Verslag van de rit van 28 juni 2020 Montroeuil sur bois

De 8^e van het seizoen en wat voor één! Niemand minder dan Geert stond aan het commando en had gewoontegetrouw de Tinekesatleten en atletes op D-1 uitvoerig via WhatsApp gebriefd over parcours, hoogtemeters en kilometers. De link naar de rit werd zelfs toegevoegd of hoe de club steeds meer en meer gebruikt maakt van digitale technologie in tijden van covid-19. De rit van thuis uit rijden is nog geen optie maar wie weet wordt ook dit item nog toegevoegd aan het meer en meer in zwang rakende thuiswerk. Het zou de wielrennersfiles op zondag  significant verminderen, de hartslag en bloeddruk van fietsershatende autobestuurders naar beneden halen en de binnenbandindustrie op de rand van de afgrond brengen. Aan dat laatste zou de Overheid dan wel weer een mouw passen : wie weet wordt dan de rubberindustrie van Leopold II in Congo onder de vorm van zwartwerk nieuw leven ingeblazen.

We verzamelden met 13 maskerloze maar gehelmde eenheden aan Ten Koetshuize hetgeen aanleiding gaf tot een bliksemsnel crisisoverleg. Het Murphygehalte van het getal 13 leek ons gezien de voorbije ritervaringen nogal aanzienlijk. Moesten we iemand uit verlof terugroepen of dienden we 1 renner op economische werkloosheid te plaatsen of dienstvrijstelling te verlenen? Dapper als we zijn besloten we alles te laten zoals het was. We kozen ervoor om uitgerust in onze battle dress het front toch te bestormen. Dat moest dan wel gebeuren zonder vaste waarde Abu die op hoogtestage was in de Ardennen. Hij wil namelijk extra macht kweken zodat hij ontketende Tinekesvrienden beter zou kunnen volgen. Willy stuurde eveneens zijn kat : sedert de voorzitterswissel bij de Veekaa heeft hij onophoudelijk buikkrampen want de nieuwe wind (letterlijk en figuurlijk) die daarmee gepaard gaat, dreigt zijn Essevee weg te blazen. Onze president daarentegen rijgt in la douce France nog altijd de hoogtemeters aan elkaar hetgeen betekent dat hij de te kloppen man wordt voor de rest van het seizoen.

Geert liet er geen gras over groeien en troonde ons meteen mee richting hoog Kortrijk waar we  na amper 5 km al hoogtemeters op ons bord geserveerd kregen. De aperitief was nog maar amper verteerd of daar mochten we al proeven van het hoofdgerecht. De diesels onder ons wisten onmiddellijk hoe laat het was en staken direct een tandje bij om de koude motor versneld op toerental  te krijgen. Dit ging aanvankelijk met veel gepiep en gekraak gepaard maar gaandeweg begon alles gesmeerd te lopen en kregen de trapbewegingen de sierlijkheid van een balletensemble mee. De pittoreske omgeving maakte veel goed ook al werden we geconfronteerd met een dreigend wolkendek dat ter hoogte van Helkijn reeds haar gal overmatig gespuwd had.

De wind blies daarenboven heftig vanuit alle richtingen hetgeen van de rit een heuse fysieke uitputtingsslag zou maken. Gelukkig had Geert continu voor bijtende hoogte-en ontspannende afdalingsmeters gezorgd zodat we sterk voorbereid dé kuitenbijter van deze heerlijke rit  konden bestijgen : Le Trou Robin, een 500 m lange helling met dalingspercentages tot 15%. Het was stampen, hijgen en kreunen, wiegend en kromgebogen de hartslag en bloeddruk onder controle proberen te krijgen, niet plooien maar karaktervol de grenzen verleggen. Iedereen nam de hindernis om een 7 -tal km verder te genieten van een verdiende pitstop bij een nieuwe molen waar de paparazzi onverbiddelijk toesloegen. Verblindend en talrijk waren het geflits van de smartphones en sponsor Jo maakte van de gelegenheid gebruik om de atletische en strakke O.B.A-kontjes in het vizier te nemen. Onze vrouwelijke personeelsleden hebben iets gemist!

De 2^de rithelft bleef geaccidenteerd en deed ons het onderste uit de kuitenkannen halen. Kevin bleef onophoudelijk aan de boom schudden en nam onvermoeibaar het hele kopmanschap voor zijn rekening. Wat een prestatie! Het bleef winderig, we putten diep in de reserves om ongeschonden en voldaan Heule te halen. Niemand voelde zich geroepen om via lekke banden of andere pech de headlines van het verslag te halen, Murphy werd op eigen terrein glansrijk geklopt. Houden zo!

Heerlijke rit waarvoor dank aan ritarchitect Geert, de kopmannen en alle anderen voor opnieuw een zalige zondagmorgen! 96 km, 634 hm en 26,1 gemiddeld.

Red Philip