huis Devos. Pauzeren onder een zonnetje met een lekker taartje… Ann Christie zou dit beschrijven als “Dat heet dan gelukkig zijn” en ook zij had nog gelijk ook.

Op de terugweg konden de opgedane calorieën nog verbruikt worden op de Kluisberg waarna het in gestrekte draf richting Heule ging. Deze rit van 85 km lang aan een gemiddelde van 25.3 per uur krijgt ongetwijfeld een hoog waarderingscijfer mocht er een poll georganiseerd worden. Dank aan de parcoursbouwers en dank aan huize Devos voor spijs, drank, begeleiding en troostende woorden voor Bart.

Yvan Winne