Rit van 14 juni 2020 - Plugstreets en Monteberg

Vaderkesdag en nog maar de 6^de rit van het seizoen : het blijft onwezenlijk klinken. We mochten een uit de kluiten gewassen peloton verwelkomen : 17 renners of 77% van het ledenbestand! Petra kent haar wereld en feliciteerde alle papa’s, pluspapa’s en aspirant papa’s met figuurlijke bloemen. Ofschoon er in de nabije omgeving geen virologen, politologen of ornitologen gespot werden, mocht er toch niet gekust en/of geknuffeld worden. Een panepidemische schaduwvlek op deze heuglijke dag. De president-fondateur voelde zich opnieuw een jong veulen nu Yvan nog eens zijn opwachting had gemaakt. De band van clubsenior schoof  hij zonder slag of stoot en met de nodige empathie rond de arm van Yvan. Ere wie ere toekomt. Yvan polste meteen of hij nog kampioen kon worden en gaf mee dat hij in functie van het antwoord daarop er niet voor zou terugdeinzen het BAS of de mededingingsautoriteiten te raadplegen. Moraal van het verhaal : ex-scheidsrechters  laten zich niet zomaar terugfluiten en hebben in pensioenmodus veel tijd om de zin en onzin van de wetgeving uit te pluizen.

Klokslag om 8u stuwde parcoursbouwer Kevin zijn Tinekeskudde vooruit. Hiermee scoorde hij een onvervalste hattrick : 3 keer ritarchitect op een rij, chapeau! Hij doet evengoed als zijn favoriete blauwzwarte voetbalclub en maakt zo van de titel TripAdvisor een eretitel. Volgende zondag is hij trouwens terug aan zet!

We baanden ons een weg te midden  een wirwar van renners (Streuvelsvrienden, A-en B ploeg van de Ramongs, WTC SurPlatse) waarbij spontaan de vraag rees of er in Heule wel iemand rondrijdt zonder koersfiets?

Op het menu Plugstreets op een bedje van zand en kiezel en Monteberg in de oven afgekruid met stijgingspercentages tot 8% waarbij de Kemmelberg als vrijblijvend tussendoortje opgediend werd. Rode draad doorheen het fietsculinaire hoogstandje waren de unieke en panoramische vergezichten waarbij la douce France open en bloot op ons netvlies gecatapulteerd werd. Unieke, zonovergoten landschappen die ervoor zorgden dat we opnieuw een fantastische zondagmorgen konden beleven. Een echte topbelevenis.

Ondertussen raapten we op Lauws grondgebied nog een messcherpe ex-SB/PM Willy op waarbij Yvan zijn net ontvangen band van clubsenior al kwijt speelde en Mark plots de 3^de in ouderdomsrang werd. Een aardbeving met kracht 8 op de schaal van Tineke waarbij de leeftijdspyramide van de club hevig dooreengeschud werd zonder evenwel te begeven.

Op de legendarische Plugstreets kregen we plots het gezelschap van een stoorzender die radio Tineke deed kraken en sputteren waardoor het wedstrijdverloop met een chaotisch sausje overgoten werd. Abu werd het mikpunt van de onzichtbare vijand en reed 4 keer lek met als majeur probleem de staat van de aangeleverde binnenbandjes en de lengte van het ventiel. De daadkracht en solidariteit binnen ons peloton scheerde hoge toppen waarbij alles en iedereen zijn duit in het zakje deed. Yvan bleek de grootste van het peloton te hebben, Diederik bleek over een gouden exemplaar te beschikken en Piet maakte zijn materiaalkist leeg om de onfortuinlijke en stilaan wanhopige Abu alsnog uit de nood te helpen. Het viel daarbij op dat ons peloton zwaarbewapend is : het regende namelijk bommekes maar het was uiteindelijk toch de pomp van de president die het verschil maakte.

Half murw geslagen kropen we toch opnieuw recht om even later een nieuwe uppercut te incasseren : crevaison voor Jan! Een inmiddels alweer bekomen Abu regelde dit in de kortste keren waardoor we met volle moed richting Monteberg en zijn wijngaarden konden pedaleren. Plots een enorme hulpkreet van de president die Piet bijna van zijn bolide blies! Een vliegend vehikel was recht in de mond van onze voorzitter beland en dit snoerde meteen zijn keel dicht. Gelukkig geen wesp maar wel een vlieg met overgewicht die Martin ineens voorzag van een portie verse eiwitten en proteïnen. Wat een rit! Op de top van de Monteberg hielden we de pitstop waarbij enkele dapperen hun pauze opofferden aan de Kemmelberg. Energie²!

Gezien onze inmiddels  opgelopen vertraging waarvan  zelfs de NMBS het schaamrood op de wangen zou krijgen, werd het tempo op de terugweg opgedreven waarbij de rugwind als een aangename bondgenoot ervaren werd. Maar nog was de emmer der ellende niet geledigd. In Hollebeke sprong Murphy plots uit een put en gaf Diederik een oplawaai van jewelste! De dreun brak de kader van Diederik middendoor waarbij er hem maar 1 optie meer restte : aan moeder de vrouw de coördinaten van het oorlogsfront meedelen en hopen dat ze de vuurlinie zou kunnen verschalken om de onfortuinlijke Diederik succesvol te evacueren. Bij het ter perse gaan bleek dit gelukt al lijkt de schade aan de fiets niet meer vatbaar voor herstelling…Memorabele en zeer bewogen rit die met rode stip in de annalen van de clubgeschiedenis zal gemerkt worden.

17 renners, 93 km, 26,5 gemiddeld en 428 hm.

Tot zondag om 7u30 voor een nieuw avontuur!

Red Philip