Verslag van de rit van 7 juni 2020 Houthulst

3^de postcoronarit en opnieuw een mooie opkomst : 14 topfitte Tinekesvrienden en 1 al even topfitte Tinekesvriendin die bereid gevonden werden om hun grenzen te verleggen en het covid19-spook opnieuw een neus te zetten.

Opgemerkt wederoptreden van onze keizerin Petra die zich voor de gelegenheid aanbood met een spiksplinternieuw en technologisch geavanceerd Specialized exemplaar.  Alles erop en eraan, zelfs een weggecamoufleerde bel ontbrak niet. Topmarchandise met de signatuur van wederhelft Dirk.

Een geval van insubordinatie leverde ei zo na een conflictsituatie op net vóór de start toen de president-fondateur Meteo Tineke catalogeerde als “veske zjever” naar analogie met de titel van het album van  de betreurde Johnny Turbo. Het BAS  en de mededingingsauthoriteit werden net niet opgeroepen, het incident werd op een presidentiële en diplomatische manier in der minne opgelost. Oef! Ter info : meteo Tineke dateert van D-6 en zat er gewoontegetrouw weer eens boenk op.

 Kevin, onze TripAdvisor én opnieuw ritarchitect bood zich na een zaterdags bachanaal aan met een weekendhoofd en ogen waaruit de Picon nog kon geschept worden. Puur op karakter was hij de bedstee uitgerold om ons alsnog onder te dompelen in de geneugten van de onvermoede landschapspracht die de Westhoek te bieden heeft. Chapeau, dit is Champions Leagueniveau!

Met een felle tegenwind maar onder het vakkundige medekopmanschap van youngster Abu trokken we van leer richting een streek die we onder de noemer fietsparadijs kunnen catalogeren. We zijn geprivilegieerden op dat vlak : alle windrichtingen bieden ons onvermoede fietsmogelijkheden waarin alle ingrediënten verscholen zitten. Kasseien, hoogtemeters, panoramische vergezichten, pittoreske en bewegende landschappen  en pareltjes uit onze Vlaamse wielerklassiekers. De term Flandrien is niet zomaar uit de lucht komen vallen, het is een erfelijk en gekoesterd begrip uit onze eigenste contreien.

Er werden enkele vrije parcours aangekondigd waar naar hartenlust kon gekoerst worden. De jongsten onder ons hielden de benen niet stil en vlamden erop los alsof de patatten thuis al aan het aanbranden waren. Zweetdruppels vlogen in het rond, been-en dijspieren werden gefolterd, pedalen gegeseld en de bovenlichamen wiegden op Merckxiaanse wijze heen en weer. De pitstop te Houthulst kwam net op tijd : het eigen proviand kon rustig achter de kiezen gestopt worden en Petra ontpopte zich tot paparazzi en vereeuwigde enkele clubbeelden voor het nageslacht.

De 2^de wedstrijdhelft bleef uitermate boeiend en voorzag ons tevens nog van enkele pittige verrassingen. Eerst was er de net afgelopen vinkenzetting waar Abu zich onbegrijpend de ogen uit het lijf keek : welke vreemde gewoontes hebben ze toch in Belgenland. Een inmiddels volledig ontnuchterde TripAdvisor bracht Abu de beginselen van de vinkensport bij en wist zo te achterhalen dat de winnende vink zo maar eventjes 605 “suskewietjes” bijeen geschuifeld had! Je moet wiskunde op universitair niveau gestudeerd hebben of politiek bedreven zijn om zoiets te kunnen bijhouden.

Na dit sportief vogelintermezzo kregen we opnieuw een vrij parcours voorgeschoteld. Langs heerlijk glooiende wegen ging het richting Reutel  waar de gensters van de spieren en de fietskaders vlogen. Mathijs zette daar een toptijd neer van 0:58, gevolgd door een gloednieuwe Piet met 1:01 en de president met 1:03 (bron: Strava) Prestaties en toptijden om u tegen te zeggen, Tinekesvrienden in topform!

En nog was het niet gedaan. De traditionele koersstrook richting Moorsele zette ons peloton opnieuw in vuur en vlam. Het laatste restje jus werd uit de benen geperst waarbij snelheden tot 51 km/u genoteerd werden. Hallo kroket!

Van daaraf ging het gezwind via Gullegem richting Heule waar deze zeer sportieve rit ontbonden werd. Schitterend parcours, waarvoor hartelijk dank aan Kevin en medekopmannen Abu, Jan en Piet.

15 deelnemers, 85 km, 27,5 gemiddeld en 335 hm. Tot zondag om 8u!

Red Philip

 NVDR: herbeleef deze rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5052067227

Verslag van de rit van 31 mei 2020 Nokereberg

Het was een drukte van jewelste aan de start van de 4^de rit van het seizoen. 15 okselfrisse Tinekesvrienden vulden druppelsgewijs de startplaats waarbij het tevens opviel dat zelfs de Streuvelsvrienden het coronajuk van hun schouders hadden geschud : we telden een 5-tal renners daar, hun aanwezigheidsrecord in jaren. Die kerels zitten duidelijk in de lift, nu nog op de juiste verdiepingsknop drukken.

Ofschoon we meer dan tevreden waren dat we opnieuw min of meer “normaal” konden doen, viel het toch op dat de social distancing bij de start plichtsbewust gerespecteerd werd. Dit werd zelfs preventief op de gevoelige plaat vastgelegd om, indien nodig, te kunnen aangewend worden als verzachtende omstandigheid/bewijsmateriaal bij gebeurlijke politiecontroles. Co-sponsor Jo vierde zijn wederoptreden maar eerde daarbij nog de vorige sponsors vermits het nieuw verenigingsgewaad na zijn sportieve uitspattingen  op zaterdag  nog toerkes draaide in de wasmachine. Het zweet, de pijn en de smart van het harde weglabeur verlieten de wasmachine langs de afloop en kwamen zo via een labyrint van ondergrondse rioleringstoestanden in de wijde zee terecht. De natuur deed vervolgens de rest en verdunde het geheel totdat er niks meer van overbleef. Eveneens een opgemerkt wederoptreden van Piet die amper 1 week na een ingreep aan het hart present tekende. Fysieke klasse gekoppeld aan psychische integriteit en doorzettingsvermogen. Sterk!

Niemand minder dan Geert nam de honneurs van parcoursbouwer waar en droeg net als de President niet zonder enige trots de tricolore armband van wegkapitein. Coronaproof tot en met, onze club. TripAdvisor Kevin assisteerde Geert bij zijn ritesbattementen hetgeen garant stond voor een feilloos geografisch toezicht waarbij eventuele ritarchitecturale schoonheidsfoutjes onmiddellijk weggegomd werden. Ook dat typeert deze club : dubbele controle op het goede verloop, zowel op het terrein, in de achterzak als in de boekhouding.

Het schrappen van de volgwagen heeft als aangename bijkomstigheid dat we ons overal en nergens kunnen tussenwringen hetgeen de vrijheid voor de ritarchitect ruimer maakt. Vrijheid, een sedert 13 maart zeldzaam en daardoor zeer gekoesterd goed. Geert toverde een kanjer van een rit uit zijn korte mouwen en balde alle mogelijke ingrediënten in zijn ritmengmachine. Nieuwe en onbereden wegen, Toscaanse vergezichten en dit alles onder een aangename zon en dito briesje.

Aan kilometerpaal 48  besloot Mathijs dat het welletjes was geweest en liet de achterste luchtkamer van zijn hoogtechnologische bolide leeglopen. Dit resulteerde in een primeur voor de club : hoe vervang ik een lekke band bij een remschijfsysteem. Mathijs toverde  een soort staafmixer uit zijn  achterzak en topmecanicien Abu deed tot bloedens toe de rest. Ook voor deze toestanden hebben we een back up voorzien! Ondertussen vormde de rest van ons peloton een erehaag voor voorbijrijdende pelotonnekes waarbij er kreten van geluk en bewondering decibelgewijs de lucht werden ingestuurd. Wat een prachtige zondagmorgen!

Wie Geert zegt, zegt ook hoogtemeters en die werden dan ook kwistig rondgestrooid. Hij voegde er zelfs een snuifje op Vlaamse wijze bereide kasseien aan toe en diende Nokereberg op als hoofdgerecht. Tinekesvrienden stoven alle richtingen uit, de trappers werden gemarteld en net niet ter dood veroordeeld. Het gehijg en de zweetdruppels vormden het decor voor een stomende vrijscene op 2 wielen met als hoogtepunt de top van Nokereberg. De regisseur stelde tevreden vast dat de choreografie direct goed zat. Kan moeilijk anders met al die ervaren mannen.

Het parcours bleef verbazen en deed ons in alle geuren en kleuren genieten. Te Kortrijk werd ons een nieuwe primeur geserveerd : voor de eerste keer in de clubgeschiedenis werd de Collegebrug soldaat gemaakt. Dit technisch hoogstandje is volledig opgehangen aan twee schuingeplaatste pylonen en kenmerkt zich door een opvallende zigzagvorm. Alsof dit nog niet genoeg was, stoven we dan nog eens doorheen het Astridpark richting Heule. Kanjer van een rit waarvoor hartelijk dank aan Geert, medekopman Kevin en duivel doet al Abu!

85 km, 15 deelnemers, 398 hm en 26,5 gemiddeld.

Tot zondag!

Red Philip

Verslag van de historische eerste postcoronarit naar Hooglede op 24 mei 2020

Nadat het coronaspook zomaar eventjes 10 ritten van onze club wist te annuleren, was het op deze 24 mei hoogtijd om die onverlaat een neus van jewelste te zetten. Murphy moeten we soms als ongenode gast in ons peloton dulden, maar wat dit stuk corona-onbenul voor elkaar kreeg, nee, dat konden we niet zomaar laten passeren. Het was dan ook met een “terug naar school” gevoel dat we elkaar met veel plezier terugzagen in het vipdorp van ten Koetshuize. Sommigen maakten zelfs voor de eerste keer van het seizoen hun opwachting en het regende dan ook wensen voor een voorspoedig, gelukkig en gezond 2020. De MM betreurde het feit dat we nu zelfs innige kussen moeten achterwege laten maar de afwezigheid van ons vrouwelijk rijdend personeel maakte dit toch iets draaglijker. De president profileerde zich voor de gelegenheid als Koning der Belgen en kwam met 4 tricolore wegkapitein-armbanden aangerukt die de First Lady in extremis via digitale weg en het onnavolgbare bpost vrijdag in de wacht wist te slepen. Enkel dankzij Annick en bpost kon de rit alsnog doorgaan, de richtlijnen van de Federale Overheid waren  immers niet vatbaar voor enig compromis op dat vlak. The First Lady en bpost : een match made in heaven!

Onze TripAdvisor/PM Kevin had niet alleen in zeven haasten de seizoenskalender conform de ledenbevraging volledig hertekend (tot 1-11-20, chapeau Kevin!) maar trad tevens op als ritarchitect in voor wat we gemakshalve al het postcoronatijdperk durven te noemen : Hooglede en omstreken. Alvorens te vertrekken voorzag co-sponsor Diederik de club nog van ontsmettingsgel uit eigen voorraad (bedankt Diederik!) en van raad met filosofische inslag : “ alles is toegelaten voor zover niemand het ziet”. Politiek correct en geen speld tussen te krijgen. Na een korte briefing (met nadruk op afstand houden) stak Kevin, geassisteerd door een onvermoeibare Abu, van wal.

In een mum van tijd raakten we in ons normale doen en tuften we “mulleslunseloos” langs de Vlaamse wegen alsof er geen vuiltje aan de lucht, in de neuzen, de luchtwegen of de longen aanwezig was. De oeverloze en deprimerende coronanieuwsberichten gleden van ons af als regen van een zwanenrug, elke pedaalslag voelde aan als een daad van verzet tegen de heersende orde van bestraffing en verbod. De door virologen en politici geïnstalleerde cultuur van angst en schuldgevoelens verbanden we naar de onderwereld van riolen alwaar ze samen met uit-en andere werpselen begraven werden om nooit meer  tot leven gewekt te worden.

Abu schoot de eerste cartouche van de rit af : op een geaccidenteerde strook gooide hij alle remmen los en zijn duizelingwekkende snelheid voorzag een hele straat voor een week van natuurlijke en gratis opgewekte elektriciteit. De plaatselijke bewoners zijn de Tinekesvrienden eeuwig dankbaar!

Even voor halfweg gaven we een demonstratie weg van “social pistancing” waarvan er, gezien de heersende censuur, jammer genoeg geen beelden konden geschoten worden. Terzelfdertijd werd het eigen proviand verorberd, geheel conform de richtlijnen van Wilmes en co. In Hooglede kregen we opnieuw een tempoversnelling met Kevin, Abu, Xavier en Joost in de hoofdrol. Een achtervolgend groepje haalde alles uit de kast en kon de secondenschade tot een minimum beperken. Sterk werk en het bewijs dat niemand stilgezeten heeft in de rittenloze periode. Bravo!

De terugweg bracht ons opnieuw langs prachtige landelijke wegen en tegen een gezwind tempo terug naar feestgemeente Heule. Fantastische rit die het corona-ijs brak en doet verlangen naar meer. Bedankt Kevin!

70 km, 12 deelnemers, 27 gemiddeld en 209 hm. Tot zondag om 8u!

Red Philip

Coronaproof, we zijn er klaar voor

Sfeerverslag WTC Tinekesvrienden in coronatijden

De coronaproblematiek haalt niet alleen het dagelijks leven (of gebrek daaraan) onderuit, het steekt ook serieuze stokken in onze groepswielen.

Net op het moment dat de conditieopbouw van start ging, besloot Corona (terzelfdertijd de vader, grootvader en overgrootvader van Murphy) niet alleen de wereld maar ook onze benen lam te leggen.

Tinekesvrienden zijn evenwel niet van gisteren en zoeken net als de plaatselijke neringdoeners naar creatieve oplossingen om toch maar de conditie te onderhouden en aan te scherpen.

Daarbij wordt onze digitale communicatie via WhatsApp optimaal verzorgd waarvoor hartelijk dank!

Verschillende challenges passeerden ondertussen al de revue , gaande van “daarbij die molen, welke molen?” tot lessen in geografie (via preteaching) waarbij naar hartenlust kon gegokt worden op de juiste locatie.

Toppers als de voorzitter en de Tripadvisor slaagden met vlag en wimpel in die testen en worden aldus gelauwerd met eeuwige roem in de Tinekes walk of fame.

Geert tovert dan weer prachtige vergezichten op ons netvlies waarbij de hoogtemeters van het scherm druipen.

Good old Willy laat zich evenmin onbetuigd en bewijst dat vergrijzing niet aan hem besteed is. Integendeel, hij blinkt als nooit tevoren in zijn vel en glijdt aerodynamisch, ongehinderd en zonder coiffeurproblemen over de Vlaamse wegen.

Den Abu rijdt dan weer het snot uit zijn neus en verbaast ook door zijn terreinkennis. Het kan niet anders of  de mascotte van onze sponsor heeft ergens een ingebouwde gps die hem over berg en dal brengt.

Iedereen doet zijn duit in het coronawegwerpzakje en geeft aldus kleur aan een seizoen dat eigenlijk nog moet beginnen.

We hopen op spoedig groen licht vanwege de Veiligheidsraad en Crembo om terug de wegen in groep onveilig te kunnen maken.

We houden jullie via onze geijkte kanalen verder op de hoogte.

Laten we in afwachting de club via WhatsApp verder doen bruisen en hou het bovenal veilig voor uzelf en al uw dierbaren.

Tot binnenkort!

Red Philip

Verslag van de offlinerit van 15-03-20 Sint-Juliaan

De rijkgevulde geschiedenis van deze club staat bol van anekdotes en bijzondere gebeurtenissen maar de primeur die ons nu overviel, slaat werkelijk alles. De eerste regelrechte coronalockdown is een feit waarbij we de clubwerking noodgedwongen tot minstens 3 april officieel on hold moeten zetten. Sed lex, dura lex.

Tinekesvrienden zijn evenwel creatieve wezens en onderzochten na dit spijtige nieuws vliegensvlug alternatieve pistes om de winterconditie verder uit te bouwen. Zo bleek Kevin bereid om zijn rit onder het motto “met alle Chinezen maar niet met ons” offline te rijden waarbij op vrijwillige basis kon aangesloten worden.

We kregen een elftal op de been voor een vriendschappelijke “match” waarbij de wind en enkele hoogtemeters als sparringpartner zouden fungeren. Willy en Abu gaven mekaar bij de toss een welgemeende ellebogenkus waarbij Abu ter plaatse tot medekopman werd gebombardeerd. De rest van de “ploeg” hield afstand waardoor de ruimte tussen de linies geen compacte koerstactiek toeliet. De wieleranalisten zouden hiervan gesmuld hebben ware het niet dat ze nu ook in quarantaine met hun vingers zitten te draaien.

Abu  nam het medekopmanschap heel letterlijk en besloot vol in de wind naast Kevin de kilometers soldaat te maken. Hij werd ondertussen op Clementiaanse  wijze volop gecoacht en bij elke bult schoot hij als een pijl uit een boog naar de absolute vrijheid. Wat een benen, wat een cartouches! Topkwaliteit op 2 wielen, dynamiet in de kuiten, onvermoeibaar in de actie. De clubscouting scheert hoge toppen.

Brecht maakte in Passendale rechtsomkeer vanwege “slechte” benen en hoofdpijn terwijl Kevin naarstig voortdeed op een licht geaccidenteerd en conditiebevorderend parcours. Ondertussen vonden rekbare snotslierten hun weg richting moeder aarde alwaar ze hopelijk niet uitgroeien tot coronastruiken.

Net voor halfweg kreeg Murphy een slag van de molen waarna hij op zijn beurt zelf snoeihard uithaalde. Een venijnige beet in de achterband van Red Philip, zo lek als een zeef maar gelukkig stond Abu direct klaar om het zaakje met de blote hand te fiksen. De vingervlugheid en de pompvaardigheid kunnen model staan in elk biologisch -en fietsboek. Bedankt Abu!

Even verderop verslikte Jan zich lelijk in zijn dérailleur maar hij kon alsnog overeind blijven. Acrobatie op 2 wielen en de opdracht luidde vanaf dan : bluven rien, bluven duwen, nie stillevallen.

In het zicht van Wevelgem begonnen we aan het verhaal van de 10 kleine negerkes om uiteindelijk met een gereduceerd pelotonneke Heule binnen te fietsen.

Geslaagde trainingstocht, sprookjesachtige rit in barre tijden!

Bedankt Kevin!

Red Philip

Tinekesvrienden in lockdownmodus

Verslag van de gezegende rit met de Heulse clubs op 8 maart 2020

Atypische start van de 2^de rit, Ten Koetshuize werd voor de gelegenheid ingeruild voor de Kameleon op initiatief van WTC SurPlatse. Onder de leuze eendracht maakt macht werden de Heulse wielerclubs verzameld voor een ontbijt en de jaarlijkse fietswijding. Het zaakje zat professioneel in mekaar, er kwamen zelfs rugnummers aan te pas. Het opspelden ervan was andere koek en mondde uit in een eerste behendigheidstest : wie zijn de handige Harry’s met een portie logica in de bovenkamer en wie heeft er 2 linkerhanden en een gehandicapt coördinatievermogen?  Symbolisch rugnummer voor Willy die het Zuidwestvlaamse voetbalweekend perfect op 20 cm² wist samen te vatten : 17 of het onverdiende 0-1 verlies van de Veekaa en de 7-0 pandoering van “Essevee kan niet meer mee” dat er wel een nieuwe sponsor aan overhoudt : het bruisende Seven Up of hoe elk nadeel zijn voordeel heeft!

Na het verorberen van de krokante ontbijtkoek al dan niet overgoten met dampende koffie was het tijd voor de religieuze ceremonie. Het huis van God gaf blijk van een ongekende flexibiliteit en werd ondergebracht recht tegenover de toog van deze oervlaamse kroeg. De kerk als reizend theater met de naar hartenlust kwispelende onderbisschop van Heule die in een vrijgevige bui elke deelnemer individueel in het bezit stelde van een verzekering bescherming ongevallen. De fietsgoden werden opgeroepen om stilzwijgend en onzichtbaar het peloton een gans seizoen lang onder hun veilige vleugels te nemen. Diep onder de indruk van zoveel godvruchtigheid verlieten we bijna in trance de Kameleon langs de achterdeur.

Vanaf dit moment werden de stilaan hevig jeukende benen op hun wenken bediend en konden we van start gaan in het 2^de peloton.

De weergoden hebben nog altijd last van een voorjaarsburn-out en weten zichzelf geen houding te geven : nu weer wind, dan bij voorkeur op zondag weer regen. Het KMI verliest er het Noorden bij maar niet Meteo Tineke dat gewoontegetrouw op D-6 haarscherpe en glasheldere analyses maakt. De windhanen op de kerktorens maakten onder een dreigend wolkendek pirouettes van 360° en de Tinekesvrienden laveerden als behendige en volleerde fietsatleten tussen al deze ontketende natuurelementen heen. De sterke kopmannen van WTC SurPlatse pureerden op Merckxiaanse wijze de wind in hapklare en zacht verteerbare brokken.  

Te Ingooigem, ter hoogte van de Evangelische kerk (o ironie) kwam plots Satan samen met zijn kompaan Murphy via een riooldeksel vanuit zijn bloedhete hel gekropen. De onverlaat was op zijn atheïstische tenen getrapt en brak met ijzeren hand de ketting van Piet doormidden! Scoren op de counter heet zoiets. Piet, stoïcijns, stressbestendig en beredeneerd als altijd, straalde een rustige vastigheid uit en liet zich allesbehalve van de wijs brengen. Abu werd ontboden terwijl een omstaander per direct aanbood om zijn tang te gaan halen. Zijn echtgenote bleek evenwel spoorloos en het euvel kon jammer genoeg niet tangloos verholpen worden. De Evangelische handdoek werd noodgedwongen in het wijwatervat geworpen waarop Piet zijn engel opbelde om alsnog uit de benarde positie bevrijd te worden. Eind goed, al goed.

Ons peloton begon aan een helse inhaalrace waarbij de benen voor de eerste keer dit seizoen grondig getest werden. Enkele regendruppels daalden over ons neder waarna de helse wind alles direct droog föhnde. Het tempo was derwijze dat zelfs dé bezienswaardigheid van de rit, het halfbakken Regenboogstadion, aan onze aandacht ontsnapte. Drama in zakformaat!

Op enkele km van de meet vielen we in de nek van het 3^de peloton en stoomden we samen op naar de Kameleon waar het gerstenat als een engelke op de tong pieste.

Aangename ervaring, 14 Tinekesvrienden, 45 km, 26,4 gemiddeld en 188 hm.

Tot zondag om 8u voor een rit olv van onze TripAdvisor en met Jo als sportdirecteur.

Red Philip

NVDR: zie sfeerfoto's hieronder

Sfeerbeelden van de gezegende rit van 8 maart 2020

Verslag van de eerste rit van het seizoen Wambrechies op 1 maart 2020

Na een druk en turbulent tussenseizoen met heel wat transfers in het leden-en sponsorbestand konden we eindelijk opnieuw de corebusiness van deze club in de verf zetten : pedaleren op Vlaamse en internationale wegen. Het was een blij weerzien met oude en versgebakken kompanen waarbij we getooid waren in een spiksplinternieuwe uitrusting die mogelijk gemaakt werd door nieuwe en bestaande sponsors waarvoor hartelijk dank. Laten we ook niet vergeten dat Willy, onze afscheidnemende SB/PM, nog eens alles uit de kast haalde en als volbloed ex-bankier erin slaagde zo goed als alle nieuwe sponsoring richting clubkas te loodsen. Schitterend werk Willy en ook een dikke merci! De headhunterbureau’s hebben je naam met stip genoteerd.

Alle nieuwkomers verschenen enthousiast aan de start : hartelijk welkom aan Miet, Brecht en Abu!  Miet versterkt samen met Petra en Fanny de vrouwelijke “mankracht” binnen de club (opgelet heren, deze dames hebben buskruit in de kuiten) , Brecht werd door onze Wevelgemse talentscouts (Jan en Simon) weggekaapt bij de concurrentie en opnieuw good old Willy betrad Afghaanse paden door Abu voor de neus van de concurrentie naar onze topclub te loodsen. Eindelijk een waardige opvolger voor onze legendarische keizer Tchmil en wat meer is : Abu werkt bij sponsor fietsen Anne en verstaat de kunst om van lege banden in een recordtempo nieuwe exemplaren te maken. Joost doopte hem ter plaatse direct om tot de vliegende fietshersteller. We zijn met ons gat in de boter gevallen.

Petra (vrouwelijke vorm van Petrus, is van Griekse origine en betekent rots als symbool van vastheid en betrouwbaarheid) was parcoursbouwer van dienst of onze rots in de branding! (bedankt Arne voor de tip). En wat voor een ritarchitecte! Direct de skreve over naar Wambrechies in het land van Macron en dat in het gezelschap van 2 gilets jaunes, nl. Arne en Joost! De wereld is aan de durvers!

Alhoewel de huidige winter volledig door het ijs aan het zakken is, vertoonden de klimatologische omstandigheden toch een zeker Flandriengehalte. De stevige kopwind werd in de eerste rithelft aangevuld door enkele regenbuien die het wegdek herschiepen in een soms modderig overstromingsgebied. Simon, Abu, Mathijs en Jan verdeelden het kopmanschap onder elkaar en zetten zo ons ritkompas Petra volledig uit de wind. Sterk werk van de mannen in vorm.

Als milieubewuste wielerclub hebben we ook enkele volgwagens gesupprimeerd (Kyotonormen, Anunaperikelen) hetgeen als aangename bijkomstigheid heeft dat er onbereden paden kunnen aangesneden worden. Zo waren er heerlijke passages langs de  autoloze Leieboorden die ook met de wind op kop vlot onder de wielen schoven. Petra had zelfs te Wambrechies een pitstop voorzien in de gezellige taverne Villageoise waar we met bras ouverts (de aanwezigheid van onze 2 gilets jaunes was daar waarschijnlijk niet vreemd aan) werden ontvangen. Oergezellig oponthoud!

Na een lichte aanslag op de clubkas vervolgden we onze weg waarop Xavier besloot zich in de annalen van de clubgeschiedenis te laten opnemen : lek in rit 1 zonder volgwagen! Abu reageerde als door een wesp gestoken en klaarde in een mum van tijd de klus. Hij toverde zelfs een bommetje uit zijn achterzak. Gelukkig kent hij alles van ontstekingsmechanismen en bleef zowel het clubkapitaal als de omgeving van averij bespaard. Sterk Abu! Zelfs de “verdwaalde” Ramongs kwamen even langs om poolshoogte te nemen maar het bestuur is formeel : Abu is niet te koop! Vandaag niet, morgen niet, helemaal niet.

Daarna ging het in gestrekte draf en met de vent à la poep richting Heule waarbij zelfs snelheden tot 38/u genoteerd werden. Prachtige rit waarvoor hartelijk dank aan Petra en de kopmannen. Dit smaakt naar meer, te beginnen met volgende zondag.

65 km, 25,5 gemiddeld, 14 deelnemers en 197 hm. Tot zondag!

Red Philip