Verslag van de rit van 21 juni : Templeuve

15 leden meldden zich welgemutst voor deze rit die startte om 7.30. Enkele gestelde lichamen waren echter niet op het appel: de voorzitter werkte een hoogtestage af in de Ardéche om de tweede helft van het seizoen heelhuids door te komen, Marc weigerde deel te nemen wegens een te vlakke rit en Philippe zat thuis omdat hij bij gebrek aan nieuwe ideeën het voorlopig niet aankan om nog aan verslaggeving te doen…. Miserie, miserie…. 

Wie niet verwacht werd maar toch aanwezig meldde, was Diederik die ondanks kaderbreuk verleden week toch deelnam omdat zoonlief zo vriendelijk was zijn stalen ros ter beschikking te stellen: sterk staaltje van vader-zoonliefde! Vermelden we hierbij nog dat de deur van Diederik de ganse week werd platgelopen door allerhande grote fietsmerken die maar al te graag een fiets ter beschikking willen stellen omdat zij beseffen dat leden van de Tinekesvrienden voor grote publiciteit en grote omzetstijging zorgen. Op vandaag houdt hij zijn keuze nog in beraad…. 

In gestrekte draf werd onder leiding van onze tripadvisor koers gezet richting onze Waalse en Franse broeders en werd in een minimum van tijd Moeskroen bereikt. 

Ondertussen werd de tumultueuze rit van verleden week nog duchtig doorgenomen en pas waren die gesprekken verstomd of onheilspellend geroep overstemde ons peloton: “Plaaaat, plaaat !”. inderdaad Jan had er niets beter op gevonden om de kwaliteit van zijn banden te testen door in een put te rijden en had die strijd met brio verloren. Terwijl Jan en redder-in-nood Abu zich over het probleem bogen, weerklonk her en der het idee van “’t zal godver toch niet zijn gelijk verleden week zijn zeker?”. 

Amper enkele kilometer verder doemde het spookbeeld van verleden week nog nadrukkelijker op want nu was het de beurt aan Xavier om iedereen de droeve melding te brengen dat ook hij “luzeplat” stond. 

Opnieuw werd de klus in korte tijd geklaard maar nog steeds bleef Murphy in ons midden rondwaren: opnieuw mocht Jan met sombere stem melden dat “het weer van dadde was”. Gelukkig kwamen van langs alle kanten helpende handen, binnenbanden, bommetjes, enz zodat op korte tijd de weg kon verder gezet worden. 

Kevin had duidelijk voor een rit gezorgd waarbij  het lekkers vooral in de tweede koershelft werd geserveerd: in de omgeving van de Mont St Aubert werd het minder vlak en gingen de poppen aan het dansen. Nog maar pas bekomen, geselden Kevin en Abu het peloton uit mekaar door aan een moordend tempo een drie-kilometer-sprint langs de Schelde te ontketenen! 

Wie dacht dat men nu rustig richting huiswaarts kon laveren, kwam bedrogen uit. Ditmaal zorgden Kevin en Simon voor een vlammend slot: in de omgeving van Sint-Denijs werd het tempo door beiden opgedreven als hadden ze elk 10 Duracellbatterijen ter beschikking. Toen we enkele kilometers verder dachten dat we eindelijk op adem konden komen, kreeg iedereen nog de kasseien van de Beerbosstraat als ultieme test voor de wielen geschoven….. Intervaltraining van de hoogste plank! 

Na wat recuperatie op basis van een rustiger tempo zagen we algauw de skyline van onze Kortrijkse stede voor ons verschijnen en wisten we …. opnieuw een hoofdstuk bij in de rijke geschiedenis van onze club. 

Aangekomen in Heule stelden wij met tevredenheid vast dat het standbeeld van ons Tineke, wiens naam wij via onze club in ere houden, nog overeind stond en niet beklad was met rode verf. Berichten uit bepaalde ideologische hoek menen immers dat Tineke te lang “maartje” is gebleven en dat ze haar kennis “kan melken gelijk de beste” moest benut hebben om zelf een zuivelfabriek op te starten, eerder dan die “hereboer” te blijven dienen. De volgers van “Tinekes Life Matters’ hadden gelukkig nog niet toegeslagen… Hopelijk blijft het zo ! 

Dank aan de ritbouwer, dank aan de tempobeulen, dank aan de depanneurs, dank aan iedereen voor het gezelschap. Een mooie rit van 95 km aan een gemiddelde van 27, 2 km/uur. 

 Yvan Winne