Verslag van de rit van 16 augustus 2020, Zegelsem , Foreest en Leberg

 

Na het huzarenstuk van vorige week toen 6 hittebestendige Tinekesvrienden de smeltende tarmac trotseerden, boden zich nu zo maar eventjes 16 renners aan voor een bergrit olv hoogtemeterdirigent Geert. De congéviruscurve is niet alleen afgeplat maar vertoont nu ook een serieus dalende lijn waar virologen en andere onheilsprofeten alleen maar jaloers kunnen op zijn. Het bezorgt de  geïmpacteerde leden wel enige pijn aan hun arbeidsgoesting maar nergens beter dan bij onze club kan de moral opgevezen worden. Het mag gezegd dat ook de voorbije week gerangschikt werd onder de noemer “Heule Tropical” (alternatief voor de Tinekesfeesten?) waarbij de warmte van alle kanten bleef komen. Geen enkele loodgieter die hiertegen een remedie vond, geen enkele drukkingsgroep die hier actie kon tegen voeren. Zweten en voortdoen, no sweat no glory, bluvn goan. 

Red Philip had ei zo na zijn trein richting startlijn gemist en diende alles uit de kast te halen om nog tijdig alle aanwezigheden in de annalen van de club te kunnen betonneren. Zelfs Diederik was al aanwezig in het vipdorp en dat wil al wat zeggen. Gelukkig kent vingervlugheid bij bpost geen grenzen en hebben ze daar veel ervaring met priorbehandelingen. 

Geert trok het peloton kordaat op gang en zorgde voor een rustige en vlakke aanloop zodat de diesels onder ons langzaam maar zeker op temperatuur kwamen. De weergoden waren ons tevens gunstig gezind : niet te heet, geen brandende zon maar toch warm genoeg om de zweetproductie aan te zwengelen en de calorieverbranding op een hoger pitje te zetten. De oude spoorwegbedding ter hoogte van Kluisbergen was een aangenaam intermezzo dat de Tinekestrein, voorzien van 3 mondmaskerloze begeleiders, klokvast richting  hooggebergte loodste. Even verderop kraakte radio Tineke in al zijn voegen toen het peloton niet opgeschrikt werd door een tuimelperte in de ravijn maar wel door een lekke band voor Red Philip na een putdoorstuik. Abu klaarde de klus bomvaardig.  

Na enig draaien en keren doorheen een oogstrelend en schilderachtig landschap was het tijd om de spieren aan een marteling te onderwerpen. De Foreest lag er uitdagend bij, klaar om  via zijn tentakels de Tinekesvrienden één voor één op te slokken. Hijgend en puffend zocht het peloton zich een weg naar boven waarbij het steilste stuk Mont-St-Aubertgewijs als dessert opgevoerd werd. Een naar zijn beste conditie zoekende Mark heeft het niet zo voor dergelijke nagerechten en besloot, bogend op zijn sterk ontwikkeld oriëntatievermogen,  linksaf te slaan richting heimat waarbij ook hij 95 km en ettelijke hoogtemeters afhaspelde.  Geert hield een pitstop te Zegelsem waar we even konden bijtanken en een gastrenner ons op de gevoelige plaat wist vast te leggen. 

De 2^de wedstrijdhelft had naast  wat hoogtemeters (o.a. Leberg) ook nog enkele verrassingen in petto. Frederik reed lek en verdween daarbij op mysterieuze wijze in de Oostvlaamse Bermuda-driehoek. Ongeloof en consternatie in de gelederen tot hij via het geijkte Whatasappkanaal liet weten dat hij zich had kunnen bevrijden en op eigen houtje richting Heule zou fietsen. Ook Petra vocht tegen de Bermudadriehoekdemonen en verdween eveneens plots ongemerkt en geruisloos uit het zicht. Gelukkig kon Petra, bogend op een uitstekende conditie, het peloton opnieuw vervoegen.  

Vermits 3 maal scheepsrecht is, reed ook Simon nog zijn binnenband aan flarden. Jan en de onvermijdelijke Abu assisteerden Simon op een glansrijke manier. 

Na een race langsheen het kanaal merkten we aan de overkant plots Frederik op die tegen een verschroeiend tempo naar Heule opstoomde. Wat een timing en wat een parcourskennis! 

Gelukkig en gezond reden we de heimat binnen. 16 renners, 25,6 gemiddeld, 609 hm en 100 km. 

Tot zondag om 8u! 

Red Philip 

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5393092058