Verslag van de rit van 30 augustus, Franco - Belge

 Waren het de donkere wolken die zich samenpakten boven Heule? Waren het de beenspieren die nog verkrampten door de Plugstreets? Waren het de app ’s van het kmi en buienradar die weinig goeds deden vermoeden? In elk geval zondagmorgen 30 augustus een geringe opkomst: naar analogie met Vivaldi dienden zich slechts 8 man aan voor onze rit richting ‘La douce France’.

Blijkbaar wordt nu binnen de Post een actie “gratis-en-voor-niks-congé-dagen” georganiseerd want zowel de voorzitter als de vaste verslaggever waren in vakantiemodus. Beiden sturen echter dagelijks tien postkaarten op om de verkoop van postzegels op peil te houden.

Eventjes werd gevreesd voor het rampscenario dat de Streuvelsvrienden met meer zouden starten dan onze geliefde vereniging maar dit kon op het nippertje vermeden worden toen Diederik om 4 seconden voor 8 uur zich aanbood voor de start. Wij denken dat Diederik een ingebouwde klok heeft. Misschien eens doorgeven aan de NMBS….

Onder leiding van vaste kopman Kevin en bijgestaan door Simon werd de steven richting Frankrijk gekeerd en al vlug zou blijken: het parcours was volledig anders en veel mooier dan de vorige edities van de Franco-Belge.

De eerste koershelft was er één die buitengewoon vlot en vloeiend verliep. Gezellig keuvelend maar toch onder een fiks tempo rolde het Franse Noorden zich voor ons uit en kwamen we op wegen die zelfs voor Marc onbekend waren, en dat wil heel wat zeggen.

Een korte halte werd gehouden in “Deulemont-bains”, weliswaar geen Côte d’Azur maar weliswaar een mooie lieflijke plaats aan de boorden van de Leie. Maar Kevin had haast en hield de pauze dermate kort dat enkelen die bezig waren met een plaspauze ternauwernood het gebruikte materiaal konden wegstoppen vooraleer weer te vertrekken.

Net toen onze verslaggever-van-de reservebank voor de derde keer gemekkerd had dat het moeilijk is een verslag te maken van een rit waarbij niets gebeurt, werd er een leegloper gesignaleerd door …. de verslaggever himself. Hilariteit alom. Onmiddellijk ging ook zijn GSM af omdat zijn vrouw op Strava de stilstand had gezien en daaromtrent een verklaring ten gronde eiste.

Dergelijk moment toont echter ook de hechte teamspirit aan. Simon, die een cursus fietsenmaker volgt, bewees dat hij het eerste deel van de cursus reeds uitstekend beheerst. In dat eerste deel staat immers: “bij eventuele fietspech kijk je eerst rustig rond of anderen het euvel kunnen verhelpen, indien niet stroop pas dan de mouwen op”. Deze manier van werken werd naadloos overgenomen door het slachtoffer zelf. Kevin nam het initiatief, samen met talloze helpende handen, en in de kortste keren werd het duidelijk dat een Franse nagel het aangedurfd had een aanslag te plegen op de achterband van ondergetekende. Vandaag nog wordt een brief gericht aan de Franse autoriteiten ten einde herstelbetalingen te eisen waarop het slachtoffer ongetwijfeld recht heeft.

Mark, alias Bing, kennen we allemaal als een erg leergierige persoon en ook nu bleek dit het geval te zijn. Heel nieuwsgierig en van heel nabij, te dichtbij zou blijken, bekeek hij hoe Kevin met een bommetje de band wilde opblazen. Wat hij wel vergat, was het feit dat een bommetje doorgaans ook ontploft … en ook dat was hier het geval. De plof was groter dan verwacht en verraste ook Kevin maar vooral Mark. Slechts in extremis kon hij zich wegtrekken en het scheelde geen haar of Mark moest zich thuis aandienen met een door CO2 uiteengereten neus …. Hoe moet je dat aan je vrouw gaan uitleggen? Eén les hadden we alvast allemaal geleerd: steek nooit te dicht je neus in andermans zaken of er komen vodden van!

Ondanks de tegenwind werd eenzelfde strak tempo aangehouden en vanaf Wervik kregen we langs de Leie nog een gratis cursus aangeboden. Kevin had de ganse week de lesvoorbereiding ‘pedagogisch-didactische startcursus rijden-in-waaiers’ voorbereid en deze kreeg hier langs het water gestalte. Met snelheden vaak boven de 35 km/uur spreekt het vanzelf dat we snel richting Kortrijk afstevenden.

In Wevelgem was er nog ruimte voor een hart- en leververscheurende keuze: recht naar moeder rijden of mee met Kevin naar ’t Leeuwke om er een heerlijke pint te drinken. De echte mannen gingen mee met Kevin, de-mannen-onder-de-sloef reden recht naar huis.

En zo kwam een einde aan een mooie rit van 86 km met een gemiddelde van zomaar eventjes 27,7 km. per uur.

Yvan