De zevende dag rustte Hij…Niks van dat bij
ons : wij rusten tijdens de week en vlammen er op los de zondagmorgen. De
herboren coronasfeer dreef als een donderwolk boven Ten Koetshuize. Mathijs
vroeg zich af of we stilstaand geen mondmasker moesten dragen maar bij een
achterzakzoekingsbevel bleek enkel Xavier voorzien van een smartlap annex
mondmasker. Onze seniorenafdeling – beter bekend als Mark, Ivan, Willy en co –
gaf niet thuis. Mark zit op hoogtestage in Oostenrijk (de te kloppen man de volgende
weken), Willy maakt reclame voor Zulte in Italië en Ivan vergat zijn
whereabouts mee te delen. Simon en Jan werden gespot in de Strade Bianchi,
Kevin maakt ook Italië onveilig net als Frederik. Petra verzamelt hoogtemeters
in het Franse hooggebergte terwijl ook Arne en Jo van een welverdiende vakantie
genieten. Brecht ten slotte meldde zich afgetraind aan de start van eveneens
een hoogtestage in la douce France.
Na de passage in het hooggebergte van
vorige week, zorgde Joost nu voor een etappe in het middengebergte, beter
bekend als ons centraal Heuvellands massief. Samen met lockdowntrainingspartner
Red Philip trok hij tegen wind van leer met achter hem een pelotonneke
dwangarbeiders van de weg die gedwee de pedalen geselden en stijlvol de ruggen
kromden. De pees werd er van meetaf aan in ritmische bewegingen stevig
opgelegd, het strakke tempo ontnam vroege vluchters elke zin voor avontuur en
stuurde menig tactisch plan in de war. Aan kilometerpaal 30 nam Brecht het
commando over en drongen de eerste stijgingspercentages als een sluipend gif de
hartkamers binnen. De coronavrije longblaasjes ontloken als bloemen in volle
bloei, de eerste zweetparels sierden de voorhoofden, de biceps en triceps
werden guidonsgewijs stevig getraind en de adductoren kregen een hemelse
massagebeurt.
Uit respect voor de treurende Clubsups
onder de Tinekesvrienden had de ethische commissie van de club in samenspraak
met de veiligheidscommissie beslist om tot nader order een voetbalspreekverbod
uit te vaardigen. Dit vooral omdat het not done is om op het graf van een
topclub te dansen die in Brussel op D-1 in een desolate Heizelvlakte tot groot
jolijt van de Brusselaars ten grave gedragen werd. Roodwitte clubs hebben
duidelijk de wind in de zeilen.
Parcoursbouwer Joost haalde trouwens een
straffe toer uit en bewees over een fenomenaal ontwikkeld 6de
oriëntatiezintuig te beschikken. Hij veroverde de hellende vlakte gps-loos!
Zelfs bij het uitvallen van alle satellietverbindingen en elke vorm van elektriciteit raken we met
een dergelijke locomotief altijd thuis. Of hoe de geest van de fondateur zelfs
bij afwezigheid toch aanwezig is.
De pitstop vond plaats in een uit de
kluiten gewassen Wijtschaatse boerderij waar opnieuw Joost een primeur in de
clubgeschiedenis liet noteren: hij trakteerde het voltallig peloton op
ambachtelijk roomijs dat een hemelse verkoeling bracht op de tonglappen en
smaakte naar de trog, naar nog. Bedankt Joost voor dit uiterst aangenaam en
smaakvol intermezzo. Piet probeerde nog de connectie tussen boerin Christine
(die in allerijl vanonder de douche weggeplukt werd) en Joost te achterhalen
maar onze kopman liet hier niet in zijn kaarten kijken.
De terugweg lag opnieuw met hoogtemeters
bezaaid die hevig op de weerstand inhakten terwijl het tempo steeds crescendo
ging. Piet, Xavier, Brecht, Abu, Mathijs, Diederik en de President bewezen de
mannen in topvorm te zijn en maakten van de rugwind gebruik om het
ritgemiddelde naar ongekende hoogtes te stuwen.
De Kezelberg werd als ritepiloog
geserveerd en zorgde ervoor dat na een heuse race richting Moorsele iedereen
blij en content Heule binnen fietste.
Opnieuw een zeer aangename en sportieve
rit waarvoor hartelijk dank aan Joost voor dit perfecte huiswerk.
10 renners, 100 km, 28 gemiddeld en 505 hm.
Tot zondag voor een nieuw avontuur in een
bloedheet hooggebergte!
Red Philip
2 opmerkingen:
Opnieuw een memorabele rit met bezoek aan een ijsjeshoeve, heel origineel, hartelijk dank voor rit en traktaat Joost.
En dank aan Philippe voor de prachtige bloemrijke proza
Een reactie posten