Zondagmorgen 23
augustus iets voor acht uur wordt “Heule Platse” overspoeld door
wielertoeristen van allerlei pluimage. Het toeval zorgde er immers voor dat
alle ploegen hetzelfde startuur hadden gekozen en zo keken de klanten van
Bakkerij Bossaert zich de ogen uit naar die bonte bende. Tot voor kort was het
een goed bewaard geheim maar nu mag dit openbaar gemaakt worden: in feite zijn
al deze groepen satellietploegen van de Tinekesvrienden en worden zij gebruikt
om renners op te leiden en de besten op termijn toe te laten tot onze ploeg.
Velen zijn geroepen maar weinigen zijn echter uitverkoren.
Abu had de dag
voordien op de televisie de lange wachtrijen bij Brantano gezien en besloot dan
maar voor alle zekerheid om 7.30 uur plaats te gaan nemen aan onze startplaats
om zo zeker te zijn dat er voor ons voldoende plaats zou zijn: van echte
clubliefde en opoffering gesproken.
Een tweede staaltje
van clubliefde kwam vanwege onze President. Die had de dag voordien nog alle
Plugstreets persoonlijk met zijn mountainbike gaan inspecteren. Geen halve
vierkante meter van deze legendarische veldwegen ontsnapte aan zijn gestrenge
oog. Even overwoog hij om ze nog allemaal te stofzuigen maar omdat dit de
charme grotendeels zou wegnemen, zag hij maar af van dit voornemen.
Ondertussen zat
Philippe, verplicht in quarantaine gestuurd samen met vrouwlief in Oostende,
zijn kas op te vreten in een appartementje aan zee en droomde hij er stiekem
van om toch aan de start te staan bij zijn geliefde club.
De weergoden hadden
beslist om deze rit een onvervalst Gent-Wevelgem-karakter mee te geven en met
een wind van 4 beaufort “ te kloefe in ’t aanzichte” moest gestreden worden
voor iedere meter. Vooral onze leiders (lijders?), Kevin en Martin, moesten
alle zeilen bijzetten maar kweten zich schitterend van hun taak.
Na serieus beuken
tegen de wind in, kwamen de Plugstreets snel in het vizier en stonden de
zenuwen bij iedereen strakker gespannen. Misschien nog wat meer bij Jo die
terstond naast de baan verzeilde en ei zo na in een dijk belandde. Maar
ondertussen nog meer dramatiek: Geert en Frederik kregen beiden last van een
aflopende ketting. Vooral bij Frederik brak het angstzweet uit: even vreesde
hij voor een scenario zoals verleden week waarbij hij genoodzaakt zou zijn de
terugweg alleen verder te zetten. Gelukkig kon hij snel aansluiten bij zijn
vertrouwde groep.
Tussen de
verschillende stroken onverharde wegen, werd halt gehouden bij het
Uefa-monument in Ploegsteert om de inwendige mens te versterken. Tot voor
enkele jaren was deze gedenkplaats vooral gekend omwille van het feit dat de
soldaten op kerstavond 1914 de wapens neerlegden om voetbal te spelen in het
niemandsland. Nu is deze plaats bij het grote publiek vooral gekend als
stopplaats van de Tinekesvrienden. Pikant detail: dit monument werd ingehuldigd
door Michel Platini, volgens mij eertijds een vrij onbeduidende voetballer want
hij heeft nooit het eerste elftal van KV Kortrijk of Zulte-Waregem gehaald.
Wie dacht dat Martin
na het afdweilen van de verschillende grintstroken een wat rustiger parcours
zou voorschotelen, kwam ferm bedrogen uit: de Rozenberg, de Kraaiberg en de
Mesenberg boden aan iedereen de mogelijkheid om nog eens het uiterste uit het
reeds fel op de proef gestelde body te halen.
Wie zegt felle
tegenwind in de eerste koershelft, zegt echter ook felle rugwind bij de
terugkeer. Op die manier vlogen we huiswaarts. Wie felle rugwind zegt, zegt echter
ook hogere snelheden en dit resulteerde op een ogenblik in onheilspellend
gekletter. Bleek dat Abu en Simon in een bocht in elkaar haakten maar beider
uitzonderlijke stuurmankunst zorgde ervoor dat de twee recht bleven en er met
de schrik van afkwamen.
In Moorsele werd ten
slotte voor de gegadigden de klassieke mogelijkheid geboden om een laatste cartouche
af te schieten en met de rugwind werden ongekende snelheden bereikt.
Nog wat nakeuvelend
bereikten we weer onze startplaats en konden we nog maar eens besluiten dat
onze President een rit-grand-luxe had gepresenteerd, waarvoor onze dank. We
waren met 14 deelnemers, reden 90 km aan een gemiddelde van 26.0 met 419 hoogtemeters. Tot zondag voor de Franco-Belge.
2 opmerkingen:
Schitterend verslag van Yvan waarvoor hartelijk dank!!!
Merci voor de lof, héél graag gedaan, ik vond het opnieuw een heel plezante en sportieve rit.
Het lezen pijnigt mijn kuiten en stelt mijn hart-en longmachine op de proef. Schitterend proza rechtstreeks vanop de motor zoals bij Carl Berteele.Een waar genot om te lezen. Platini : heel juist! :-)
Een reactie posten